Η Αρκούδα: Το απόλυτο talk of the town επιστρέφει στο «Αμφιθέατρο»

Ένα από πιο νεανικά και διασκεδαστικά talk of the town της περσινής σεζόν, το κλασικό αριστούργημα του Τσέχωφ «Η Αρκούδα», με την ανατρεπτική ματιά του έμπειρου ηθοποιού Νίκου Καρδώνη στην πρώτη του σκηνοθεσία, επιστρέφει, μετά τις sold out παραστάσεις, στο «Αμφιθέατρο» από τις 13 Οκτωβρίου και για περιορισμένο αριθμό, με μια ομάδα ταλαντούχων ηθοποιών επί σκηνής: Κατερίνα Λάττα, Γιάννης Λατουσάκης και Γιάννης Δενδρινός.

Η υπόθεση εξελίσσεται σ' ένα αγρόκτημα στην επαρχία του Ρίπλοβο, όπου κατοικεί η Έλενα Πόποβα μια όμορφη χήρα που μήνες τώρα πενθεί για την απώλεια του συζύγου της. Κλεισμένη και πλήρως απομονωμένη στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού της, δέχεται την επίσκεψη του απόστρατου υπολοχαγού Σμιρνώφ που απαιτεί με άκομψο τρόπο την εξόφληση δυο γραμματίων που του χρωστούσε ο εκλιπών.

Η βαρυπενθούσα δεν έχει αντίρρηση, η συμπεριφορά του όμως και οι απόψεις που έχει ο ίδιος για τις γυναίκες την ταράζουν. Η ένταση ανάμεσα τους κορυφώνεται και η σύγκρουση είναι μοιραία και αναπόφευκτη. Η μονομαχία είναι μονόδρομος. Το πένθος, το χρέος και τέλος ο έρωτας αντιμετωπίζονται από τον Τσεχωφ με αθωότητα και αυτοσαρκασμό .

Σε μια επιστολή του, στις 8 Φλεβάρη 1888, ο Τσέχωφ γράφει: «Απλά για να σκοτώσω την ώρα μου έγραψα ένα ασήμαντο, μικρό βοντβίλ, σε ύφος γαλλικό , που ονομάζεται Αρκούδα. Εάν αντιληφθούν προς ''Μοντέρνους Καιρούς'' ότι γράφω βοντβίλ θα με εξοστρακίσουν! Τι να κάνω , σχεδιάζω κάτι βαρυσήμαντο και προκύπτει τρα-λα-λα. Παρά προς απόπειρες μου για σοβαρότητα , αποτέλεσμα μηδέν. Μ' εμένα καθετί σημαντικό μεταμορφώνεται σε ασήμαντο».

Σκηνοθετικό Σημείωμα

Ένα θέατρο που χωράει σε μια βαλίτσα ή σε ένα ασανσέρ, ακόμα και σε μια μπαμπούσκα, μα και σε μια σάλα χορού. Εξωστρεφές βοντβίλ, οριακά ακραίο,γεμάτο ανατροπες. Ο μάγος Τσέχωφ κυνηγώντας το μεγάλο όνειρο, κάνει το πένθος ζωή και το σκοτάδι φως,ταξιδεύοντας μας σε μια όαση γέλιου και συγκίνησης.

Έτσι κι εμείς αναμετριόμαστε με όλη μας τη δύναμη με το μεγαλείο του συγγραφέα και με εργαλεία τη μουσική, την ποίηση και τα ίδια μας τα σώματα, κυνηγούμε μια πατρίδα στην ατέλειωτη και θλιβερή στέπα της πραγματικότητας.