Το πρόβλημα δεν το έχει ο Γιώργος Παπανδρέου με τις διαδηλώσεις

Το απόγευμα της Παρασκευής το πέρασα μιλώντας με πολλά στελέχη από το ΚΙΝΑΛ, για τις ανάγκες του ρεπορτάζ. Είναι σαφές πως όλες οι τάσεις που υπάρχουν στη Χαριλάου Τρικούπη θα ήθελαν -με έναν μαγικό τρόπο- να ηρεμήσουν τα πράγματα, γλυκαίνοντας τις εσωκομματικές γκρίνιες.

Το καλοκαίρι είναι ήδη εδώ και, υπό την ομπρέλα του Κινήματος Αλλαγής, όλοι επιθυμούν να φτάσουν -δίχως να ανέβει περισσότερο η θερμοκρασία στο κόμμα- στον Σεπτέμβριο, στη Συνδιάσκεψη. Εως τότε, φτιάχνοντας καλύτερες σχέσεις με ένα κομμάτι της κοινωνίας που διψά για τις αρχές της Κεντροαριστεράς, όνειρο παραμένει να καταφέρει η παράταξη να «ξεκολλήσει» δημοσκοπικά, να αφήσει πίσω της τα χαμηλά ποσοστά. Το εάν αυτό το όνειρο αποδειχτεί ή όχι «θερινής νυκτός», μένει να αποδειχθεί. Αλλωστε, μέχρι τότε, είπαμε, έχουν να «μελώσουν» τις εσωκομματικές τριβές, οι οποίες γιγαντώθηκαν -εσχάτως- με τη σαφή θέση του Γιώργου Παπανδρέου απέναντι στο νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις.  

Τα γεγονότα, τα οποία έφτασαν να μιλούν κάποιοι μέσα στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του Κινήματος Αλλαγής, για διαγραφές και κάποιοι άλλοι να προσπαθούν να σβήσουν τη «φωτιά», είναι γνωστά. Όλα γίνονται έχοντας στο κάδρο τον Γιώργο Παπανδρέου ο οποίος τόνισε ότι σοβαρή διαβούλευση δεν έγινε επί του θέματος, προσθέτοντας πως «παρά την υπεύθυνη στάση του ΚΙΝΑΛ να βελτιωθεί το νομοσχέδιο στην ουσία του, αυτό παραμένει αντιδημοκρατικό». Ο πρώην πρωθυπουργός μίλησε για την ανάγκη κανόνων αλλά όχι περιορισμών, σημειώνοντας πως «αν έπρεπε να υπάρχει ένας νόμος για τις διαδηλώσεις, θα έπρεπε να υπάρχει νόμος που να προστατεύει τον διαδηλωτή που διαδηλώνει ειρηνικά». Πρόσθεσε, επίσης, ανάμεσα στα υπόλοιπα, πως «το νομοσχέδιο περιορίζει ακόμα και ποινικοποιεί τις ειρηνικές διαδηλώσεις», καθώς «δίνονται υπερεξουσίες στην εκάστοτε εξουσία να απαγορεύει διαδηλώσεις» - ακόμα και την προεκλογική συγκέντρωση κάποιου κόμματος. Μάλιστα, για την αστική ευθύνη του οργανωτή έκανε λόγο για «απαράδεκτη διάταξη που ενοχοποιεί την έννοια της ειρηνικής διαδήλωσης». Στην ουσία, ο Παπανδρέου διαφώνησε όχι μόνο με το νομοσχέδιο, αλλά με το κόμμα στο οποίο ανήκει, λέγοντας στη Φώφη Γεννηματά «έχω τις απόψεις μου».

Εχω πολλούς λόγους να διαφωνώ με τον Γιώργο Παπανδρέου, σε πολλά θέματα, σε πολλά ζητήματα ουσιώδη. Εν προκειμένω, όμως, δεν μπορώ να μην παρατηρήσω πως στο θέμα των διαδηλώσεων έμεινε αμετακίνητος στις θέσεις του να ασπάζεται τη μαγιά τής δημοκρατικής παράταξης, εκεί όπου μεγάλωσε και ανδρώθηκε πολιτικά. Πώς θα μπορούσε ο Γιώργος Παπανδρέου να ψηφίσει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, όταν ο παππούς του, ο Γεώργιος, ο Γέρος της Δημοκρατίας, έδωσε κάποτε τον Ανένδοτο; Μάλιστα, ο Γιώργος Παπανδρέου, αιτιολογώντας την απόφασή του να μην ψηφίσει το νομοσχέδιο των διαδηλώσεων, θύμισε πως «το κίνημα των δημοκρατών της χώρας θεμελιώθηκε στους δρόμους, με διαρκείς αγώνες κόντρα στο κράτος και το παρακράτος της Δεξιάς. Μια Δεξιά που πάντα έβρισκε τρόπο να έχει “προβοκάτορες” στις διαδηλώσεις, με σκοπό να σπιλώσει την αξία της διαδήλωσης». Έτσι, όσοι πίστευαν πως ο γιος του Ανδρέα θα ψήφιζε τις νέες συνθήκες για τις διαδηλώσεις, είναι δεδομένο πως λησμόνησαν τις ιδεολογικές καταβολές του. Εκείνος, όμως, δεν τις ξέχασε και αυτό είναι προς τιμήν του – ενώ συνεχίζω να διαφωνώ σε πολλά μαζί του, μη γράφω τα ίδια.

Ταυτόχρονα, το πρόβλημα δεν το έχει ο Γιώργος Παπανδρέου με το κομμάτι που λέγεται «διαδηλώσεις». Ο αρχηγός του ΚΙΔΗΣΟ αποστασιοποιήθηκε εμφανώς από τη γραμμή του κόμματος -ξεκαθαρίζοντας τη θέση του- και επέλεξε τη «σολομώντειο» λύση: να απουσιάσει από την ψηφοφορία και, τελικά, να μη διαγραφεί. Αντίστοιχα, η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ έχει στηρίξει ένα νομοσχέδιο το οποίο έρχεται κόντρα στις αρχές μίας κεντροαριστερής παράταξης και, τώρα, εντελώς αμήχανα, προειδοποιεί για διαγραφές σε πιθανές νέες διαφοροποιήσεις από την κομματική γραμμή.

Ο Κάρολος Ντίκενς, στο μυθιστόρημά του «Η ιστορία δύο πόλεων» έγραψε: «Ήταν η καλύτερη εποχή, ήταν η χειρότερη εποχή, ήταν η εποχή της σοφίας, ήταν η εποχή της ανοησίας, ήταν η εποχή της πίστης, ήταν η εποχή της δυσπιστίας...». Είναι προφανές πως ακριβώς αυτή την εποχή ζούμε, ο καθένας από τη δική του πλευρά, είναι σαφές πως ακριβώς το ίδιο ισχύει και για τον Γιώργο Παπανδρέου. Ο οποίος γνωρίζω προσωπικά ότι έχει διαβάσει το συγκεκριμένο βιβλίο του Άγγλου μυθιστοριογράφου…