Βενεζουέλα: Αναµενόµενες ανατροπές

Παρά τις βουτιές που επιχείρησα στον ξένο Τύπο και στο ∆ιαδίκτυο. Ηταν η πρώτη απόπειρα που εντόπισα που µοιάζει αρκετά µε τις ανατροπές των καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης πριν από τριάντα χρόνια.

Εννοώ, να εµφανίζεται ένας µοναχικός τύπος µε προφανή υποστήριξη από τις Ηνωµένες Πολιτείες και την Ευρωπαϊκή Ενωση, να καλεί σε λαϊκές κινητοποιήσεις, να προαναγγέλλει θριάµβους και κατάρρευση της κυβέρνησης Μαδούρο, παραµένοντας επί µήνες στα πρωτοσέλιδα.

Αµέσως αποκτά αντιπάλους και εχθρούς, τη Ρωσία και άλλες χώρες. Προς στιγµήν φαίνεται ότι η Βενεζουέλα οδηγείται σε αιµατόβρεχτο εµφύλιο. Μήτε αυτό γίνεται. Ο ίδιος µοναχικός τύπος το παίζει υποκινητής και εκφραστής µιας λαϊκής αντίδρασης που το πήγαινε καλύτερα και χωρίς αυτόν. Η πείνα, η στέρηση, η µετακίνηση διαµαρτυροµένων προς γειτονικές χώρες, η εξαγγελία πως έφτασε βοήθεια απ’ έξω αλλά εµποδίστηκε, και τέλος το φιτίλι που άναψε πρωτοµαγιάτικα, απλώς θύµισε στο παγκόσµιο κοινό ότι οι εκκλήσεις τέτοιου τύπου, αν δεν συνοδεύονται από ισχυρές ένοπλες οµάδες, δεν έχουν ασφαλή κατάληξη την αλλαγή καθεστώτος.

Τι συµβαίνει λοιπόν; Μια νέα Κούβα; Μια πρόβα τζενεράλε; Μπορεί ναι, µπορεί και όχι. Αλλά κατά πάσα πιθανότητα, κάποιοι υπεύθυνοι για το σενάριο της ανατροπής ήταν µάλλον υπερενθουσιώδεις και ελαφρώς αµόρφωτοι. Η Νότια και Λατινική Αµερική, τα αφρικανικά κράτη και η Μέση Ανατολή δεν εµπίπτουν σε κατηγορίες που είναι δυνατό να κατανοηθούν από τα κλασικά στρατιωτικά εγχειρίδια. Είναι άλλη σωλήνωση, εάν µου επιτρέπεται η έκφραση.

Εκτός κι αν πρόκειται για ένα test drive το οποίο επισηµαίνει τις πηγές απ’ όπου αντλεί δυνάµεις ο Μαδούρο και έχουν έτοιµη µια εξαιρετικά καλοκουρδισµένη µηχανή στρατιωτικής επέµβασης που δεν θα αργήσει.

Η εξωτερική πολιτική του Τραµπ, για την ώρα, ρίχνει µόνο διερευνητικές βολές σε διάφορα καθεστώτα (Βόρεια Κορέα, Τουρκία, Μεξικό και άλλα), αλλά πάντοτε στο πλαίσιο ενός ψευτοδιαλόγου. Πάντως, για την ώρα, σαν να πιέζει θεωρητικά. Ελπίζω να ισχύουν αυτά, αλλιώς δεν βγαίνει η πασιέντζα.