Στον αναπνευστήρα η εγχώρια παραγωγή

Η πολυετής κρίση και η έλλειψη οργανωµένου σχεδίου από την Πολιτεία επιτάχυναν τη συρρίκνωση του παραγωγικού ιστού µε ολέθριες συνέπειες για την απασχόληση και τα δηµόσια έσοδα. Οποια προσπάθεια έγινε τα τελευταία χρόνια για την ανασυγκρότηση της βιοµηχανικής παραγωγής -για να ανάψουν και πάλι τα φουγάρα- απέτυχε παταγωδώς. Οι λύσεις που επιχειρήθηκαν αποδείχθηκαν εφήµερες και αναποτελεσµατικές στην πράξη, καθώς δεν απάντησαν στον πυρήνα του προβλήµατος.

Κανένα µέτρο, όπως επισηµαίνουν και άνθρωποι της αγοράς, δεν στάθηκε ικανό να ανατρέψει την πτωτική πορεία και να αναζωογονήσει τον πρωτογενή και τον δευτερογενή τοµέα. «Λόγια, λόγια, λόγια κενά περιεχοµένου» λένε σκωπτικά και τονίζουν πως όχι µόνο δεν υπήρξε ουσιαστική στήριξη, αντίθετα πολλαπλασιάστηκαν υπέρµετρα οι επιβαρύνσεις, µε πρώτη και κυριότερη τη φορολογική. Με άλλα λόγια, «η παραγωγή στήθηκε στο απόσπασµα» µε δραµατικές συνέπειες στην οικονοµική δραστηριότητα.

∆εν είναι λίγοι εκείνοι που δικαίως αναρωτιούνται εάν υπάρχει προοπτική για την παραγωγή στη χώρα µας. Και εάν µπορεί να έχει θέση στο νέο µοντέλο ανάπτυξης που επιχειρείται να οικοδοµηθεί, µετά την έξοδο από την ασφυκτική θηλιά των µνηµονίων. Ή απλώς θα συνεχίσει να φυτοζωεί, µε ελάχιστες εξαιρέσεις που θα µας υπενθυµίζουν τις τεράστιες δυνατότητες που έχει η χώρα, οι οποίες «πάνε χαµένες».

Γι’ αυτό και επείγει να ανοίξει ένας ουσιαστικός διάλογος για το µέλλον της ελληνικής παραγωγής και τον ρόλο που θα παίξει στη δηµιουργία µιας ισχυρής οικονοµίας, η οποία θα αντέχει στους κραδασµούς. Μέσα από ένα πλέγµα ουσιαστικών δράσεων που θα ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα των υφιστάµενων µονάδων και θα προσελκύουν νέες επενδύσεις, υψώνοντας φραγµό στο οδυνηρό brain και business drain που πλήττει τον τόπο (µετανάστευση ανθρώπων και επιχειρήσεων).

Σύµφωνα µε επίσηµα στοιχεία, ο βιοµηχανικός τοµέας µπορεί να κάνει τη διαφορά. Ακόµη και µέσα στην κρίση, σύµφωνα µε επίσηµα στοιχεία, οι µεταποιητικές δραστηριότητες δηµιούργησαν το 8,6% του ΑΕΠ. ∆εν είναι τυχαίο πως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ρίχνει ξανά το βάρος των προσπαθειών της στην αύξηση του µεριδίου της βιοµηχανίας στο ευρωπαϊκό ΑΕΠ από 15% σε 20%.

∆εν γίνεται να εξαρτιόµαστε αποκλειστικά από τις υπηρεσίες. Αυτό το µοντέλο είναι θνησιγενές και ευάλωτο. Οι Ευρωπαίοι το κατάλαβαν, κάνοντας στροφή 180 µοιρών, εµείς;