90 χρόνια φαγούρας με την Εκκλησία

Ετσι, ζήτησα τη βοήθεια του «Εφηµεριδολάτρη», της διπλανής στήλης, και τον ρώτησα τι γράφει σε στιγµές αµηχανίας. «Την αλήθεια» µου είπε ο Εφηµεριδολάτρης. «Αυτά που γράφουν οι εφηµερίδες». «Αυτά που γράφουν οι εφηµερίδες είναι αλήθεια;» ρώτησα απορηµένος. «Αυτά που γράφουν οι παλιές εφηµερίδες είναι πιο αληθινά από όσα γράφουν οι σύγχρονες εφηµερίδες» εξήγησε ο Εφηµεριδολάτρης.

Και για να µου το αποδείξει, µου έστειλε το εξής απόσπασµα: «Στη συζήτηση που έγινε χθες στη Βουλή για το οικονοµικό ζήτηµα της Εκκλησίας, ο πρωθυπουργός αναγνώρισε την ανάγκη της υλικής ενίσχυσης του κλήρου, για να µπορεί αυτός να εκπληρώσει την αποστολή του. ∆ιευκρίνισε όµως ότι η ενίσχυση αυτή δεν µπορεί να γίνει παρά µόνον µε την εκποίηση της µοναστηριακής περιουσίας, από την οποία θα ωφεληθεί όχι µόνον το Εκκλησιαστικό Ταµείο αλλά και η εθνική οικονοµία».

«Τι είναι αυτό;» απόρησα. «Είναι µεταγλωττισµένο απόσπασµα οµιλίας του πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου το 1929» µου εξήγησε ο Εφηµεριδολάτρης βγάζοντας το κεφάλι του από τη στήλη του. «Σου θυµίζει τίποτε;». «Οµολογώ ότι µου θύµισε Τσίπρα» του είπα. «Δηλαδή 90 χρόνια τώρα, δεν αξιοποιήθηκε η εκκλησιαστική περιουσία και λέµε τα ίδια πράγµατα;».

«Φυσικά» είπε ο Εφηµεριδολάτρης. «Δες και τη συνέχεια της οµιλίας του Βενιζέλου»: «Κοινός πόθος, είπε ο πρωθυπουργός, είναι να φτάσουµε γρήγορα στο σηµείο ώστε η εν γένει εκκλησιαστική περιουσία να διοικηθεί καλύτερα, για να αποδώσει περισσότερα εισοδήµατα και να επαρκέσει σε όλες τις ανάγκες της Εκκλησίας». «Κατάλαβες τώρα;» είπε ο Εφηµεριδολάτρης. Υστερα έβαλε το κεφάλι του µέσα στη στήλη του. «Αλλη φορά να το µεταγλωττίζεις µόνος σου» τον άκουσα να µουρµουρίζει.