Αλλος με τη γαλέρα μας!

Καλώς ήλθατε στην ύστερη δουλοπαροικία του 2021!

Στο μέρος, όπου οι δούλοι έχουν δουλειά ήλιο με ήλιο. 

Μια από τις πιο σημαντικές κατακτήσεις της εργατικής τάξης, η κυριακάτικη αργία, στα μουλωχτά και στα ύπουλα, ανατρέπεται από την κυβέρνηση. 

Ένας νέος κόσμος ανατέλλει, όπου 200 ευρώ το μήνα, θα πρέπει να είναι αρκετά σ έναν άνθρωπο για να ζήσει, όπου το χτύπημα της συνδικαλιστικής δράσης και των σωματείων θα είναι δεδομένο και  το δικαίωμα της απεργίας ποινικοποιημένο.

Η εργασιακή γαλέρα ετοιμάστηκε και μας περιμένει. 

Καλημέρα Μεσαίωνα! Πίσω ολοταχώς.

Ποιος μιλάει πια για 8ωρη εργασία; Το θέμα είναι πλέον η 12ωρη εξουθένωση των εργαζομένων! Και γιατί όχι και η 20ωρη στο μέλλον.

Κατεπείγουσα ντροπή

Με τη διαδικασία του κατεπείγοντος η κυβέρνηση φέρνει με το νομοσχέδιο-σκούπα, ρυθμίσεις που ικανοποιούν αξιώσεις των επιχειρηματικών ομίλων,  επιδεινώνοντας τους όρους αμοιβής και εργασίας των εργαζομένων. 

Με το σχέδιο νόμου «Ρυθμίσεις για την προστασία της δημόσιας υγείας από τις συνέπειες της πανδημίας του κορονοϊού COVID-19, την ενίσχυση των ΜΜΜ, την επιτάχυνση της απονομής των συντάξεων, τη ρύθμιση οφειλών προς τους ΟΤΑ κ.α.», εργαζόμενοι και αυτοαπασχολούμενοι καλούνται να παραδώσουν αμαχητί, τη μεγάλη κατάκτηση της κυριακάτικης αργίας, κάτι  που εννοείται πως θα συμπαρασύρει και άλλους κλάδους. 

Όσο για το σκέλος που αφορά στην Υγεία, η λογική του κόστους - οφέλους αποτυπώνεται στο νομοσχέδιο, με σταθερή προσήλωση της κυβέρνησης στη μειωμένη χρηματοδότηση στο δημόσιο σύστημα Υγείας. Τα μείον 600 εκατομμύρια ευρώ σχεδόν που προβλέπει ο προϋπολογισμός, εν μέσω πανδημίας, δείχνει ξεκάθαρα, την κατεύθυνσή της.

Αυτοί λοιπόν, που καταγγέλλουν το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα ως παρωχημένο, εκτός εποχής και  προσκολλημένο στο παρελθόν, μας γυρνούν αιώνες πίσω οι ίδιοι, απαιτώντας οι εργαζόμενοι να τα δέχονται όλα αυτά αδιαμαρτύρητα, στο όνομα δήθεν της έκτακτης ανάγκης. 

Σε συνθήκες γενικών και τοπικών lockdown, θα έχουμε την παγκόσμια πρωτοτυπία να είναι κλειστά τα εμπορικά μαγαζιά, με τους εργαζόμενους να εργάζονται μέσα σε αυτά, 7 μέρες την εβδομάδα.

Και για να καταλήξουμε κάπου.

Δεν πρέπει να επιτρέψουμε οι απαιτήσεις της εργοδοσίας, να γίνονται νόμοι!

Αυτό.