Η ανάγνωση του «Κλεισθένη»

Και αυτό είναι η προεκλογική συµπεριφορά των υποψηφίων. Οι δηµαρχιακές εκλογές πάντα είχαν ιδιαιτερότητες, απ’ όπου δεν έλειπαν µήτε η πόλωση µήτε επικές αναµετρήσεις. Και ήταν λογικό, αφού η πλειοψηφία των συµβούλων κρατούσε γερά τον έλεγχο της διοίκησης, παρά τις διαφωνίες και τις συχνές ενδοπαραταξιακές παρασπονδίες. Η δύναµη του δηµάρχου κινδύνευε, αλλά δεν ήταν εύκολη η ανατροπή του.

Τελειώνει ο Ιανουάριος, η άµµος στο επάνω δοχείο της κλεψύδρας λιγοστεύει. Οι υποψήφιοι δεν ολοκλήρωσαν ακόµη τα προγράµµατά τους. Οι πιο έµπειροι έχουν καταλάβει πως οι αλλαγές που ορίζει ο «Κλεισθένης» δεν είναι ασήµαντες και βυθίζονται πέρα από την αναλογικότητα και τον σαφή διαχωρισµό του δηµάρχου από το Συµβούλιό του. ∆ιότι δεν είναι πλέον «δικό του» το Συµβούλιο, εκτός και κερδίσει την απόλυτη πλειοψηφία από την πρώτη Κυριακή, πράγµα ανέφικτο πλην λίγων εξαιρέσεων.

Αλλά οι περισσότεροι διάβασαν τον «Κλεισθένη» από περιλήψεις στον Τύπο και στο ∆ιαδίκτυο. Γι’ αυτό και χτίζονται προγράµµατα χωρίς να κοιτάζουν πόσα κεφάλαιά του θα ισχύσουν ή θα τα φάει η µαρµάγκα. Διότι ο δήµαρχος, όποιος κι αν εκλεγεί, θα υποχρεωθεί να βρει ψήφους συµβούλων και επιτροπών που δεν ελέγχει. Αφήστε που, αν επαληθευτούν µερικές εκτιµήσεις, λόγω αναλογικής, οι περισσότεροι υποψήφιοι που θα αποτύχουν θα είναι σύµβουλοι, ακόµη και µε µονοψήφιο ποσοστό. Μπορεί να φαίνεται εξωφρενικό, αλλά πιστεύω ότι ο έξυπνος υποψήφιος πρέπει να βρει άλλους τρόπους να κερδίσει το κοινό του, και όχι µε καταγγελτικό λόγο, κατηγορίες αδράνειας ή ανικανότητας, λόγια που έχουµε συνηθίσει και µε το παραπάνω.

Η γραφειοκρατία από καιρό έχει πλήξει τις αυτοδιοικητικές υπηρεσίες, ενώ υπάρχουν προγράµµατα τα οποία υλοποιούνται σε διάστηµα µεγαλύτερο της µίας θητείας. Οποιος υποψήφιος πολώσει το προεκλογικό κλίµα λοιπόν, θα πρέπει να ξέρει πως, ακόµη κι αν νικήσει, µπορεί να βρεθεί στην ανάγκη να τα βρει µε τον αντίπαλο που βιάστηκε να θεωρήσει ακατάλληλο και µαύρο πρόβατο.