Χωρίς υποψηφίους

Πρώτον, ότι διαθέτουν πιθανότητες εκλογής. ∆εύτερον, ότι κατέχουν επαρκή προσόντα. Η διαφορά µεταξύ των δύο, αν και προφανής, συνήθως αγνοείται· µπορεί να είσαι ικανός, αλλά παντελώς άγνωστος· µπορεί να είσαι αναγνωρίσιµος, αλλά να φοράς µόνον παντοφλέ παπούτσια, διότι δεν µπόρεσες ποτέ να αντιληφθείς πώς δένονται τα κορδόνια. 

Πλην των επτά χιλιάδες οµολογηµένων υποψηφίων, υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες άλλοι Eλληνες που είχαν κάποια παρόρµηση (από άγνωστη φωνή που άκουσαν µέσα στη νύχτα µέχρι µια έφιππη µαυροντυµένη µορφή στο όνειρό τους),  η οποία τους πρόσταξε να αναλάβουν την τύχη του έθνους. ∆εν εξεδήλωσαν, όµως, δηµοσίως το ενδιαφέρον τους, διότι κανείς δεν τους ρώτησε. Αγνώµων ο λαός, αλλά όχι για πάντα.

Αργά ή γρήγορα, κάποιος θα τους προσέξει και τότε σύµπας ο Ελληνισµός θα αναγνωρίσει ότι αυτοί και µόνον αυτοί διαθέτουν ηγετικό χάρισµα. Φταίει η απλή αναλογική, θα πει κανείς. Εγώ νοµίζω ότι φταίει το ΑΣΕΠ. ∆ιότι, αν είχαν θεσµοθετηθεί προεκλογικές εξετάσεις καταλληλότητας, οι υποψήφιοι θα ήταν πολύ λιγότεροι. Κάτι σαν «τα σήµατα», δηλαδή, που προηγούνταν της πρακτικής εξέτασης και στα οποία κόβονταν πολλοί υποψήφιοι οδηγοί. Ενα διαγώνισµα δηµοσιονοµικού δικαίου, επί παραδείγµατι, ένα προφορικό έστω τεστ στον κώδικα Τοπικής Αυτοδιοίκησης, µια έκθεση πατριδογνωσίας και λίγη προπαίδεια στο τέλος-τέλος θα µείωναν αυτοµάτως τον αριθµό των υποψηφίων.

Θα µε ρωτήσετε, επαρκεί η πατριδογνωσία για να αντιµετωπιστεί η υποβάθµιση ολόκληρων περιοχών; Φτάνει η προπαίδεια για να στεγάσεις αστέγους; Αρκεί µισή µερίδα λογιστικής για τα απόβλητα; Παίρνεις µε ποιηµατάκια ευρωπαϊκά προγράµµατα; ∆εν χρειάζεται να ανησυχείτε. ∆ιότι σπανίως οι αναγνωρίσιµοι που µπορούν να συγκεντρώσουν πάνω από 10% έχουν όλα τα προαναφερθέντα προσόντα. Γι’ αυτό δεν υπάρχουν εξετάσεις, αγαπητοί αναγνώστες. ∆ιότι τότε θα µέναµε χωρίς υποψηφίους και το ελληνικό ντοβλέτι θα έπρεπε να αναλάβει τις ευθύνες του. Για χαζό, ρε, το περάσατε το ντοβλέτι;