Λεπτοµέρειες...

Εντάξει, τα διάφορα σενάρια και τις εναλλακτικές τα ξέραµε, τα υπολογίζαµε και λίγο-πολύ είχαν γίνει γνωστά, για να µην πω δεδοµένα.

Λέγαµε ή θα φύγει µένοντας (για τον Καµµένο, ντε...), µη θέτοντας εν αµφιβόλω δηλαδή την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ή θα πάρει των οµµατιών του και όπου βγάλει, γιατί, απ’ ό,τι φαίνεται, πέραν του εαυτού του, του Κατσίκη και της Τσαρουχά, µε άλλον δεν πολυσυνεννοείται...

Για να πούµε του στραβού το δίκιο, σε αυτό το πολιτικό «µπρα ντε φερ» ο πρωθυπουργός καθάρισε σαν καλοβρασµένο αβγό τον µέχρι χθες σύµµαχό του. Φαίνεται ως ειληµµένη από καιρό απόφαση η συµπόρευση αυτή να τελειώνει. Μια συµπόρευση που είναι γνωστό ότι πολλούς ενοχλούσε στον ΣΥΡΙΖΑ. Κι ας αφήσουν στην άκρη τις δηµόσιες φιλοφρονήσεις και τα καλά λόγια. Αυτά είναι δηµόσιες σχέσεις και οι «λεπτοµέρειες» για τις οποίες θα τα πούµε παρακάτω.

Ετσι, στον κόσµο του ρεαλιστικού ο Καµµένος είναι τρεις και µόνος και το κόµµα του παραµένει στην κυβέρνηση, που µέσα από την κοινή διαδροµή και όχι βέβαια διά των υπουργοποιήσεων ο πρωθυπουργός φαίνεται ότι έπεισε πως είναι πιο σηµαντική η εφαρµογή του κυβερνητικού προγράµµατος από τις αµφίβολα εκλογοσωτήριες, µακεδονικές θεωρίες. ∆ιάολε! Εχει κι άλλους διεκδικητές ο χώρος.

Σε αυτό λοιπόν το ρεαλιστικό παιχνίδι που θα κλείσει την Τετάρτη το βράδυ, όπως όλα δείχνουν, µε κατίσχυση του πρωθυπουργού, έτσι γίνονται τα πράγµατα. Είναι ζήτηµα συσχετισµού δυνάµεων και ισχύος.

Στο άλλο όµως πεδίο µιας διαφορετικής Ελλάδας που, απ’ ό,τι φαίνεται, επιµένει και «αντιστέκεται», νικητής είναι το φαντασιακό. Γιατί µη µου πείτε ότι τον Καµµένο υπουργό τον έκανε η Θεία Χάρις ώστε να πάει πρωί πρωί να της δηλώσει διά της µεταλήψεως παραίτηση. Ούτε η σοβαρή παρουσία και δράση ενός σηµαντικού υπουργού την ώρα της αναχώρησης στηρίζεται ή εκµεταλλεύεται βαριά χαρακτηριστικά του χώρου του.

Λεπτοµέρειες, συµβάντα και συµπεριφορές που είναι καιρός να τελειώνουµε µαζί τους εν έτει 2019 µια και καλή.

Αρκετά τόσα χρόνια «λεπτοµερειών».