ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ: Τόσο κοντά, τόσο µακριά

Ποιος εκφράζει, τελικά, τον προοδευτικό χώρο; Ο ΣΥΡΙΖΑ, το Κίνηµα Αλλαγής ή και οι δύο µαζί; Υπάρχουν τίτλοι ιδιοκτησίας της Κεντροαριστεράς ή χάθηκαν στην τρικυµία της κρίσης; Εχουν δίκιο όσοι υποστηρίζουν ότι όλα αυτά τα έλυσε η ζωή ή το θέµα της εκπροσώπησης της προοδευτικής παράταξης αποτελεί, όπως ισχυρίζονται άλλοι, το παράλληλο µε τη διακυβέρνηση διακύβευµα των εκλογών της 7ης Ιουλίου;

Το «μόρφωμα»

Στην πολιτική είναι γνωστό ότι ένα και ένα σπανίως κάνουν δύο, αλλά εν προκειµένω ορισµένοι µάχονται να αποδείξουν ότι το 7,5 είναι µεγαλύτερο του 24. Ούτως ή άλλως, το αποτέλεσµα της ευρωκάλπης δεν επιδέχεται αµφισβητήσεις: όπως είναι απολύτως βέβαιο ότι η κυβέρνηση υπέστη βαριά ήττα, άλλο τόσο είναι προφανές ότι ο διπολισµός ενισχύθηκε. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο χαµένος της αναµέτρησης, αλλά και ως χαµένος εξακολουθεί να εκφράζει µεγάλο τµήµα κοινωνικών δυνάµεων, αποτελώντας τον κορµό της προοδευτικής παράταξης. Φυσικά, υπάρχουν και άλλες προσεγγίσεις. Η πιο διαδεδοµένη, µάλιστα, στον χώρο του Κινήµατος Αλλαγής επιµένει να θεωρεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ανήκει στην οικογένεια των ευρωπαϊκών προοδευτικών δυνάµεων. Κατά τους υποστηρικτές της, ο Τσίπρας και οι περί αυτόν συγκροτούν ένα ιδιότυπο µόρφωµα χωρίς ιδεολογικές και αξιακές σταθερές, που συνέχει απλώς και µόνο η ανάγκη διατήρησης της εξουσίας. Πρόκειται για τη θεωρητική µήτρα η οποία γέννησε και τη γραµµή της «στρατηγικής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ», καρπός της οποίας υπήρξε και η γνωστή εκλογική εκτίµηση «40 - 20 - 10», που υποτίθεται πως αποτύπωνε τα ποσοστά τα οποία θα αποσπούσαν στις ευρωεκλογές, αντιστοίχως, η Ν∆, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ.

Οι διαψεύσεις

Η κάλπη, ωστόσο, είχε άλλη γνώµη, διαψεύδοντας το σενάριο «ανακατάληψης» του προοδευτικού χώρου που ύφαναν µέσα ενηµέρωσης και ένα τµήµα του Κινήµατος Αλλαγής. Το κυριότερο είναι, ωστόσο, ότι το εκλογικό αποτέλεσµα της περασµένης Κυριακής ακύρωσε το αφήγηµα της «στρατηγικής ήττας», καθώς οι ίδιοι οι αριθµοί απέδειξαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι «κοµήτης», αλλά κόµµα που δείχνει πως ήρθε για να µείνει. Παρά τις εκτιµήσεις πολλών που εξακολουθούν να στοιχηµατίζουν υπέρ της επιστροφής του Τσίπρα στις «αυταπάτες» του 2015, αξιοσηµείωτο είναι ότι τα πρώτα δείγµατα γραφής του ηττηµένου ΣΥΡΙΖΑ κινούνται στην κατεύθυνση της σταδιακής µετεξέλιξής του σε ένα ευρωπαϊκό αριστερό κόµµα που αναζητεί διαύλους επικοινωνίας και κοινούς τόπους µε την Κεντροαριστερά. Η υποστήριξη της υποψηφιότητας του σοσιαλιστή Φρανς Τίµερµανς για την προεδρία της Κοµισιόν, όπως και η δήλωση στήριξης στον δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών προοδευτικών σχηµάτων στα οποία δεν συµµετέχει ο ΣΥΡΙΖΑ, υποδηλώνουν ότι η απόφαση συγκρότησης της Προοδευτικής Συµµαχίας δεν ήταν µια ευκαιριακή επιλογή, αλλά κίνηση µε βάθος και πολιτικό ορίζοντα.

Η σύγκρουση

Στις κάλπες της περασµένης Κυριακής, το Κίνηµα Αλλαγής κατάφερε να αποφύγει τη Σκύλλα χωρίς να το καταπιεί η Χάρυβδις του διπολισµού. Μπορεί να µην προσέγγισε το διψήφιο ποσοστό που ήταν ο διακηρυγµένος στόχος του, αλλά το γεγονός και µόνο ότι άντεξε σε συνθήκες άγριας πόλωσης µεταφράζεται σε πολιτικό κεφάλαιο που µπορεί να αξιοποιηθεί. Συνέβαλαν, άραγε, όπως πολλοί υποστηρίζουν, η πολιτική στροφή των τριών τελευταίων προεκλογικών εβδοµάδων και η «επικαιροποίηση» της γραµµής των ίσων αποστάσεων έναντι της Ν∆ και του ΣΥΡΙΖΑ; Αν είναι αλήθεια, ο δρόµος για την επιστροφή στην πολιτική κανονικότητα είναι ανοιχτός. Το ΚΙΝΑΛ είναι απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ – δεν µπορεί, ωστόσο, να νοηµατοδοτεί την ύπαρξή του ο αφανισµός του Τσίπρα. Αυτό είναι δουλειά της Νέας ∆ηµοκρατίας. Προφανώς, µε τις βουλευτικές κάλπες προ των πυλών και τον διπολισµό ενισχυµένο, κανείς δεν περιµένει από το Κίνηµα Αλλαγής να τείνει χείρα βοηθείας προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο προεκλογικός αγώνας θα είναι σκληρός, οι πολιτικές ανάγκες θα φέρουν τα δύο κόµµατα απέναντι, οι ρητορικές της πόλωσης θα ενταθούν. Κουµουνδούρου και Χαριλάου Τρικούπη δεν έχουν άλλο δρόµο, παρά να συγκρουστούν. Αρκεί να το κάνουν χωρίς να ξεχνούν πως πάντα υπάρχει και µια επόµενη µέρα...

Του ύψους...

Οταν θέλουν, µπορούν (και να συνεργάζονται)... Στην Περιφέρεια Κρήτης, ΣΥΡΙΖΑ και Κίνηµα Αλλαγής έβαλαν στα σεντούκια τα σπαθιά και στήριξαν από κοινού την υποψηφιότητα του Σταύρου Αρναουτάκη. Το αποτέλεσµα τους δικαίωσε, καθώς ο περιφερειάρχης Κρήτης ανανέωσε τη θητεία του, αποσπώντας από την πρώτη Κυριακή το 60% των ψήφων. Ολα δείχνουν πως κάτι ανάλογο µπορεί να συµβεί και σήµερα, οπότε τα δύο κόµµατα συµπίπτουν σε µια κοινή υποψηφιότητα: στήριξαν από τον πρώτο γύρο τον περιφερειάρχη ∆υτικής Ελλάδας, Απόστολο Κατσιφάρα, και τον στηρίζουν και σήµερα στην εκλογική µάχη που δίνει απέναντι στον υποψήφιο της Νέας ∆ηµοκρατίας, Νεκτάριο Φαρµάκη. Να που σε ορισµένες περιοχές οι «γέφυρες» αντέχουν.

και του βάθους

Καλές οι «ίσες αποστάσεις», αλλά τα παλιά χούγια δεν ξεχνιούνται... Στο µέτωπο των ηµερών, όπου κυβέρνηση και αξιωµατική αντιπολίτευση έγιναν µαλλιά κουβάρια για την επιλογή της ηγεσίας της ∆ικαιοσύνης, το Κίνηµα Αλλαγής φάνηκε να ισορροπεί στη γραµµή καταγγελίας των δικοµµατικών παιχνιδιών. Μόλις, όµως, η Πειραιώς έπνιξε κάθε πιθανότητα συναίνεσης απορρίπτοντας την πρόταση Καλογήρου, τα στελέχη του ΚΙΝΑΛ συντονίστηκαν µε τους συναδέλφους τους της Ν∆ και άρχισαν να επαναλαµβάνουν από τηλεοράσεων και ραδιοφώνων τα περί έλλειψης νοµιµοποίησης. Καλά, γιατί δεν ρωτούν τον Χάρη Καστανίδη; Αν το έκαναν, θα τους έλεγε ότι ο νόµος 3841/2010 που φέρει τη σφραγίδα του και ισχύει και σήµερα καλύπτει απολύτως τους κυβερνητικούς χειρισµούς.