Γράµµα από έναν υποψήφιο δολοφόνο

Το πρωί έλαβα ένα ανώνυµο SMS που έγραφε: «Αν ψηφίσεις ναι στις Πρέσπες, κινδυνεύει η ζωή σου».

Οπως ήταν φυσικό, νόµισα ότι ήταν πλάκα και το αγνόησα. Αλλά έπειτα από δύο ώρες έλαβα κι ένα ακόµη SMS: «Αν αγαπάς το κεφάλι σου, µην τολµήσεις να ψηφίσεις ναι».

Απάντησα αµέσως: «Αν δεν ψηφίσω, τι θα γίνει µε το κεφάλι µου;». Η απάντηση ήταν εξίσου εκφοβιστική: «Να ψηφίσεις όχι». Επανήλθα αµέσως µε άλλη ερώτηση: «∆εν γίνεται να ψηφίσω, αλλά µε ενδιαφέρει το κεφάλι µου» διευκρίνισα. «Με αυτό βιοπορίζοµαι».

«Τότε να µην ψηφίσεις ναι στις Πρέσπες» έγραψε ο υποψήφιος δολοφόνος µου.

Αυτό µε µπέρδεψε λίγο. «Στις Πρέσπες θα γίνει η ψηφοφορία ή στη Βουλή;» ρώτησα.

«Με δουλεύεις;» έγραψε ο αιµοσταγής δολοφόνος.

«Να ψηφίσεις όχι. Και να αφήσεις τα αστεία».

«Εννοείς ότι πρέπει να ψηφίσω όχι, αλλιώς θα µείνω ακέφαλος;» διατύπωσα εγγράφως την απορία µου.

«Βέβαια» απάντησε ο άγνωστος. «Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Κανείς άλλος δεν έκανε τόσες ερωτήσεις».

Αυτό τον µπέρδεψε. Προφανώς οι οδηγίες του δεν περιλάµβαναν την περίπτωση αποχής, διότι το επόµενο µήνυµα άργησε λίγο να έρθει και ήταν το εξής: «Να ψηφίσεις όχι».

«Κοίταξε», του έγραψα, «δεν γίνεται να ψηφίσω όχι. Να βρούµε µια άλλη λύση». Πέρασαν µερικά λεπτά και σε λίγο το τηλέφωνο χτύπησε. Καλούσε κάποιος Ανώνυµος. «Ιέλα» άκουσα µια βραχνή φωνή. «Ιέπαµε να µην πσσεφιέσεις».

«Συµφωνούµε απολύτως» απάντησα. «Αυτό σου έγραψα. Οτι δεν µπορώ να ψηφίσω». «Και γιατί, ωρέ, δεν πσσεφιέζεις όχ’;» µε ρώτησε ο ευγενής συνοµιλητής µου. «Κιουτάς;» «∆ιότι», του είπα, «δεν είµαι βουλευτής». «∆εν είσι;»

«Οχι, διότι δεν είχα να πληρώσω το εκλογικό παράβολο», του εξήγησα, «και χωρίς παράβολο δεν µπορείς να συµµετέχεις στις εκλογές. ∆ιαφορετικά, τώρα θα ήµουν πρωθυπουργός και η Βουλή θα τα ψήφιζε όλα µαζί: Λύση του Κυπριακού, του Βορειοηπειρωτικού και ίσως παίρναµε και τη Σµύρνη».

«Ποιους είσι, ρε;» ρώτησε ο άγνωστος. «Ου Βαγγέλς» απάντησα στο γλωσσικό του ιδίωµα. «Τιε, ρε», ακούστηκε ο συνοµιλητής µου, «πάλ’ λάθους πιέρα. Μήπως ξιες τι τηλέφνο ιέχει αυτούς ου ∆ανέλλς;»