Σταθεροποίηση αλά καρτ

Το δηµοσίευµα αποτελεί µια σαφή ένδειξη µιας αλά καρτ προσέγγισης της σταθεροποίησης των Δυτικών Βαλκανίων από τη Δύση. Αν η ενίσχυση του σηµερινού στάτους κβο στην ΠΓΔΜ θεωρείται προϋπόθεση για τη µελλοντική της ένταξη στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, για τη Σερβία και το Κόσοβο ισχύει ένα διαµετρικά αντίθετο προαπαιτούµενο, η συµπε -φωνηµένη αλλαγή συνόρων. Οποια επιχειρηµατολογία και αν επιστρατευθεί, το µήνυµα µιας συµπεφωνηµένης αλλαγής συνόρων στο όνοµα της εθνικής οµογενοποίησης εκ των πραγµάτων αποτελεί µια έµµεση αλλά σαφή παραδοχή ότι πολυεθνικά κράτη όπως η Βοσνία και η ΠΓΔΜ είναι µεταβατικές και προσωρινές λύσεις. Η υπό αναζήτηση συµφωνία Σερβίας - Κοσόβου για αλλαγή συνόρων ακυρώνει συνολικά την πολιτική της Δύσης στη σύγκρουση της Βοσνίας την περίοδο 1992-95, που δεν ήταν άλλη από το απαραβίαστο των εσωτερικών συνόρων της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Το ερώτηµα µε άλλα λόγια δεν είναι τόσο αν µε την ανταλλαγή εδαφών Σερβία και Κόσοβο θα παραµερίσουν ό,τι εµποδίζει σήµερα την ευρωατλαντική τους προοπτική, αλλά αν θα αποσαθρωθεί στη Βοσνία και την ΠΓΔΜ η όποια εύθραυστη σταθερότητα που επεβλήθη αντίστοιχα από τη συµφωνία του Ντέιτον το 1995 και της Αχρίδας το 2001. Γιατί αυτό που δικαιούνται οι Αλβανοί του Πρέσεβο στη Νότια Σερβία και οι Σέρβοι της Μιτρόβιτσα στο Βόρειο Κόσοβο, την ένωση µε τις µητέρες πατρίδες, δεν το δικαιούνται οι Αλβανοί της ΠΓΔΜ και οι Σέρβοι της Βοσνίας; Αν διασπαστεί η Βοσνία µε την απόσχιση των Σέρβων, είναι βέβαιο ότι θα τερµατιστεί η συνύπαρξη Κροατών και µουσουλµάνων στην υπόλοιπη χώρα. Η ανταλλαγή εδαφών µεταξύ Σερβίας και Κοσόβου είναι πολύ πιθανόν να πυροδοτήσει ανεξέλεγκτη περιφερειακή αποσταθεροποίηση, που θα επεκταθεί όχι µόνο ευρύτερα στην πρώην Γιουγκοσλαβία αλλά και στη Βουλγαρία και την Αλβανία