Τα κλειδιά είναι στο... Ποτάµι

Ο πρώτος γύρος κλείνει και έπεται ο δεύτερος, κατά τη διάρκεια του οποίου κόµµατα και βουλευτές θα κληθούν να κυρώσουν τη Συµφωνία των Πρεσπών ή να την οδηγήσουν στις καλένδες. Σύµφωνα µε τα µέχρι στιγµής δεδοµένα και µε την προϋπόθεση ότι το Ποτάµι δεν θα αναθεωρήσει τη θετική στάση του έναντι της Συµφωνίας, η κοινοβουλευτική αριθµητική λέει ότι η Συµφωνία περνά µε 151 plus.

Στην πολιτική, ωστόσο, όπου «ένα και ένα» δεν κάνουν πάντα δύο, οι ανατροπές είναι στο πρόγραµµα και οι «κυβιστήσεις» κτήµα όλων των πλευρών. Μπορεί, όµως, το Ποτάµι να γυρίσει την πλάτη στη Συµφωνία; Μπορεί να ξεχάσει ότι το «Μακεδονικό» υπήρξε ο λόγος του «διαζυγίου» µε το Κίνηµα Αλλαγής; Μπορεί να κρυφτεί πίσω από τον ∆ανέλλη ή να αγνοήσει τις καθαρές κουβέντες των δύο ευρωβουλευτών του που διαµηνύουν ότι το κόµµα τους δεν έχει καµιά δικαιολογία για να µην ψηφίσει τη Συµφωνία;

Πολλοί πιστεύουν ότι για τον Σταύρο και όσους συνεργάτες του δεν βρίσκονται ήδη ψυχολογικά στη Ν∆ οι Πρέσπες έχουν την ίδια σηµασία που έχει το... σφυροδρέπανο για το ΚΚΕ. Θα κρύψουν το «Mακεδονικό» στο σεντούκι των πολιτικών αναµνήσεών τους ή θα ακούσουν τη φωνή της πολιτικής συνείδησής τους και θα κάνουν ό,τι έκαναν στο σύµφωνο συµβίωσης, στην αναδοχή παιδιών από οµόφυλα ζευγάρια και σε όλα τα δικαιωµατικά νοµοσχέδια;

Προφανώς, υπάρχει και αντίλογος: όσοι υποδεικνύουν στον Θεοδωράκη να µεταµορφωθεί επισείουν τον κίνδυνο να µείνει το Ποτάµι χωρίς Κοινοβουλευτική Οµάδα, αφού δύο βουλευτές του έχουν ήδη ανοίξει πανιά προς τη Νέα ∆ηµοκρατία. Ο κίνδυνος είναι υπαρκτός. Υπαρκτή είναι, ωστόσο, και η απειλή το Ποτάµι να στερέψει, καθώς θα έχει υποτάξει µια πολιτική που το ίδιο θεωρεί εθνικά συµφέρουσα -το κλείσιµο του «Μακεδονικού»- στην ανάγκη της κοµµατικής αυτοσυντήρησης.

Ο,τι και αν γίνει, πάντως, και αυτό δεν αφορά τόσο το Ποτάµι όσο τη Νέα ∆ηµοκρατία και όσους συντονίζονται µαζί της, είναι καινοφανές πολιτικά να επιδιώκεται και ο Τσίπρας να περάσει τη Συµφωνία, για να µη σκάσει στα χέρια κανενός ως βόµβα, και να την περάσει ως ο «µειοδότης» πρωθυπουργός που έκλεισε το «Μακεδονικό», όντας κοινωνική και κοινοβουλευτική µειοψηφία.

Θα τους κάνει τη χάρη; Θα δεχτεί να κυρώσει τη Συµφωνία και µε λιγότερες ψήφους από 151, όπως είναι κοινοβουλευτικά ανεκτό αλλά πολιτικά προβληµατικό, ή θα αναζητήσει άλλες διόδους νοµιµοποίησης; Η κυβέρνηση είναι προφανές ότι δεν επιθυµεί µια «ατελή» υπερψήφιση -µια κύρωση της Συµφωνίας µε πλειοψηφία επί των παρόντων- που θα αφήσει ανοιχτό το κεφάλαιο των πάσης φύσεως αµφισβητήσεων και θα παγιώσει τη διχαστική ατµόσφαιρα που επικρατεί.

Επιδιώκει, συνεπώς, την επίτευξη απόλυτης πλειοψηφίας, γνωρίζοντας ότι µόνο ένας καθαρός κοινοβουλευτικός συσχετισµός υπέρ της Συµφωνίας θα κλείσει τελεσίδικα το θέµα. Σε κάθε άλλη περίπτωση, τα ενδεχόµενα όλα είναι στο τραπέζι...