Η κυριαρχία της βίας

To βίαιο Σαββατοκύριακο σε γήπεδα και δρόµους -µε επεισόδια τόσο στην Αθήνα όσο και στη Θεσσαλονίκη- ξανανοίγει εκ των πραγµάτων µία συζήτηση που µετρά χρόνια και έχει να κάνει µε την κυριαρχία της βίας στην κοινωνία µας. Προφανώς, υπάρχουν και εκείνοι που θέλουν να εκµεταλλευθούν πολιτικά τα επεισόδια – και δίνουν την εικόνα µίας ζούγκλας. Μίας χώρας στην οποία ο πολίτης δεν αισθάνεται πουθενά ασφαλής.

Στο γενικό πλάνο, είναι προφανές ότι αυτό δεν ισχύει: η Ελλάδα είναι µία ασφαλής χώρα. Οµως, αυτή η διαπίστωση δεν αλλάζει το γεγονός ότι οικογένειες -γονείς και παιδιά- βρέθηκαν ξαφνικά αντιµέτωποι µε κουκουλοφόρους, οι οποίοι έκαναν έφοδο σε αγώνα υδατοσφαίρισης γυναικών… Οπως επίσης αυτή η γενική διαπίστωση δεν αλλάζει το γεγονός ότι η βία έχει µπει στην καθηµερινότητα των πολιτών, σε περιοχές όπως τα Εξάρχεια ή το κέντρο της Θεσσαλονίκης. Βεβαίως, η προσφυγή στην αστυνοµοκρατία δεν µπορεί να είναι η λύση σε µία δηµοκρατική κοινωνία.

Αλλά είναι φανερό ότι η Ελληνική Αστυνοµία πρέπει να αλλάξει το επιχειρησιακό της σχέδιο – και να περιφρουρεί µε πιο φανερό τρόπο την ασφάλεια των πολιτών. Από την άλλη πλευρά, πρέπει να αλλάξει και η αντιµετώπιση της ∆ικαιοσύνης: όταν εκείνοι που µετέχουν σε τέτοιου είδους βιαιότητες «πέφτουν στα µαλακά», το µήνυµα που στέλνεται είναι ότι η συµµετοχή σε αυτές δεν θεωρείται έγκληµα – µε ό,τι αυτό συνεπάγεται