Ειρήνη Αγαπηδάκη - Απόστολος Δοξιάδης: Αυτός, αυτή και ο παράδοξος διορισμός τους

Η ανάθεση της ιδιαίτερα δύσκολης αποστολής του συντονισµού των εθνικών δράσεων για τους ασυνόδευτους ανήλικους πρόσφυγες στην ψυχολόγο Ειρήνη Αγαπηδάκη και στον συγγραφέα Απόστολο Δοξιάδη αιφνιδίασε αρκετούς και προκάλεσε ποικίλα σχόλια. Αρχικά, γιατί µε µια γρήγορη µατιά στα βιογραφικά των δύο συγκεκριµένων προσώπων δυσκολεύεσαι να εντοπίσεις κάποια σχετική εµπειρία. Στη συνέχεια, γιατί µέσα σε λιγότερο από µία εβδοµάδα κατάφεραν να γίνουν «πρωταγωνιστές» της επικαιρότητας.

Ως «θύµα» η Ε. Αγαπηδάκη, η οποία δέχθηκε µια -επιεικώς- απαράδεκτη επίθεση από τον Παύλο Πολάκη, ως «θύτης» ο Απ. ∆οξιάδης, ο οποίος προχώρησε σε µια άνευ προηγουµένου κίνηση για κυβερνητικό λειτουργό, απαιτώντας -εµµέσως πλην σαφώςτην απόλυση του δηµοσιογράφου ∆ηµήτρη Μανιάτη, µε πρόσχηµα ένα σχόλιο που φέρεται να έκανε για την Ε. Αγαπηδάκη στα κοινωνικά δίκτυα.

Η κίνηση αυτή, σε συνδυασµό µε τη χρήση χυδαίων χαρακτηρισµών σε βάρος του δηµοσιογράφου, προκάλεσε την οργισµένη αντίδραση του συνδικαλιστικού οργάνου των δηµοσιογράφων, της ΕΣΗΕΑ. «Νεύρα» στη Νέα ∆ηµοκρατία δηµιούργησε επίσης και η σπουδή του Δοξιάδη να δηλώσει σε εκποµπή της ΕΡΤ ότι εκείνος πρότεινε στον πρωθυπουργό την Αγαπηδάκη για τη θέση της επικεφαλής του σχεδίου «Κανένα παιδί µόνο».

Ποια είναι, όµως, τα δύο πρόσωπα που κατάφεραν σε µόλις λίγες ηµέρες να γίνουν ένα από τα βασικά θέµατα συζήτησης; Με µεγαλοαστική καταγωγή, ο Απόστολος ∆οξιάδης θεωρείται -όχι αδίκως- ένας από τους διανοούµενους της τάξης του. «Μια πραγµατική διάνοια στον χώρο τον µαθηµατικών, µε λαµπρές σπουδές και επιδόσεις», όπως ακούγεται συχνά.

Επίσης, εκείνοι που γνωρίζουν το συγγραφικό του έργο τον θεωρούν κάτι παραπάνω από έναν απλά καλό συγγραφέα – µε τα σχόλια να µην είναι εξίσου κολακευτικά για τις σκηνοθετικές του αρετές. Πρόκειται, επίσης, για ένα πρόσωπο µε έντονη πολιτική δράση, ταγµένο στο στρατόπεδο του φιλελευθερισµού, παρά το γεγονός ότι έχει υπηρετήσει πολλές φορές το «υπερτροφικό» -όπως το χαρακτηρίζουν στον συγκεκριµένο πολιτικό χώρο- ∆ηµόσιο. Οι πολιτικές του κινήσεις τα χρόνια της κρίσης λίγο απασχόλησαν τους πολίτες. Συντάχθηκε µε τη νεοφιλελεύθερη ∆ράση, ενώ υπήρξε και από τους ιδρυτές του Κοινωνικού Συνδέσµου, µαζί µε αρκετούς ακαδηµαϊκούς και οικονοµολόγους, υπό την πολιτική «σκέπη» του Γιώργου Φλωρίδη.

Μάλιστα, συνοµιλητές του εκείνης της περιόδου ανέφεραν στο «Εθνος της Κυριακής» ότι πίστευε ακράδαντα στην επιτυχία του -βραχύβιου εντέλει- εγχειρήµατος, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «οι διανοούµενοι θα βάλουν το µυαλό και ο Φλωρίδης θα φέρει τον λαό». Παρότι πολυγραφότατος, µε πλούσια πολιτική και κοινωνική δράση -όπως η στήριξη των οκτώ Τούρκων στρατιωτικών που ζήτησαν άσυλο στη χώρα µας και της Ιρανής πρόσφυγα Σαραρέ Καχντεµί-, ο Δοξιάδης έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό εξαιτίας µιας δικαστικής υπόθεσης. Το µακρινό 1996 κατηγόρησε την τότε σύζυγό του και γνωστή ηθοποιό Βάσια Παναγοπούλου ότι προσπάθησε να οργανώσει τη δολοφονία του. Τελικά, το 2000, λίγο πριν το Εφετείο εκδώσει την οριστική του απόφαση, οι δύο αντίδικοι κατέληξαν σε συµβιβασµό και η υπόθεση έκλεισε οριστικά.

Λίγα χρόνια νωρίτερα, το 1992, είχε πρωταγωνιστήσει σε µια πρωτοφανή επίθεση κατά της σκηνοθέτιδας Φρίντας Λιάππα – κατέχοντας και τότε µια άλλη θέση στο ∆ηµόσιο, όντας σύµβουλος κινηµατογράφου του υπουργείου Πολιτισµού. Σύµφωνα µε δηµοσιεύµατα της εποχής, µε αυτήν την ιδιότητα ζήτησε την εξαίρεση της ταινίας της Λιάππα «Τα χρόνια της µεγάλης ζέστης» από τα κρατικά βραβεία, καταγγέλλοντας πως κατά τη διάρκεια των γυρισµάτων ένα παιδί κακοποιήθηκε για τις ανάγκες µιας σκηνής. Την καταγγελία ακολούθησε αυτεπάγγελτη δίωξη κατά της σκηνοθέτιδας, την οποία στήριξαν προσωπικότητες όπως ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, ο Ζυλ Ντασσέν και η Μελίνα Μερκούρη και ο Βασίλης Ραφαηλίδης, οι οποίοι κατηγόρησαν τον ∆οξιάδη για «κανιβαλισµό». Εναν χρόνο αργότερα, το Συµβούλιο Πληµµελειοδικών έκλεισε την υπόθεση µε απαλλακτικό βούλευµα, αφού δεν µπορούσε να σταθεί καµία κατηγορία εναντίον της Λιάππα.

Επιθέσεις

Η Ειρήνη Αγαπηδάκη, από την πλευρά της, είναι ψυχολόγος και λέκτορας ∆ηµόσιας Υγείας στην Ιατρική Σχολή του Ευρωπαϊκού Πανεπιστηµίου Κύπρου, µε πλούσια -για το νεαρό της ηλικίας της- επιστηµονική παρουσία, σύµφωνα µε το βιογραφικό της. Εγινε γνωστή στο ευρύ κοινό την περίοδο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, µέσα από ιδιαίτερα επιθετικές αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα κατά της τότε κυβέρνησης. Βεβαίως οι εν λόγω παρεµβάσεις δεν διεκδικούσαν δάφνες βαθιάς πολιτικής σκέψης. Χαρακτηριστικά παραδείγµατα της πολιτικής της σκέψης αποτέλεσαν κείµενα µε τίτλους «Να σου πω κάτι, Αλέξη», «Αλέξη, δεν κάνεις για πολιτικός, είσαι ανήθικος» και «Ηταν ένα µικρό Πολάκι».

Μάλιστα, το τελευταίο προκάλεσε -µε καθυστέρηση δύο ετών- την αντίδραση του βουλευτή Χανίων, ο οποίος σε δική του ανάρτηση χρησιµοποίησε απαράδεκτους χαρακτηρισµούς σε βάρος της και παράλληλα προσβλητικούς για τους πάσχοντες από ψυχικά νοσήµατα, καθώς προχώρησε σε «ψυχιατρικές διαγνώσεις» µέσω των κοινωνικών δικτύων.

Το γεγονός αυτό εξόργισε ακόµα και το ίδιο του το κόµµα. Μάλιστα, το Τµήµα ∆ικαιωµάτων του ΣΥΡΙΖΑ σχολίασε, µεταξύ άλλων, ότι «δεν είναι αποδεκτές οι δηλώσεις Πολάκη» και ότι «δεν έχουµε κανέναν λόγο να “δανειζόµαστε” από τον πολιτικό και ιδεολογικό µας αντίπαλο λέξεις, φράσεις, σκέψεις, που διαιωνίζουν τα στερεότυπα».