Η φωτιά, οι στάχτες και το ΚΙΝΑΛ

Ο Γάλλος σοσιαλιστής Ζαν Ζορές προέτρεπε: «Από τους βωµούς του παρελθόντος πάρτε τη φωτιά, όχι τις στάχτες». Γιατί το παρελθόν έχει και από τα δύο. Το ΚΙΝΑΛ δυστυχώς επέλεξε από το πλούσιο και αντιφατικό παρελθόν του ΠΑΣΟΚ να κρατήσει µόνο τις στάχτες και να γυρίσει την πλάτη του στις καλύτερες στιγµές του. Αυτό αποτυπώθηκε µε τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο στο κλείσιµο του Συνεδρίου του ΚΙΝΑΛ που είχε έντονα σουρεαλιστικά στοιχεία. Ηταν µια µουσικοπολιτική εκδήλωση νοσταλγίας για τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Και από την πλούσια και αντιφατική διαδροµή του γεννήτορα επιλέχθηκε να προβληθεί η πιο άστοχη και επιζήµια για τον τόπο στιγµή του, όταν µαζί µε τον Αντώνη Σαµαρά πρόβαλαν την «εθνική» απαίτηση για «ουδέποτε χρήση του όρου Μακεδονία η παραγώγων του στο όνοµα της γείτονος». Ανάµεσα σε αυτούς που ακολουθούσαν τον ρυθµό «του µεθυσµένου ήλιου µε το νταούλι και τον ζουρνά» χειροκροτώντας αµήχανα ήταν και ο υποψήφιος των Σοσιαλιστών, Φρανς Τίµερµανς.

Ο οποίος µία ηµέρα πριν σε συνέντευξή του στα «Νέα» και µία ηµέρα µετά στη συνάντησή του µε τον Τσίπρα ανέτρεψε και τους δύο βασικούς πυλώνες της πολιτικής του ΚΙΝΑΛ. Τάχθηκε υπέρ των συνεργασιών όλων των δυνάµεων του προοδευτικού χώρου και υπέρ της Συµφωνίας των Πρεσπών. Το Συνέδριοτο µόνο που κατάφερε είναι µια ανακωχή ανάµεσα στις διάφορες οµάδες του ΚΙΝΑΛ, εν όψει εκλογών. Απορροφηµένοι στο ΚΙΝΑΛ µε τη στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, δεν ασχολήθηκαν µε τη δική τους στρατηγική. Η Φώφη Γεννηµατά ζήτησε την τρίτη εντολή για να υποχρεώσει ΣΥΡΙΖΑ και Ν∆ να συνεργαστούν.

Θυµάµαι από παλιά στην Αριστερά, το θέµα των συµµαχιών να προσπαθούν να το υπερκεράσουν µε τον ίδιον ακριβώς τρόπο, ζητώντας από Ν∆ και ΠΑΣΟΚ να συνεργαστούν ώστε να µείνει µόνη της η τότε Αριστερά στην αντιπολίτευση. Οι εκκλήσεις δεν απέδιδαν για πολλούς λόγους, και λόγω έλλειψης βούλησης και λόγω εκλογικού νόµου. Οταν αυτό συνέβη το 2012, το αποτέλεσµα ήταν καταστροφικό για το ΠΑΣΟΚ. Η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, πετώντας την µπάλα έξω, ρίχνοντας µια ισχυρή δόση νοσταλγίας στο όνοµα του γεννήτορος, θεωρεί ότι µπορεί να πορευτεί µέχρι τις εκλογές χωρίς να µπει στο δίληµµα, χωρίς να δυσαρεστήσει κάποια από τις δύο αντίθετες προτάσεις που υπάρχουν στο εσωτερικό της.

Η µία λέει ποτέ πια κυβερνητική συνεργασία µε τη ∆εξιά. Η λογική απόληξη αυτής της στάσης είναι ότι ανοίγει ο δρόµος για τη συνεργασία µε τον ΣΥΡΙΖΑ. Η άλλη λέει ποτέ µε ΣΥΡΙΖΑ, να ηττηθεί στρατηγικά, να κάτσει χρόνια στην αντιπολίτευση να µάθει, να τιµωρηθεί κ.λπ. κλπ. Θέλει συνεργασία µε Ν∆ κα δεν το κρύβει. Στριµωγµένη η Φώφη Γεννηµατά παραπέµπει σε ένα διαρκές Συνέδριο που θα αποφασίσει. Μέχρι τότε υπάρχει η σοβαρή πιθανότητα να δει τους ψηφοφόρους της να µην περιµένουν το Συνέδριο. Οσοι δεν θέλουν τη «δεξιά παλινόρθωση» να πάνε προς ΣΥΡΙΖΑ και όσοι δεν θέλουν τον ΣΥΡΙΖΑ να πάνε κατευθείαν στη Ν∆