Η γλυκύτερη γλώσσα

Εμείς οι Έλληνες αγαπάµε τις ξένες γλώσσες κι αυτό το οµολογούν όλοι οι επισκέπτες της χώρας. Ο τουρίστας πάντοτε θα βρει κάποιον να συνεννοηθεί όταν πρόκειται να παραγγείλει χωριάτικη σαλάτα. Θα βρει επίσης κάποιον να του πει πόσος είναι ο λογαριασµός. Βέβαια, αν δεν υπάρχει εφοριακός στη γύρα, την ώρα που πρόκειται η απόδειξη να εκτυπωθεί, συµβαίνει ένα περίεργο φαινόµενο και εκλείπει η ξενοφωνία. Αλλά αυτό είναι µόνο µια στιγµή, και µόλις ο τουρίστας πληρώσει και φύγει χωρίς απόδειξη, η ξενοφωνία επανέρχεται.

Το μόνο πρόβληµα είναι ότι ενώ κάθε Ελληνας κουτσοµιλάει αγγλικά, στις άλλες γλώσσες έχουµε µεγάλο έλλειµµα. Γι’ αυτό και η προτροπή του κ. Βίτσα να µάθουµε ουρντού ουδόλως πρέπει να µας εκπλήσσει, αφού έχουµε τόσους πολλούς επισκέπτες από το Πακιστάν, οι οποίοι µάλιστα δεν περιορίζονται στη χωριάτικη σαλάτα, αλλά θέλουν να παραµείνουν για πολλά χρόνια στην Ελλάδα. Κάπως θα πρέπει να συνεννοούµαστε µαζί τους, και η γλώσσα τους είναι ένας τρόπος.

Έχω μόνο µερικές απορίες γλωσσικού χαρακτήρα. Οι επίσηµες γλώσσες του Πακιστάν είναι δύο, η ουρντού και η αγγλική. Ο λόγος που η αγγλική τυγχάνει επίσηµη γλώσσα, πέραν της µακράς αποικιοκρατίας, είναι ότι στην εν λόγω χώρα οµιλούνται πολλές γλώσσες, µεταξύ των οποίων η «παστού». Αναρωτιέµαι λοιπόν γιατί να µην καθιερώσουµε την αγγλική ως γλώσσα συνεννόησης· διότι αν δοκιµάσετε να διαβάσετε, πόσω µάλλον να γράψετε, την ουρντού θα δυσκολευτείτε, αφού θα πρέπει να µάθετε και την εκ δεξιών προς τα αριστερά αραβική γραφή και την περίεργη καλλιγραφία της. Αλλά αν πρόκειται να υποβληθούµε σε τέτοιο κόπο, γιατί να µη µάθουµε εξαρχής την «παστού», η οποία -εάν κρίνουµε από το όνοµα- πρέπει να είναι πολύ γλυκύτερη γλώσσα; Και ας λένε µερικοί ότι η ελληνική είναι «η γλυκυτέρα γλώσσα στον κόσµο».