Αντί για μερικά πεσμένα ζωηρόχρωμα φθινοπωρινά φύλλα

Η Χάρις Αλεξίου το είπε πολύ όμορφα, όταν ερμήνευε το δικό της Φθινόπωρο: Δεν υπάρχουν σύνορα μου λες, τα καράβια κάνουν κύκλο στις καρδιές. Το δικό μου σύνορο είναι αυτό που έχει μεσοτοιχία με το Καλοκαίρι και αναμονή προς τον Χειμώνα. Σεπτέμβρης χωρίς προσαρμογή γίνεται; Σίγουρα όχι. Ή μάλλον δύσκολα. Μην αφήσεις το πρώτο πρωτοβρόχι του ένατου μήνα να ξεπλύνει μέσα σου ότι έχτισες με κόπο και αγωνία στην προηγούμενη εποχή της περιπλανώμενης ραστώνης.

Οι μήνες του Φθινοπώρου στην Ελλάδα είναι σαν ένα καλό μυθιστόρημα. Ανοίγεσαι σταδιακά μαζί τους, έχοντας την ανάγκη απομόνωσης και εξάρτησης μαζί. Ανάμεσα στην κελαηδιστή σιέστα της μεσημβρινής διαφυγής. Αυτό μπορεί να είναι και μια αυθόρμητη κινηματογραφική εικόνα από την Κυριακή που έρχεται. Ο δημιουργός είσαι εσύ. Γιατί να μην τον κουβαλάς νοερά όλη την εβδομάδα; Αφού γίνεται. Ναι, υπάρχουν πολυάριθμες ζεστές μέρες αυτούς τους μήνες.

Οι κιτρινισμένες Κυριακές με βρίσκουν διαφορετικό, περπατώντας σε δανεισμένα μονοπάτια με σεργιάνια ακαθόριστα. Στο τέλος του δρόμου φαίνεται θολά η κυκλική αλλαγή προς την αναστατωμένη θαλπωρή του καιρού. Δακρυσμένη, γεμάτη ταλαιπωρία, παραδίδει όπλα και φαρέτρα στην πρώτη ηλιαχτίδα. Κυριακή προς Δευτέρα και ξανά απ’ την αρχή. Εκεί ψηλά. Τώρα στα χαμηλά. Στην τέχνη είναι εύκολο να εντοπίσεις τα κενά. Διακατέχονται από μια ασύγκριτα καταθλιπτική μονοφωνία. Η πραγματικότητα είναι αλλιώς. Αν κοιτάξεις λίγο παραπέρα στη διαδρομή. Μεστή. Χαμογελαστή. Διαχυτική. Αλέγκρα. Πολύφωνη. Σαν ένα μεγαλοπρεπές περήφανο παγώνι που σφύζει από υγεία, καμαρώνοντας στο αντίκρισμα της σιγαλιάς.

Όταν του Φθινοπώρου λοιπόν η πόρτα ανοίγει, όταν θα αποδημούνε τα πουλιά σε αμαστόρευτες φωλιές, θα ‘ναι εκείνη η στιγμή όπου η κολλημένη ίριδα του ματιού σε ένα αψεγάδιαστο μακρινό αγνάντι θα επιδιώξει τα ευεργετικά οφέλη της που δουλεύουν εν ευθετώ χρόνω. Συνέχισε να ζεις. Μην αναστέλλεις το μετά. Δίχως αναβολές στο ακαθόριστο ραντεβού με τον καινούργιο σου εαυτό. Αναδιοργανώσου όσο μπορείς για να οργανωθείς στην εντέλεια. Μάθε να μαθαίνεις και να από-μαθαίνεις. Γίνε ένα με την πρασινοκαφετιά φύση και θα αντιληφθείς την αληθινή φύση των πραγμάτων. Απόχρωση ενέργειας. Πάρε κουράγια δύναμης ενωμένα σε αχώριστες δόσεις οξυγόνου που μεταδίδονται και δεν καταπίνονται. Απελευθερώσου από το στημένο κουστούμι της δουλειάς, ράβοντας με τατουάζ σε ένα απόκρυφο σημείο - που εσύ θα επιλέξεις στο σώμα - την απενοχοποίηση  της αθωότητας. 

Μη θεωρείς δεδομένο αυτό που κάνεις. Θεώρησε δεδομένο το άγνωστο και το απρόοπτο, δίνοντας έμφαση στην υπέροχη ευκαιρία που κατακτάς καθημερινά για να αναπτύσσεις τα άκρα σου. Κανείς δε σου χρωστάει. Να είσαι ευχαριστημένος και προσηνής με αυτά που έχεις. Οι καιροί είναι δύσκολοι, ασύμμετροι και χαοτικοί. Μην υποταγείς στο πέπλο τους. Ενεργοποιήσου στηρίζοντας τις δυνάμεις σου στο μοναδικό προσωπικό αφήγημα που θα εμπνεύσει με τον τρόπο του και άλλους συνοδοιπόρους. Πίστεψε σε σένα. Το αναζητάς και δεν το ξέρεις. Εξαιρετική ευκαιρία.

Θα ‘ναι Οκτώβρης μήνας, μπορεί Νοέμβρης. Άλλος στην πόλη, άλλη στο χωριό, άλλοι πάλι στο νησί. Ευλογημένη χώρα. Ελλάδα! Άστηνε να σε βοηθήσει σε ότι κάνεις. Όπου είσαι. Ακούγοντας τις μελωδίες των καρπών της χωρίς κορεσμό κανέναν. Κατέγραψε την μαγεία της ψυχής, ενισχύοντας τη λήθη από το στρες της αβάσταχτης βαρεμάρας. Ρουτινιασμένη, βάρβαρη συνήθεια. Άλλαξε τον ρου της σχέσης. Γράψε ιστορία. Μπορείς. Φαντάσου την απλότητα σε ένα άυλο αγαθό. Ίσως και αρετή να είναι. Ορισμένοι ανυπομονούν. Ίσως επειδή τα σκαλοπάτια του Σεπτέμβρη προμηνύουν μια στριφογυριστή σκάλα προς τον Δεκέμβρη. Όσο πιο απλά και ακαθόριστα την ανεβείς, τόσο πιο ξεκούραστα και δημιουργικά θα την προβείς. Είχαν δίκιο οι παλιότεροι για την κλεψύδρα της σοφίας. Κάτι ξέρανε. Γέροι, σου λέει. Δεν έχουν άδικο.

Βρες χρόνο να αναπαράγεις τη νεότητα σου. Για σένα, τους δικούς σου, τους φίλους σου και την οικογένεια σου. Η εργασία θα είναι πάντα εκεί. Ζόρικη και αρκετή. Η ζωή όμως προχωράει και δε σε περιμένει. Περνάει γρήγορα. Στα κλεφτά. Σε παίζει με τον τρόπο της. Με το βλέμμα της. Επέλεξε να ισορροπήσεις μεταξύ των δύο. Της ερωμένης και της αγάπης. Εσύ θα αποφασίσεις ποια θα έρχεται πρώτη. Δε σου εγγυώμαι βέβαια ποια θα μείνει πίσω να υπομένει. Μόνο αν σκοντάψεις θα το βρεις. Και δεν είναι κάτι που μετριέται στωικά αν περιβάλλεσαι από αμέτρητη ευτυχία. Το πλασματικό είναι γλυκό. Το αυθεντικό όμως είναι ζωτικό. Μη νιώθεις διαρκώς άδειος ως άνθρωπος. Είσαι γεμάτος. Απλώς κοίτα λίγο πίσω από τον ώμο σου. Πέρα από τα όρια σου.

Φθινόπωρο. Φευγάτο και ωραίο. Συνετό. Φιλοσοφημένο και ρεαλιστικό. Ερχόμενο με σκοπό να αναχωρήσει. Καταπιάνεται με ευαισθησία. Αυτό είναι. Να σου υπενθυμίζει ποιος είσαι, τι κάνεις και που θέλεις να πας. Να σε επανατοποθετεί. Το πως, είναι δικό σου «πρόβλημα». Μπορεί και να μην είναι. Θυμήσου την αναρίθμητη καλημέρα που λένε στα ελληνικά σε όλον τον κόσμο. Εκείνο το δικό μου σύνορο που λέγαμε. Η παρέμβαση στο όνειρο που εξελίχθηκε στη νέα μου πραγματικότητα. Λίγο πριν εξέλθει το Φθινόπωρο, με πορεία να κρυφτεί στη βαριά χειμερινή αγκαλιά, υπό το σχήμα μερικώς διπλωμένης βεντάλιας, αταξινόμητο διαβαίνει την επαναλαμβανόμενη μνήμη της θύμησης του.

Πάλι θα σ’ αγαπώ, συμπλήρωσε ο απέναντι αντίλαλος μέσα μου με καθολικό πείσμα καρδιάς περιστρέφοντας ομόκεντρους κύκλους. Εκκολαπτόμενους. Ακούω με προσοχή και ακολουθώ τα φρέσκα κύτταρα τους. Δε θα μπορούσα να αποκλειστώ από τον μονόλογο τους. Είναι άλλωστε η ζωή μου ολόκληρη σε συνέχειες. Σε έναν ανοιχτό διάλογο με την πατρίδα. Οφείλω να της ανταποδίδω την αξιοπρέπεια που μου χαρίζεται. Εντυπωσιακό αν το σκεφτείς! Δεν είναι;