Τα παιχνίδια της έντασης

Το τελευταίο διάστηµα, η πολιτική συντήρησης της έντασης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις έχει ονοµατεπώνυµο: αυτό του υπουργού Αµυνας της γειτονικής χώρας, του Χουλουσί Ακάρ.

Κραυγαλέο παράδειγµα οι απρόκλητες δηλώσεις του περί του ότι η Τουρκία «δεν θα επιτρέψει τετελεσµένα στο Αιγαίο». Οπως επίσης και το ότι αποκάλεσε «έπος» την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974, δηλαδή µια πράξη κατάφωρης παραβίασης του διεθνούς δικαίου για την οποία βρίσκονται εν ισχύι δύο καταδικαστικές αποφάσεις του ΟΗΕ.

Είναι γνωστή η διαχρονική τακτική της Αγκυρας να διατηρεί τις σχέσεις της µε την Ελλάδα σε τεντωµένο σχοινί. Στην τρέχουσα συγκυρία, όµως, η τακτική του Χ. Ακάρ δεν µπορεί παρά να συσχετιστεί µε τις επικείµενες δηµοτικές εκλογές στην Τουρκία, που εγκυµονούν κινδύνους για το καθεστώς Ερντογάν.

Επίσης, µε τις τεράστιες πιέσεις που δέχεται η τουρκική οικονοµία, της οποίας το νόµισµα βρίσκεται σε καθεστώς ελεύθερης πτώσης. Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επιχειρεί µε τεχνάσµατα να καλύψει τα αδιέξοδα των δικών του πολιτικών επιλογών. Κορυφαίο αυτών, το να προβάλλει στους ψηφοφόρους ως αιτία όλων των δεινών «τη ∆ύση».

Στο πλαίσιο αυτό, προφανώς, η επιθετικότητα προς την Ελλάδα έχει περίοπτη θέση. Φέρνοντας όµως την τουρκική ηγεσία για ακόµη µία φορά αντιµέτωπη µε τη διεθνή κοινότητα. Κάτι που, προφανώς, δεν µπορεί παρά να αναδειχθεί από την ελληνική πλευρά.

Είναι σαφές ότι όλες οι πολιτικές δυνάµεις έχουν υποχρέωση να συµβάλουν µε τον τρόπο τους προς αυτήν την κατεύθυνση.