Το ζήτηµα της προεδρικής εκλογής

Είναι η προεδρική εκλογή του 2020 ένα ζήτηµα που πρέπει να απασχολεί σήµερα την πολιτική ζωή, την ώρα µάλιστα που εκκρεµούν τρεις σηµαντικές αναµετρήσεις; Θεωρητικώς, εφόσον η επόµενη Βουλή ολοκληρώσει σε σύντοµο χρόνο από τη συγκρότησή της τη συνταγµατική αναθεώρηση, θα αποφύγει και τον κίνδυνο διάλυσής της µε αφορµή τη διαδικασία ανάδειξης του ανώτατου πολιτειακού παράγοντα. Εκ των πραγµάτων λοιπόν η συζήτηση -αν και για ορισµένους πρόωρη- περιστρέφεται πλέον αποκλειστικά στο πρόσωπο που θα προταθεί ως νέος Πρόεδρος της ∆ηµοκρατίας.

Εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ αναλάβει εκ νέου τη διακυβέρνηση της χώρας, τα πράγµατα γίνονται απλούστερα. Εγκαίρως ο Αλέξης Τσίπρας έχει ξεκαθαρίσει ότι η πρόταση του κόµµατός του για το 21 της Ηρώδου Αττικού θα είναι και πάλι ο Προκόπης Παυλόπουλος. Αυτοµάτως οι όποιες «ευθύνες» µετατίθενται στη Νέα ∆ηµοκρατία και στον αρχηγό της.

Σιγά σιγά το ζήτηµα της προεδρικής εκλογής δηµιουργεί έναν κλοιό γύρω από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ο ΣΥΡΙΖΑ πιέζει τον αρχηγό της Ν∆ να απαντήσει εάν θα στηρίξει τον σηµερινό Πρόεδρο και συγχρόνως καταγγέλλει τους «γαλάζιους» ότι εξυφαίνουν σχέδιο συνεργασίας µε το ΚΙΝΑΛ για την εκλογή ενός προσώπου, πολιτικού ή τεχνοκράτη, που έχει τις ρίζες του στο ΠΑΣΟΚ.

Εντάξει, η Πειραιώς κάνει πως δεν ακούει το Μαξίµου. Οµως τις φωνές που έρχονται όχι µόνο από τον φεγγίτη της «γαλάζιας πολυκατοικίας» αλλά και από τα ρετιρέ της δεν µπορεί να τις αγνοήσει. Μόλις προχθές ο Βαγγέλης Μεϊµαράκης είπε σαφώς ότι θέλει ξανά τον Παυλόπουλο στην Προεδρία. Είχε προηγηθεί και ο Νικήτας Κακλαµάνης. Υπάρχουν και πολλοί άλλοι εντός της Ν∆, που το 2015 ψήφισαν άλλωστε ασµένως τον σηµερινό Πρόεδρο. Οι πιέσεις στον Κυριάκο ασκούνται όµως και από τους… γείτονες. Η επαναλαµβανόµενη επισήµανση της Φ. Γεννηµατά πως ο επόµενος Πρόεδρος θα πρέπει να προέρχεται από τον προοδευτικό χώρο ενδεχοµένως να θέτει και ένα πλαίσιο στην πιθανότητα µετεκλογικής συνεργασίας των δύο κοµµάτων. Κάποιοι θεωρούν αυτήν την επισήµανση αυτονόητη, άλλοι όµως δεν την αντιµετωπίζουν ως «αθώα», βλέποντας κάτω από τις γραµµές του «πρέπει» έναν όρο για την «επόµενη ώρα» των εθνικών εκλογών. Κάπως έτσι, ένα ζήτηµα όπως η προεδρική εκλογή, που σήµερα θεωρείται άκαιρο, πρόωρο ή και λυµένο, δείχνει πως µπορεί να ξύσει εσωτερικές πληγές ή ακόµη και να ακυρώσει σχέδια