Aρκας περήφανος και εμβληματική μορφή ο ιδιοκτήτης του Οινομαγειρείου

Μία εμβληματική μορφή των Αμπελοκήπων, της οικογένειας του Παναθηναϊκού και του ιστορικού γηπέδου της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, δεν βρίσκεται πια στη ζωή.

Ο κυρ Γιώργος, ιδιοκτήτης του οινομαγειρείου (γνωστό και ως «θύρα 13), πέθανε το βράδυ της Πέμπτης, ύστερα από καρδιακό επεισόδιο. Από το 1962 το κουτούκι του καλωσόριζε με τις μυρωδιές του ανθρώπους των τεχνών και των γραμμάτων, φοιτητές, καθηγητές, δημοσιογράφους αλλά και Αθηναίους κάθε ηλικίας, που ήθελαν να απολαύσουν ατόφιες εικόνες της δεκαετίας του ’60, σε έναν χώρο αναλλοίωτο στο χρόνο. 

Το κουτούκι βρίσκεται πίσω ακριβώς από τη Θύρα 13 του ιστορικού γηπέδου του Παναθηναϊκού, σε πολύ κοντινή απόσταση από τη ΓΑΔΑ. Αστυνομικοί κάθε βαθμού και θέσης στην ιεραρχία ικανοποιούσαν τον ουρανίσκο τους στον κυρ Γιώργο.

Χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα που έγραψε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook ο προϊστάμενος του γραφείου Τύπου της ΓΑΔΑ, Τάκης Παπαπετρόπουλος:

«Έφυγε χθες ο κυρ Γιώργης. Αρκάς περήφανος, εμβληματική φυσιογνωμία στο κουτουκομάγαζό του, πίσω ακριβώς από τη Θύρα 13 στο γήπεδο του ΠΑΟ. 60 χρόνια το μαγαζάκι ίδιο.Τέσσερα φαγητά είχε. Κεφτέδες, λαχανοντολμάδες, μπακαλιάρο, συκωτάκια λαδορίγανη. Πατάτες, σαλάτα, κρασί μπύρα και τέλος.Έχω καταναλώσει τόνους από τα προαναφερόμενα. Την ώρα του λογαριασμού, έβγαζε το μολυβάκι του από το αυτί, μέτραγε κεφάλια, έγραφε κάτι νούμερα στη λαδόκολα και πάντα κατέληγε στο κλασικό. Δώστε 10 ευρώ ο καθένας. Καλό ταξίδι Γιωργάκη, σε ευχαριστώ για τα ατελείωτα βράδια που χόρτασες την πείνα μου, κι όλα αυτά με το δεκαρικάκι σου».

Η ιστορία

Όλα συνταγές του οινομαγειρείου είχαν τη «σφραγίδα» της Κούλας, της γιαγιάς που έφυγε από τη ζωή το καλοκαίρι του 2011 και έμεινε στους θαμώνες της «Θύρας 13» ως μία γλυκιά ανάμνηση. Όλοι τους τη θυμούνται να τηγανίζει με τις ώρες πλημμυρίζοντας με μυρωδιές τη γειτονιά.

Η γιαγιά Κούλα, παιδί φτωχής οικογένειας, ήταν που μαζί με τον σύζυγό της Κώστα Καρούντζο άνοιξε το οινομαγειρείο τη δεκαετία του 60’ σερβίροντας αρχικά σε παίκτες και φιλάθλους του Παναθηναϊκού, όπως και επισκέπτες των φυλακών Αβέρωφ. Το μαγαζί είχε την τιμητική του τις Κυριακές όταν η ομάδα έπαιζε στην έδρα της. Ο κόσμος του ΠΑΟ άλλωστε ήξερε από παλιά τη γιαγιά  Κούλα, καθώς πριν ανοίξει το κουτούκι πουλούσε σουβλάκια έξω από το γήπεδο για να βοηθάει οικονομικά τον πατέρα της.

Ο γιος της Γιώργος -«άρρωστος» Παναθηναϊκός- πήρε τη σκυτάλη και συνέχισε να δουλεύει το μαγαζί με την ίδια αγάπη μαζί με τον κουνιάδο του Γιάννη. Οι πελάτες τους λίγο πολύ είχαν γίνει και φίλοι τους.

Η μεγαλύτερη έκπληξη για όσους πήγαιναν για  πρώτη φορά στη «Θύρα 13» ερχόταν την ώρα του λογαριασμού. Ο Γιώργος έγραφε τις τιμές πάνω στο χάρτινο τραπεζομάντιλο (3-7 ευρώ κόστιζε το κάθε πιάτο και 2 ευρώ το κρασί), τραβούσε μια γραμμή και έκανε την πρόσθεση γράφοντας από κάτω το σύνολο. Συνήθως μάλιστα «ξεχνούσε» να σημειώσει κάνα δυο καραφάκια κρασί. Τις ημέρες που το κουτούκι ήταν κλειστό, μπορούσες να τον συναντήσεις καλοντυμένο και πάντα χαμογελαστό σε κάποιον δρόμο του Κολωνακίου, όπου έβγαινε για να πιει το ποτό του.

Η κηδεία του  Γιώργου έγινε το πρωί της Κυριακής στο χωριό του, στη Βλαχέρνα Αρκαδίας.