Γιατί ΗΠΑ και Γερµανία θυµήθηκαν ξαφνικά τους πρώην δορυφόρους της ΕΣΣΔ;

Μέσα σε λίγες µέρες καταγράφονται η συνάντηση της Μέρκελ µε τους ηγέτες της οµάδας του Βίσεγκραντ στην Μπρατισλάβα και ακολούθως η περιοδεία Ποµπέο σε Πολωνία, Σλοβακία και Ουγγαρία. Είναι προφανής η ανησυχία του Βερολίνου αλλά και της Ουάσιγκτον για την αυξανόµενη ενεργειακή παρουσία της Μόσχας και την ταυτόχρονη οικονοµική διείσδυση του Πεκίνου στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη.

Η παρουσία της καγκελαρίου και η περιοδεία του επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτµεντ δεν αλλάζουν µια εµπεδωµένη εδώ και χρόνια σκληρή πραγµατικότητα για τους πρώην δορυφόρους της ΕΣΣ∆.

Η ένταξή τους στους ευρωατλαντικούς θεσµούς -ΝΑΤΟ και ΕΕ- δεν συνοδεύθηκε ούτε από νέο Σχέδιο Μάρσαλ ούτε από µια επανέκδοση των ΜΟΠ και του πακέτου Ντελόρ.

Παρά τον θορυβώδη φιλοαµερικανικό ζήλο τους -µε χαρακτηριστική περίπτωση τη στήριξη της εισβολής των ΗΠΑ στο Ιράκ την άνοιξη του 2003- οι χώρες της περιοχής δεν είχαν την τύχη να στηριχθούν από αµερικανικές επενδύσεις, ούτε όµως και από εισροές κοινοτικών ενισχύσεων και επιδοτήσεων.

Σε πλήρη αντίστιξη µε την Ελλάδα, την Ισπανία και την Πορτογαλία που στηρίχθηκε επαρκώς η προσαρµογή τους στο σοκ της πλήρους ένταξης στην τότε Ευρωπαϊκή Κοινότητα τη δεκαετία του ’80, οι χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης έζησαν και ζουν την ευρωπαϊκή τους προσαρµογή ως δεύτερο µετά την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισµού» σοκ προσαρµογής.

Ετσι, από την παρουσία της Μέρκελ και του Ποµπέο προκύπτει αποκλειστικά και µόνο ντε φάκτο νοµιµοποίηση πρώτον της ευρωπαϊκής αλά καρτ αλληλεγγύης που έχουν υιοθετήσει οι τέσσερεις του Βίσεγκραντ (Πολωνία, Σλοβακία, Ουγγαρία και Τσεχία) και δεύτερον της ολοένα και αυξανόµενης παραβατικότητας της Βαρσοβίας και της Βουδαπέστης σε σχέση µε την ευρωπαϊκή δηµοκρατική κανονικότητα.

Ετσι η Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη δεν έγινε ούτε φιλοαµερικανική Νέα Ευρώπη ούτε φιλογερµανική Μεσευρώπη (Miteleuropa), γιατί Ουάσιγκτον και Βερολίνο δεν θέλησαν και δεν µπόρεσαν να αναλάβουν το υψηλό κόστος…