Ο μοναδικός κανόνας για να ζεις στον Παράδεισο!

Πως κατακτάται άραγε μία ευτυχισμένη ζωή; Μία ζωή που αναζητούν οι άνθρωποι από τότε που οι πρωτόπλαστοι εκδιώχθηκαν από τον παράδεισο. Όταν παρακινούμενοι από το φίδι ικανοποίησαν την επιθυμία τους να δοκιμάσουν τον απαγορευμένο καρπό της γνώσης του καλού και του κακού. Το προπατορικό αμάρτημα του Αδάμ και της Εύας διέσπειρε την κακοδαιμονία στην ανθρωπότητα. Οι άμετρες επιθυμίες είναι τα σύγχρονα φίδια του καιρού μας που παρακινούν τον άνθρωπο να δοκιμάσει «καρπούς» που θα τον εκδιώξουν άλλη μία φορά από τη γαλήνη. Στη φιλοσοφία του Επίκουρου άλλωστε, οι άμετρες επιθυμίες είναι μαζί με τον φόβο τα δύο μεγαλύτερα εμπόδια στο να κατακτήσει ο άνθρωπος μια ευτυχισμένη ζωή.

Διδάσκει ο Επίκουρος: «Άλλες επιθυμίες είναι φυσικές και αναγκαίες, ενώ άλλες είναι κενές· και γεννιούνται από τις κενές ιδέες». Φυσικές και αναγκαίες λοιπόν θεωρεί ο Επίκουρος εκείνες που διώχνουν τον πόνο, με τον ίδιο τρόπο που το νερό διώχνει τη δίψα. Κενές επιθυμίες είναι εκείνες που δεν εξουδετερώνουν έναν πόνο. Αλλά ο πόνος εξακολουθεί ατέρμονα να υπάρχει. Αρχή αυτής της κατάταξης αυτής είναι το ότι οι φυσικές και αναγκαίες επιθυμίες ικανοποιούνται με πολύ λίγο κόπο και ξόδεμα. Δεν απαιτούν πολλά· για την ικανοποίησή τους και επέρχεται γρήγορα ο κορεσμός. Αντίθετα για τις κενές επιθυμίες δεν μπορεί να μπει κανένα όριο.

Λέει κάπου χαρακτηριστικά ο Επίκουρος: «Ο πλούτος που μας αρκεί ώστε να ζούμε σύμφωνα με τη φύση, έχει τα όριά του και αποκτάται εύκολα. Ενώ ο πλούτος που αποζητά η ανθρώπινη ματαιοδοξία, χάνεται στο άπειρο». Και συνεχίζει σχετικά με την έννοια της απόλαυσης που προσδίδει η ικανοποίηση των επιθυμιών στον άνθρωπο:

"Όταν λοιπόν λέμε ότι η απόλαυση είναι σκοπός, δεν αναφερόμαστε στην απόλαυση των άσωτων όπως νομίζουν εκείνοι που αγνοούν, ή απορρίπτουν ή παρερμηνεύουν, τη σκέψη μας, αλλά εννοούμε όλα εκείνα που βοηθάνε το σώμα να μην υποφέρει και την ψυχή να γαληνεύει.
Γιατί δεν είναι μόνο ούτε το φαγοπότι, ούτε το να απολαμβάνεις αγόρια και κορίτσια, ούτε όσα μπορεί να προσφέρει ένα πλούσιο γλέντι, που οδηγούν στη γλυκιά ζωή, αλλά είναι η νηφάλια σκέψη που εξερευνά τα αίτια κάθε μας επιλογής ή απόρριψης, με σκοπό να απομακρύνει τον θόρυβο με τον οποίο πλημμυρίζουν τις ψυχές μας τα συνήθως νομιζόμενα"...

Ώστε λοιπόν απόλαυση είναι όλο κι όλο μία σκέψη. Νηφάλια που εξαφανίζει το άλγος και κάθε ταραχή. Ο παράδεισος ίσως τελικά να είναι ένας νοητικός τόπος όπου δεν ζητάς τίποτε άλλο.