Έτσι ζουν οι άνθρωποι στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής το 2020

Τις τελευταίες ώρες, το timeline μου στο Facebook γέμισε με τις (πολλές) κοινοποιήσεις μιας συγκεκριμένης δημοσίευσης που αφορά στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής. Επιλέγοντας μία από τις διάφορες κοινοποιήσεις για να δω περί τίνος πρόκειται, διάβασα τη μακροσκελή καταγγελία της Μάρως Ζήνα, η οποία δημοσιεύει δεκάδες φωτογραφίες μέσα από τη δομή, τις οποίες και κατάφερε να εξασφαλίσει ένας πολύ κοντινός φίλος της που νοσηλεύτηκε για κάποιο χρονικό διάστημα. 

Οι εικόνες προβληματίζουν, σοκάρουν, προκαλούν θυμό για τις συνθήκες στις οποίες, σύμφωνα με την καταγγελία, ζουν οι ασθενείς της δομής: χωρίς σαπούνι στην τουαλέτα, χωρίς αντισηπτικό, χωρίς μαξιλαροθήκες, ουρημένα σεντόνια, σκουριασμένα έπιπλα, σκουπίδια διάσπαρτα στους εξωτερικούς χώρους, ενώ οι νοσηλευόμενοι δεν φορούν μάσκες αλλά ούτε και οι επισκέπτες. Παράλληλα, οι ασθενείς δεν προαυλίζονται, παρόλο που οι εγκαταστάσεις διαθέτουν χώρους πρασίνου. 

Μέχρι στιγμής, επίσημη αντίδραση από το αρμόδιο υπουργείο ή την Περιφέρεια Αττικής δεν έχει υπάρξει. Ας συμφωνήσουμε, όμως, σε κάτι. Αυτές δεν είναι ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης και όσοι νοσηλεύονται σε δομές ψυχικής υγείας δεν είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας.