Σύμφωνο Μέρκελ-Μακρόν: Το µήνυµα του Ααχεν

Πρόκειται για δύο λαµπρές τελετουργίες, ο συµβολισµός των οποίων δεν αντιστοιχεί στην πραγµατικότητα.

Σήµερα αυτό που κυριαρχεί είναι η απόρριψη ή καλύτερα η αγνόηση-παράκαµψη της πρότασης Μακρόν για µεταρρύθµιση της Ευρωζώνης από τη Μέρκελ, µε τους δύο ηγέτες να αντιµετωπίζουν σοβαρές εσωτερικές προκλήσεις και αµφισβητήσεις που δεν επιτρέπουν αισιοδοξία σε ό,τι αφορά περαιτέρω βήµατα στην ευρωπαϊκή οικοδόµηση.
Ιδια αναντιστοιχία συµβολισµών και πραγµατικότητας καταγράφηκε και λίγο µετά την υπογραφή του συµφώνου Ντε Γκολ - Αντενάουερ.

Οταν το Γαλλογερµανικό Σύµφωνο ήλθε για επικύρωση στην Οµοσπονδιακή Βουλή στη Βόννη προστέθηκε ένα προοίµιο, το οποίο διαµήνυε ότι η συνεργασία µε τη Γαλλία δεν αλλάζει τη βασική γραµµή πλεύσης της ∆υτικής Γερµανίας, που ήταν η συµµαχία µε τις ΗΠΑ στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ.

Επρόκειτο δηλαδή για ένα, στα όρια της προσβολής, µήνυµα προς τον Ντε Γκολ ότι η Βόννη υποτάσσει την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση στη διατλαντική σχέση.

Υστερα από αυτό το µήνυµα ο Ντε Γκολ προχώρησε µόνος του στη χειραφέτηση από το ΝΑΤΟ.

Η πραγµατική γαλλογερµανική προσέγγιση υλοποιήθηκε µε άλλους όρους και συσχετισµούς έντεκα χρόνια αργότερα, όταν την άνοιξη του 1974 ήλθαν σχεδόν ταυτόχρονα στην ηγεσία της Γαλλίας και της ∆υτικής Γερµανίας οι Ζισκάρ Ντ' Εστέν και Σµιτ.

Αυτήν τη φορά τα βήµατα προσέγγισης τα έκανε το Παρίσι, που επί της ουσίας άρχισε από τότε να αποδέχεται πέρα από τους συµβολισµούς το αυξηµένο πλέον ειδικό βάρος της Βόννης στους διµερείς συσχετισµούς.

Η εκ των υστέρων παρερµηνεία της συνθήκης που υπέγραψαν οι Ντε Γκολ και Αντενάουερ τον Ιανουάριο του 1963 οφείλεται στη σχετική πρωτοβουλία του Μιτεράν όταν µετά το 1983αναζητούσε συµβολισµούς που σε επικοινωνιακό τουλάχιστον επίπεδο να διασκεδάζουν το σαφές πλέον προβάδισµα της ∆υτικής και στη συνέχεια της ενιαίας Γερµανίας στο πλαίσιο της διµερούς σχέσης.