Ο Καµµένος και η δεξιά πολυκατοικία

Η εικόνα του Πάνου Καµµένου στη Βουλή αποτύπωνε µε τον πιο γλαφυρό τρόπο τη  σταδιακή επιστροφή στην κανονικότητα και στη διαχωριστική γραµµή ανάµεσα στην πρόοδο και τη συντήρηση, τη ∆εξιά σε όλες της τις εκδοχές και την προοδευτική παράταξη.

Και επειδή ο Πάνος Καµµένος ήταν πάντα γκροτέσκα φιγούρα, η αποτύπωση ήταν έντονη και ολίγον διασκεδαστική. Κλαψούριζε σαν απατηµένος σύζυγος προς τον Τσίπρα, υπερακόντιζε σε εθνικιστικό οίστρο τους Βορειοελλαδίτες βουλευτές της Ν∆ (οι οποίοι µε τη σειρά τους συναγωνίζονταν τον Κασιδιάρη), παρακαλούσε να βρει επαφή µε τον Αντώνη Σαµαρά.

Ανεξάρτητα από τον δυστυχή Καµµένο, το πραγµατικό πρόβληµα για τη χώρα είναι η µετατόπιση ολόκληρης της δεξιάς πολυκατοικίας, σε τέτοιο βαθµό ώστε να κοντεύει να βγει έξω από το οικόπεδο. Η διεθνής εµπειρία λέει ότι  η υποχώρηση στην ατζέντα της εθνικολαϊκιστικής ∆εξιάς µπορεί βραχυπρόθεσµα να διατηρεί µια επίπλαστη ενότητα, µακροπρόθεσµα όµως δηµιουργεί ανήκεστο βλάβη, µεταµορφώνοντας και παραµορφώνοντας τη φιλελεύθερη Κεντροδεξιά. Και οι οµιλίες των κ. Μητσοτάκη, Σαµαρά και Βορίδη στη Βουλή το επιβεβαίωναν. Ολες κινήθηκαν στο πλαίσιο του εθνικολαϊκισµού.

Η διαφορά, που δεν την υποτιµώ, ήταν ότι ο κ. Βορίδης µίλησε για εθνική µειοδοσία, ενώ ο κ. Μητσοτάκης σε συνέντευξή του σε ειδικό κοινό (στο συνέδριο του Economist) απέρριψε τα περί προδοσίας, ενώ ο κ. Σαµαράς κινήθηκε και πάλι σε επίπεδο πατριδογνωσίας. H πλειοψηφία όµως των βουλευτών της Ν∆ ήταν φανερό πως αισθανόταν άνετα κοντά στο δίπολο Σαµαρά - Βορίδη. Εµενε έτσι µόνος του ο ευπατρίδης Νίκος ∆ένδιας να συγκρούεται µε τη Χρυσή Αυγή και τον Καµµένο και να αναζητά µόνος κάποιους στοιχειώδεις διαύλους επικοινωνίας.

Προς το παρόν η δεξιά πολυκατοικία δεν έχει ελεύθερο διαµέρισµα για τον Πάνο Καµµένο. Τα τραύµατα είναι νωπά, θα χρειαστεί να καταβάλει πολλά µηνιάτικα εγγυήσεις για να του δώσουν στο µέλλον µια ταπεινή γκαρσονιέρα.

Οµως σιγά σιγά θα φαίνεται η επί της ουσίας συµφωνία τους, ακριβώς όπως συνέβη στη συζήτηση για τη Συµφωνία των Πρεσπών. Τώρα που βγήκε η χώρα από τα µνηµόνια και έρχονται στην πρώτη γραµµή πέραν της οικονοµίας η συνταγµατική αναθεώρηση, οι σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας και άλλα σηµεία που συσπειρώνουν αριστερά ακροατήρια, όλο και πιο συχνά θα κτυπάει την εξώπορτα ο Καµµένος. Και κάποια στιγµή θα ανοίξει όπως άνοιξε και για τον κ. Σαµαρά.

Γράφει ο Νίκος Μπίστης