Κοτόπουλα στη στέγη

Από τις αστυνομικές ανακοινώσεις και τα ποικίλα δημοσιεύματα μου έμεινε μία απορία: Καλά, τα κατειλημμένα κτίρια εκκενώθηκαν από τους καταληψίες. Τι έγινε, όμως, με τα κοτέτσια τα οποία οι παράνομοι ένοικοι των κτιρίων είχαν δημιουργήσει στις ταράτσες διανοία κυρίου; Τι συνέβη με τα κοτόπουλα; Οδηγήθηκαν και αυτά στα λεωφορεία για να μεταφερθούν σε κάποια άλλη πόλη; Ή αφέθηκαν επιτόπου στην ελεημοσύνη των περιοίκων; Διότι στην τελευταία περίπτωση έχουμε σαφή παράβαση της νομοθεσίας για τα ζώα, τα οποία επ’ ουδενί λόγω πρέπει να αφήνονται ατάιστα και απότιστα.

Εύχομαι οι γείτονες να έχουν αντιληφθεί τη σημασία των φρέσκων αβγών και να ανεβαίνουν να ταΐζουν τα καημένα τα κοτόπουλα. Αν, μάλιστα, οι καταληψίες είχαν φροντίσει να υπάρχει και κανένα κοκοράκι, σκεφτείτε πόσο ειδυλλιακά θα ξυπνούν οι κάτοικοι των ταλαίπωρων περιοχών του κλεινού άστεως. Απορώ, δε, πώς καμία οργάνωση ή κανένα κόμμα φιλοπρόοδο δεν βγήκε να προτείνει τη γενίκευση της πτηνοτροφίας στις ταράτσες. Είναι το μόνο που δεν έχουμε δοκιμάσει στην Ελλάδα ως μέσο οικονομικής ανάπτυξης. Αυλές με κοτέτσια στα σημερινά κέντρα των πόλεων είχαν επιβιώσει έως τη δεκαετία του 1950. Αλλά κοτέτσια στις ταράτσες των πολυκατοικιών ποτέ, από όσο ξέρω. Ισως γι’ αυτό πήγε στράφι η οικονομία μας και καταλήξαμε να έρχονται κάθε λίγο και λιγάκι «θεσμοί» για να ερευνήσουν αν είμαστε καλά παιδιά κι αν τρώμε όλο το φαΐ μας.

Διότι αν σε κάθε αστικό ακίνητο που υπάρχει στην Ελλάδα δημιουργούσαμε έναν ορνιθώνα με δέκα όρνιθες, θα παίρναμε έναν τεράστιο αριθμό αβγών, με τον οποίο θα μπορούσαμε να εξοφλήσουμε το εθνικό χρέος. Επιπλέον, διακρίνω και ακόμη ένα πλεονέκτημα: Λέγεται ότι τα αβγά ανεβάζουν τη χοληστερίνη.

Αν, λοιπον, πληρώναμε τα τοκοχρεολύσια σε αβγά, η χοληστερίνη των θεσμών θα ανέβαινε σιγά σιγά και θα πήγαινε στα 300 χωρίς να το καταλάβουν. Οι αρτηρίες τους σταδιακά θα βούλωναν και αυτό θα επηρέαζε την εγκεφαλική λειτουργία τους και συνεπώς τη μνήμη τους. Και έτσι, θα ερχόταν ένα πρωί που δεν θυμούνταν πόσα τους χρωστάμε, κι αν οι δόσεις θα ήταν 120 ή 210, ενδεχομένως και 2.100. Διότι με λιγότερες δεν το βλέπω να εξοφλούμε, όποιος κι αν περπατά στη στέγη