Ουκρανία: Οι τελευταίοι κάτοικοι μιας αμφισβητούμενης πόλης - Αρνούνται να την εγκαταλείψουν και ζουν υπό τους ήχους των βομβαρδισμών

Καθώς οι ρωσικοί πύραυλοι διαλύουν την ουκρανική πόλη Αβντίιβκα, η Χάνα προσπαθεί απεγνωσμένα να ξεφύγει. Αλλά η ηλικιωμένη μητέρα της αρνείται να ακολουθήσει. «Δεν μπορώ να την αφήσω», λέει στο BBC. «Εξηγεί ότι θέλει να κοιμηθεί στο κρεβάτι της. Είναι 71 ετών και έχει προβλήματα με τα πόδια της. Αν μείνει μόνη της, δεν μπορεί να πάρει νερό ή ξύλα για να ζεσταθεί».

Στεγασμένοι σε ένα διαμέρισμα του πέμπτου ορόφου, ζώντας υπό σχεδόν συνεχείς βομβαρδισμούς και αεροπορικές επιδρομές, αυτή η οικογένεια είναι μια από τους λίγους εναπομείναντες κατοίκους της Αβντίιβκα. Αυτή η στρατηγικής σημασίας και αμφισβητούμενη πόλη βρίσκεται ακριβώς στη γραμμή του μετώπου στην ανατολική Ουκρανία.

Οι περισσότεροι κάτοικοι έχουν φύγει. Οι μάχες εκεί μαίνονται από το 2014, αλλά από την έναρξη της εισβολής της Ρωσίας τον περασμένο Φεβρουάριο, ο πληθυσμός έχει συρρικνωθεί από περισσότερους από 30.000 σε μόλις πάνω από 1.000 ανθρώπους.

Η Ρωσία εξαπέλυσε μια μεγάλη επίθεση στην πόλη νωρίτερα αυτό τον μήνα και οι μάχες έχουν ενταθεί τις τελευταίες ημέρες. Ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι χαρακτήρισε την κατάσταση «ιδιαίτερα δύσκολη».

«Τα παράθυρα και οι πόρτες είναι σπασμένα παντού», διηγείται στο βρετανικό δίκτυο η Χάνα. «Με τις επιθέσεις κάθε μέρα, είναι δύσκολο να τα φτιάξουμε, γιατί κάθε μέρα σπάνε ξανά».

Η Αβντίιβκα είναι η πύλη προς το Ντονέτσκ, η οποία βρίσκεται υπό την κατοχή φιλορώσων από το 2014. Η κατάληψη της Αβντίιβκα θα τους επέτρεπε να σπρώξουν τη γραμμή του μετώπου προς τα πίσω, καθιστώντας πιο δύσκολο για τις ουκρανικές δυνάμεις να ανακαταλάβουν το έδαφος.

«Το να επιχειρήσετε να πάτε στο τελευταίο κατάστημα που έχει απομείνει στην πόλη», λέει η Χάνα, σημαίνει πως παίρνετε τη ζωή στα χέρια σας.

«Δεν υπάρχουν μέρη όπου μπορείς να κρυφτείς σε περίπτωση επίθεσης... αν ακούσεις ένα σφύριγμα, δεν έχεις αρκετό χρόνο να πας σε ασφαλές μέρος» λέει η γυναίκα.

Αυτό το κατάστημα έκτοτε έχει καταστραφεί.

Οι κάτοικοι της Αβντίιβκα βασίζονται τώρα ακόμη περισσότερο σε μια εγκατάσταση γνωστή ως «ανίκητο σημείο». Πρόκειται για κυβερνητικούς σταθμούς βοήθειας σε όλη τη χώρα, σχεδιασμένους να παρέχουν τροφή, ενέργεια και καταφύγιο.

Και για κάποιους στην Αβντίιβκα, το «ανίκητο σημείο» είναι πλέον το σπίτι τους.

Η Μαρίνα, μια 40χρονη νοσοκόμα είναι εθελόντρια στον σταθμό και μετακόμισε εκεί αφού οι πόρτες και τα παράθυρα του σπιτιού της ανατινάχτηκαν σε μια επίθεση.

Αλλά ακόμη και στη σχετική ασφάλεια του υπογείου, λέει, δεν κοιμάται πολύ.

«Οι πύραυλοι περνούν κάθε βράδυ. Κάθε μέρα και κάθε νύχτα. Είναι πάρα πολλοί. Όλοι νιώθουν φόβο», λέει.

Ο μεγάλος γιος της έχει φύγει από την πόλη και η ίδια ελπίζει να τον ακολουθήσει σύντομα.

Η απομάκρυνση των ανθρώπων από την πόλη είναι δύσκολη και επικίνδυνη. Μια ειδική μονάδα της αστυνομίας, γνωστή ως «Λευκοί Άγγελοι», ηγείται των εκκενώσεων, αν και μερικές φορές δυσκολεύονται να πείσουν τους ανθρώπους να φύγουν.

Ο Χεναντί Γιουντίν, μέλος της ομάδας, λέει ότι μετέφεραν 50 άτομα σε ασφαλές μέρος την τελευταία εβδομάδα.

Ωστόσο, η κατάσταση στην περιοχή έχει επιδεινωθεί σημαντικά.

«Υπάρχουν συνεχείς επιθέσεις στην πόλη και τα κοντινά χωριά. Είτε από το πυροβολικό, είτε από πολλαπλούς εκτοξευτές ρουκετών, είτε από βόμβες, πυραύλους. Επιτίθενται στην πόλη και στα χωριά, στα σπίτια όπου ζουν άνθρωποι», περιγράφει. 

Καθώς η Μαρίνα προετοιμάζεται για την εκκένωση, θυμάται πώς ήταν η Αβντίιβκα πριν ξεσπάσει ο πόλεμος.

«Υπήρχε ένα πάρκο, μια λεωφόρος. Υπήρχαν πολλά καταστήματα. Φυτέψαμε δέντρα. Ήταν πολύ όμορφα εδώ. Είχαμε ένα πολιτιστικό κέντρο, πολλά φεστιβάλ και γιορτές», διηγείται.

Η ίδια ελπίζει, μια μέρα, να επιστρέψει. Αλλά, φοβάται ότι δεν θα μείνει τίποτα.

«Δεν υπάρχει πια η Αβντίιβκα», λέει.