Ντιεν Μπιεν Φου, τρεις λέξεις - ένα χωριό στο Βιετνάμ και μια μάχη που πονάει τους Γάλλους όπως πόνεσε (σκότωσε) η πέτρα του Δαυίδ τον Γολιάθ... Οι πρωταγωνιστές; Ένας πρώην ζαχαροπλάστης, ο Χο Τσι Μινχ, ένας καθηγητής Ιστορίας, ο Βο Νγκουγιέν Ζαπ (Γκιαπ) κι απέναντί τους η χώρα του Βολταίρου, του Μεγάλου Ναπολέοντα, του Βίκτωρος Ουγκό...
Μετά την ήττα της Γαλλίας από τους Γερμανούς στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και την κατάρρευση της αποικιακής αυτοκρατορίας της στην Ανατολή, τα εθνικιστικά κινήματα στη Γαλλική Ινδοκίνα πολέμησαν τα ιαπωνικά στρατεύματα ελπίζοντας πως στο τέλος του πολέμου θα κέρδιζαν την ανεξαρτησία τους.
Όταν όμως οι Ιάπωνες παραδόθηκαν το 1945, οι Γάλλοι δεν έδειξαν διάθεση να χάσουν τις αποικίες τους. Στο Βιετνάμ συνάντησαν σκληρή αντίσταση από τους Βιετμίνχ, ένα καθοδηγούμενο από τους κομμουνιστές εθνικιστικό κίνημα υπό την ηγεσία ενός πρώην ζαχαροπλάστη του Λονδίνου με το περίεργο όνομα Χο Τσι Μινχ.
Τον Σεπτέμβριο του 1945 ο Χο ανακήρυξε τη
Λαοκρατική Δημοκρατία του Βιετνάμ, την οποία οι Γάλλοι αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν. Οι αντάρτες υπό τις διαταγές του καθηγητή Ιστορίας
Βο Νγκουγιέν Γκιάπ αναλαμβάνουν δράση. Επί οκτώ χρόνια ο πόλεμος μαινόταν σε ολόκληρο το Βιετνάμ. Οι Γάλλοι αδυνατούσαν να νικήσουν τους ταπεινούς Βιετμίνχ!
Στις 20 Νοεμβρίου του 1953, Γάλλοι, Αφρικανοί και Βιετναμέζοι αλεξιπτωτιστές προσγειώθηκαν γύρω από το χωριό Ντιεν Μπιέν Φου και έπειτα από σκληρή μάχη με τους αντάρτες κατέλαβαν την κοιλάδα. Το σχέδιο του Γάλλου στρατηγού Ναβάρ ήταν να δημιουργήσει προκεχωρημένη βάση στα βουνά του Βιετνάμ με σκοπό να υποχρεώσει τον στρατηγό Γκιαπ να σταματήσει τον ανταρτοπόλεμο και να βγει στο πεδίο της μάχης, απέναντι στα γαλλικά άρματα μάχης. Η φρουρά του Ντιέν Μπιέν Φου θα δρούσε σαν δόλωμα για τους αντάρτες του Γκιάπ. Η παγίδα που πήγε να στήσει ο Ναβάρ στον Γκιάπ περίμενε τον ίδιο… Ο Γκιάπ διέταξε τρεις μεραρχίες να κατευθυνθούν προς το Ντιέν Μπιέν Φου. Οι Γάλλοι παρέταξαν 10.000 άνδρες απέναντι σε 50.000 Βιετμίνχ.
Ο Ναβάρ είχε υποτιμήσει τον Γκιάπ! Σύντομα το οχυρό των Γάλλων περικυκλώθηκε και οι στρατιώτες του Ναβάρ κατάλαβαν ότι οι συνθήκες δυσκολεύουν. Τα εφόδια συνήθως δεν έφθαναν στον προορισμό τους, τα άρματα δεν μπορούσαν να κινηθούν στα λασπώδη εδάφη και οι καιρικές συνθήκες βούλιαξαν το ηθικό των αντιπάλων των ανταρτών. Οι Γάλλοι περίμεναν επί μήνες την γενική επίθεση των ανταρτών του Γκιάπ. Η αναμονή τους λύγισε. Και τον Μάρτιο ο Γκιάπ χτυπάει ανελέητα. Οι Γάλλοι σοκάρονται από την υπεροχή των ανταρτών. Τα κύματα των επιθέσεων είναι ραγδαία και ασταμάτητα, όπως και η βροχή. Το βράδυ της 1ης Μαΐου ο Γκιαπ διέταξε γενική επίθεση. Μέχρι τις 7 Μαΐου κάθε αντίσταση είχε καμφθεί Οι Γάλλοι κατεβάζουν τα όπλα, ο στρατηγός ντε Καστρί, που υπερασπιζόταν το Ντιέν Μπιέν Φου, φοράει τη μεγάλη στολή του με όλα τα παράσημα και περιμένει τους Βιετμίνχ. Όλα έχουν τελειώσει.
«Ζήτω η Γαλλία»
Ήταν 7 Μαΐου του 1954. Οι επιθέσεις έρχονταν κατά κύματα. Οι τσακισμένοι υπερασπιστές γνώριζαν πως η αντίσταση τους ήταν μάταιη, ωστόσο συνέχισαν να πολεμούν. Σαν σήμερα, το 1954, ο Γάλλος διοικητής του Ντιεν Μπιεν Φου, στα βουνά του βορειοδυτικού Βιετνάμ, εξέπεμψε το τελευταίο του μήνυμα μέσω ασυρμάτου: «Οι Βιέτ βρίσκονται παντού. Η μάχη εκτυλίσσεται παντού και με πλήρη σύγχυση. Νιώθω πως το τέλος πλησιάζει, όμως θα πολεμήσουμε μέχρι τελευταίας ανάσας!»… Αργότερα, μέσα στη μέρα, ακούστηκε μία τελευταία μετάδοση. Ο ασυρματιστής τα είπε απλά και λιτά: «Έχουμε κατακλυστεί από τις δυνάμεις του εχθρού… Ζήτω η Γαλλία». Οι Γάλλοι είχαν ηττηθεί από έναν ασιατικό αντίπαλο τον οποίον οι στρατιωτικοί τους, συστηματικά, απεχθάνονταν, απαξίωναν και υποτιμούσαν.
Η παγίδα περίμενε τους ίδιους
Υποτίθεται πως η γαλλική βάση στο Ντιεν Μπιεν Φου θα παράσυρε τους Βιετναμέζους σε ανοιχτό πεδίο μάχης την οποία οι Γάλλοι, με τον ανώτερο εξοπλισμό και την πολεμική τους εμπειρία, ήθελαν να δώσουν απεγνωσμένα. Θεωρούσαν πως αν μπορούσαν να αναγκάσουν αυτούς τους «τρομοκράτες» να πολεμήσουν με τους δικούς τους όρους, θα τους συνέτριβαν. Συνέβη όμως ακριβώς το αντίθετο. Οι Βιετναμέζοι άφησαν άναυδους τους Γάλλους, ασκώντας πλήρη έλεγχο επί του πεδίου της μάχης. Όταν συνειδητοποίησε πως δεν μπορούσε να αποκρούσει τους εχθρούς, ο γάλλος διοικητής του πυροβολικού Charles Jean Clement Piroth - που νωρίτερα κόμπαζε για το τι θα έκανε ο βαρύς οπλισμός του - αυτοκτόνησε στο καταφύγιό του! Από τα μέσα Μαρτίου οι Γάλλοι και οι Βιετναμέζοι επιδίδονταν σε μία μάχη που έφερνε στο νου τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο: Χαρακώματα, σήραγγες, συρματοπλέγματα, ανηλείς βομβαρδισμοί. Τώρα οι Γάλλοι ήταν περικυκλωμένοι και υστερούσαν αριθμητικά. Είχαν βάλει σε πλήρη εφαρμογή το σχέδιο τους, αλλά είχαν πέσει οι ίδιοι στην παγίδα που είχαν στήσει.
Οι απώλειες των Ευρωπαίων σε ανθρώπινο δυναμικό, προμήθειες αλλά κυρίως γόητρο ήταν απροσμέτρητες. Οι Γάλλοι μέτρησαν κάπου
2.300 νεκρούς και 1700 αγνοούμενους, ενώ 11.800 είχαν πέσει στα χέρια του εχθρόυ. Τις επόμενες μέρες κατά τις διαπραγματεύσεις στη Γενεύη - μετά την ήττα - οι Γάλλοι συμφώνησαν να αποχωρήσουν από το Βιετνάμ. Θα ακολουθούσε μία προσωρινή διχοτόμηση της χώρας σε Βορρά και Νότο· ένας χαώδης συμβιβασμός που άφηνε πολλά περιθώρια για περαιτέρω συγκρούσεις - συγκρούσεις οι οποίες οδήγησαν στην εμπλοκή της νέας υπερδύναμης: των
Ηνωμένων Πολιτειών μετατρέποντας το Βιετνάμ σε ένα από τα πιο φρικτά πεδία μάχης του ψυχρού πολέμου.
Η ήττα στο Ντιέν Μπιέν Φου έφερε τέλος στην κυριαρχία των Γάλλων στο Βιετνάμ και δημιούργησε δύο κράτη που τα χώριζε ο 17ος παράλληλος: Το βόρειο κομουνιστικό και το νότιο υποστηριζόμενο από τους Αμερικανούς. Η συνέχεια της Ιστορίας ήταν το ίδιο σκληρά διδακτική για όσους υποτίμησαν και περιφρόνησαν τους ασιάτες πολεμιστές που είχαν το πάθος για να υπερασπιστούν την πατρίδα τους με συμμάχους τη ζούγκλα της Ινδοκίνας και τις καιρικές συνθήκες. Ένας Αμερικάνος σύμβουλος είχε πει στους Γάλλους: Οι Βιετμίνχ δεν έχουν οχήματα ή αεροπλάνα, πώς μπορούν να είναι ευέλικτοι;». Και οι Γάλλοι και οι Αμερικανοί, αργότερα, έπαθαν κι έμαθαν.
Πηγές: Dan Snow - On This Day in History, Dien Bien Phu: The Epic Battle America Forgot, Valley of the Shadow: The Siege of Dien Bien Phu