Ωδή για τους Τουρκοκύπριους - Τον ξέρουμε τον ένοχο και είναι γνωστή η αιτία

Χτες  λύγισαν. Όμως αυτοί οι άξιοι θαυμασμού Τουρκοκύπριοι τέσσερις φορές  τα τελευταία είκοσι χρόνια είπαν όχι στην διχοτόμηση. Κινητοποιήσεις κατά του γεννήτορα του ψευδοκράτους Ραούφ Ντενκτάς, υπερψήφιση του σχεδίου Ανάν, εκλογή του αριστερού Ταλάτ, εκλογή το 2016 του Ακιντζί του Κύπριου πολιτικού που αγωνίστηκε όσο κανείς άλλος για την Ομοσπονδιακή λύση και την επανένωση του νησιού.

Ο Μιχάλης Παπαπέτρου συμπυκνώνει τα επειδή και τα δια ταύτα του αποτελέσματος: «Η τραγωδία της Κύπρου σήμερα ολοκληρώνεται. Το κακό δεν έγινε σήμερα. Σήμερα εισπράττουμε τα αποτελέσματα των πράξεων και της πολιτικής μας. Σήμερα βιώνουμε τις συνέπειες του Κράνς Μοντανά και την τρίχρονη αποτελμάτωση του κυπριακού, που ο Πρόεδρος μας επέβαλε.Τώρα που μας οδήγησε στην διχοτόμηση, είμαι σίγουρος ότι θα εξαπολύσει τους κεραυνούς του κατα της τουρκικής αδιαλλαξίας. Για να σώσει τα προσχήματα. Ομως τίποτε δεν τον ξεπλένει. Σε αυτόν έλαχε ο κλήρος να γίνει ο Πρόεδρος της διχοτόμησης. Εξ άλλου είχε προειδοποιηθεί ότι ο τελευταίος πληρώνει τον λογαριασμό».

Κάποιοι λίγοι στην Ελλάδα φωνάζαμε σε ώτα μη ακουόντων ότι η πολιτική Αναστασιάδη από το Κραν Μοντανά και μετά είχε ταυτιστεί με την πολιτική των απορριπτικών, των οπαδών της μη λύσης. Στην πράξη έγινε ο επίσημος εκφραστής τους, στα βήματα του Τάσου Παπαδόπουλου, ανατρέποντας τις υποθήκες του Γλαύκου Κληρίδη. Και καλούσαμε την επίσημη Ελλάδα να πάψει να σέρνεται σιωπηλά και αδιαμαρτύρητα πίσω από αυτήν την καταστροφική πολιτική. Που κορυφώθηκε τα τρία τελευταία χρόνια της Προεδρίας Αναστασιάδη αλλά συνοδεύει την ελληνοκυπριακή πλευρά από την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Η ελληνοκυπριακή πλευρά - και κατ επέκταση η ελληνική λόγω συμπαράστασης- είχε αντιμετωπίσει εξ αρχής τους Τουρκοκύπριους σαν πολίτες β κατηγορίας, προβάλλοντας τον βολικό μύθο ότι ότι είναι άβουλα πιόνια της Τουρκίας

Πίσω από αυτό τον μύθο οχυρώθηκε διαχρονικά η ελληνοκυπριακή πλευρά από την εποχή του Μακάριου και του Γρίβα. Και σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία τα πρώτα χρόνια λειτούργησε μη αφήνοντας στην πλειοψηφία των Τουρκοκυπρίων άλλη διέξοδο από την στοίχιση τους με τον Ντενκτάς. Στον μαξιμαλιστικό στόχο της Ένωσης με την Ελλάδα απάντησαν με το Taksim ( διχοτόμηση).

Και όταν οι ακραίοι εθνικιστές του Γρίβα - μετά την διαφωνία του με τον Μακάριο- βιοπραγούσαν εναντίον τους , πολλοί από αυτούς στρατεύτηκαν στις παραστρατιωτικές ομάδες του Ντενκτας , την ΤΜΤ. Και άρχισε ο φαύλος κύκλος του αίματος, που οδήγησε πρώτα στην πράσινη γραμμή και μετά- βοηθούσης της ελληνικής χούντας και των ακροδεξιών που  ανέτρέψαν τον Μακάριο-  στην τουρκική εισβολή και κατοχή το 1974. Πάνω στα συντρίμμια της ανελέητης σύγκρουσης των δύο εθνικισμών βρήκε έδαφος η τουρκική εισβολή. Αλλά από την υπερψήφιση από μέρους των Τουρκοκυπρίων του σχεδίου Ανάν οι Τουρκοκύπριοι δίνουν  μάχες επιβίωσης και κατά της μητέρας πατρίδας.

Μόνοι τους με την ελληνοκυπριακή πλευρά να καταψηφίζει το Σχέδιο Ανάν, να αρνείται στο παραπέντε την υπογραφή λύσης στο Κραν Μοντανά, να προτάσσει της λύσης την στρατηγική των γεωτρήσεων, να συζητά εμμέσως και κρυφίως λύση Συνομοσπονδίας ή  δύο κρατών. Και με παράλληλη προσπάθεια να μείνει αλώβητο το εθνικό αφήγημα λαϊκής κατανάλωσης σύμφωνα με το οποίο το Κυπριακό αρχίζει με την τουρκική εισβολή, η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν έχει σοβαρές ευθύνες και η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να υποστηρίζει την ηγεσία της Κυπριακής Δημοκρατίας ακόμα και όταν προδήλως σφάλλει.

Η Αριστερά στην Ελλάδα και την Κύπρο ήταν πάντα λόγω αρχών η πιο φιλική προς την κοινότητα των Τουρκοκυπρίων παράταξη. Δέσμια όμως και αυτή σε ένα βαθμό του εθνικού αφηγήματος δεν είναι άμοιρη ευθυνών. Το Όχι του ΑΚΕΛ στο σχέδιο Ανάν είναι η πιο χαρακτηριστική περίπτωση. Ευτυχώς η σημερινή ηγεσία του ΑΚΕΛ έχει την πιο σαφή και ενεργητικά υποστηριζόμενη άποψη υπέρ της λύσης με Διζωνική και Δικοινοτική Ομοσπονδία. Η εκλογή του Τουρκοκύπριου Νιαζί Κιζίλγιουρεκ στο ευρωκοινοβούλιο  είναι κάτι πολύ παραπάνω από  μια συμβολική κίνηση .  Το θέμα είναι οτι για 3000 ψήφους ο Ακιντζί δεν είναι πια εκεί.