Μεταξύ Καµµένων... ακροδεξιά

Αλλοι που φιλοδοξούν να είναι ιδεολογικοί ταγοί, θεσµικοί παράγοντες, απλά αναγνωρίσιµοι. Οµως, o Τάκης Μπαλτάκος πρέπει να είναι η µοναδική περίπτωση ανθρώπου που θέλει να είναι... µεσάζων. Και µάλιστα της ακροδεξιάς. Eτσι, από τον ρόλο του «µεσάζοντα» µεταξύ Νέας ∆ηµοκρατίας και Χρυσής Αυγής που θέλησε να παίξει τη διετία 2013-2014, µε τα γνωστά βίντεο, στα οποία ως γραµµατέας της ΚΟ της Νέας ∆ηµοκρατίας συνοµιλούσε µε τον Κασιδιάρη, τον βρίσκουµε σήµερα σε παρόµοιο ρόλο.

Με... ανάλογους χώρους. Η λεπτοµέρεια που κάνει τη διαφορά στην ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του µε το ευρωψηφοδέλτιο των ΑΝΕΛ είναι ακριβώς αυτή: θα βρίσκεται ανάµεσα στους Καµµένους. Με το ένα πόδι στους ΑΝΕΛ του Πάνου, µε το άλλο στη ∆ύναµη Ελληνισµού του Δηµήτρη. Ο τελευταίος, µάλιστα, του ευχήθηκε «καλή επιτυχία», παρότι θέτει υποψηφιότητα µε άλλο κόµµα. Πώς έγινε αυτό; Ιδίως από τη στιγµή που οι δύο Καµµένοι δεν χάνουν ευκαιρία να βρίζουν ο ένας τον άλλο και να ρίχνουν µπηχτές;

Μόνο η «Κρυπτεία» το ξέρει. Αν αναρωτιέστε τι είναι αυτό, πρόκειται για µυστική οργάνωση της Αρχαίας Σπάρτης, έναν µηχανισµό που λειτουργούσε λίγο σαν προβοκάτορας, λίγο σαν εκτελεστής, λίγο σαν υπηρεσία πληροφορίων και λίγο σαν «Ασφάλεια», µε την κακή έννοια. Ο Τάκης Μπαλτάκος έχει γράψει, άλλωστε, δύο βιβλία για το θέµα και το κατέχει το ζήτηµα. Είναι φανερό πως σε αυτήν την υπόθεση έχουν γίνει περίεργα αλισβερίσια. Αν µη τι άλλο, όχι πολιτικά ξεκάθαρα. Αρχικά ο Πάνος Καµµένος και ο Τάκης Μπαλτάκος συναντήθηκαν για να προετοιµάσουν την ένωση των κοµµάτων τους. Μετά ο ∆ηµήτρης Καµµένος «τσίνησε» και θέλησε να γίνει αυτός αρχηγός ενός νέου συνασπισµού που θα δηµιουργούνταν. Τελικά, όλοι µαζί κατέληξαν σε αυτό το υβρίδιο συµµαχίας και αντιπαλότητας.

Πολιτικά τώρα, το µόνο που είναι σαφές είναι ότι τα -ήδη υπαρκτά ελέω Κατσίκη και πολιτικών θέσεων- ακροδεξιά χαρακτηριστικά των ΑΝΕΛ ενισχύονται και επισήµως. Προφανώς θεωρούν ότι µε αυτόν τον τρόπο θα «ψαρέψουν» καλύτερα στους «συγχυσµένους» από τη Συµφωνία των Πρεσπών. Ειδικά στις ευρωεκλογές, που το Μακεδονικό θα είναι σχετικά φρέσκο. Ο Τάκης Μπαλτάκος, από την άλλη, κερδίζει την υπαγωγή του σε έναν πολιτικό φορέα µε στοιχειώδη οργάνωση, κάτι που δεν είχε η ∆ύναµη Ελληνισµού. Επίσης, τη «γείωση» µε µηχανισµούς που προφανώς έχουν στήσει οι ΑΝΕΛ µέσα στην τετραετία που ήταν στην κυβέρνηση. Το πιο αξιοσηµείωτο, όµως, είναι πως η ακροδεξιά προσέγγιση των πραγµάτων αποκτά ακόµη ένα ξεκάθαρο «πρόσωπο».