Αλλιώτικοι εορταστικά

Ούτε για να συναντήσει ανθρώπους που πολύ θα ήθελε να δει αλλά η καθηµερινότητα και οι υποχρεώσεις δεν του το επιτρέπουν. Ούτε καν να ξεφύγει από τα «καθιερωµένα» και να δείξει έναν άλλο εαυτό και να βρει φίλους, γνωστούς αλλά και αγνώστους.

Βλέπετε, και τα δηµόσια πρόσωπα καταβάλλουν µεγάλες προσπάθειες τέτοιες ηµέρες προκειµένου να αποκτήσουν µια «ανθρώπινη» εικόνα, έστω και αν είναι υποχρεωµένα εκ της θέσεως και του ρόλου τους να ακολουθήσουν µια νόρµα από την οποία δεν µπορούν να αποκλίνουν.

Τα κάλαντα ψάλλονται από συγκροτήµατα η προέλευση των οποίων κάποιο µήνυµα θα στείλει. Ποιος δεν θυµάται τις κρητικές µαγκούρες – απειλή για τους άτακτους και απείθαρχους; Ή τις συναντήσεις µε κοινωνικές µειονότητες και ανθρώπους που τις υπόλοιπες ηµέρες δύσκολα έχουν επαφή µε την εξουσία.

Το κοινωνικό πρόσωπο της πολιτικής επιχειρεί και λόγω της ιδιαιτερότητας των ηµερών να δώσει τον τόνο τούτες τις γιορτές, που είναι και προεκλογικές. Γιατί µη µου πείτε ότι στον σχεδιασµό των κοµµατικών επιτελείων για τις συναντήσεις, τις δηµόσιες εµφανίσεις και την εικόνα των αρχηγών δεν µετρά η συγκεκριµένη περίοδος.

Δύσκολο πράγµα, λοιπόν, να συνδυάσεις τη φυσιογνωµία του ανθρώπου της «διπλανής πόρτας», του «δικού σου ανθρώπου», µε αυτήν του ηγέτη που νοιάζεται για τον πολίτη και τα προβλήµατά του χωρίς τον κλασικό πολιτικαντισµό. Χρόνια τώρα τα επικοινωνιακά επιτελεία παλεύουν να βρουν τη «χρυσή τοµή» που και την προσοχή του πολίτη θα τραβήξει και δεν θα προσβάλει την αισθητική του.

Φοβάµαι ότι τα δείγµατα µέχρι σήµερα δεν διαφέρουν από τις άλλες χρονιές, αν και µέχρι την Πρωτοχρονιά έχουµε µέρες για ανατροπή της εικόνας. Βέβαια, η διαφορά µε τους πολίτες βρίσκεται στην έκφραση των πραγµατικών προσωπικών αναγκών, έναντι της αναγκαίας δηµόσιας ετήσιας παράστασης. Αντε και του χρόνου διαφορετικά.