Γαλλία: Τα σενάρια της επόμενης ημέρας μετά την πτώση της κυβέρνησης Μπαϊρού

Σε βαθιά πολιτική κρίση έχει βυθιστεί η Γαλλία μετά την ήττα του πρωθυπουργού Φρανσουά Μπαϊρού σε ψήφο εμπιστοσύνης στην Εθνοσυνέλευση.

Η ήττα – με 364 ψήφους έναντι 194 – σημαίνει ότι ο Μπαϊρού θα υποβάλει την Τρίτη την παραίτηση της κυβέρνησής του στον πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος τώρα πρέπει να αποφασίσει πώς θα τον αντικαταστήσει. Το γραφείο του Μακρόν ανέφερε ότι αυτό θα συμβεί «τις επόμενες ημέρες».

Τα σενάρια της επόμενης ημέρας

Οι επιλογές περιλαμβάνουν τον διορισμό νέου πρωθυπουργού από την κεντροδεξιά, τη στροφή προς τα αριστερά και την εύρεση προσώπου συμβατού με το Σοσιαλιστικό Κόμμα ή τη διάλυση της Βουλής ώστε να διεξαχθούν νέες εκλογές.

Οι ορκισμένοι εχθροί του Μακρόν από το ακροαριστερό κόμμα Ανυπότακτη Γαλλία ζητούν την προσωπική του παραίτηση, αλλά λίγοι σχολιαστές το θεωρούν πιθανό.

Έτσι, η Γαλλία οδεύει προς τον πέμπτο πρωθυπουργό της σε λιγότερο από δύο χρόνια – ένα θλιβερό ρεκόρ που υπογραμμίζει την αβεβαιότητα και τη δυσαρέσκεια που έχουν σημαδέψει τη δεύτερη θητεία του προέδρου.

Πράξη πολιτικής «αυτοκτονίας» η κίνηση Μπαϊρού 

Η πτώση του Μπαϊρού ήρθε αφού έθεσε την κυβέρνησή του σε μια έκτακτη συζήτηση ψήφου εμπιστοσύνης σχετικά με το ζήτημα του γαλλικού χρέους.

Πέρασε το καλοκαίρι προειδοποιώντας για την «υπαρξιακή» απειλή για τη Γαλλία αν δεν ξεκινούσε να αντιμετωπίζει το χρέος των 3,4 τρισεκατομμυρίων ευρώ (2,9 τρισ. λίρες).

Στον προϋπολογισμό του 2026 πρότεινε την κατάργηση δύο εθνικών αργιών και το πάγωμα των κοινωνικών επιδομάτων και των συντάξεων, με στόχο την εξοικονόμηση 44 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Ωστόσο, σύντομα διαψεύστηκαν οι ελπίδες του ότι οι προφητείες του για οικονομική καταστροφή θα επηρέαζαν τους αντιπάλους του.

Ένα ένα τα κόμματα ξεκαθάριζαν ότι έβλεπαν την ψηφοφορία της Δευτέρας ως μια ευκαιρία να τακτοποιήσουν λογαριασμούς με τον Μπαϊρού – και μέσω αυτού με τον Μακρόν.

Χωρίς καμία πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση, ο Μπαϊρού είδε την αριστερά και την άκρα δεξιά να ενώνονται εναντίον του – και η μοίρα του σφραγίστηκε.

Ορισμένοι σχολιαστές χαρακτήρισαν την πτώση του Μπαϊρού ως πράξη πολιτικής αυτοκτονίας. Δεν υπήρχε ανάγκη να καλέσει την πρόωρη ψήφο εμπιστοσύνης, και θα μπορούσε να είχε περάσει τους επόμενους μήνες προσπαθώντας να χτίσει στήριξη.

Στην ομιλία του πριν από την ψηφοφορία, ο Μπαϊρού ξεκαθάρισε ότι στόχευε περισσότερο στην ιστορία παρά στην πολιτική, λέγοντας στους βουλευτές ότι οι μελλοντικές γενιές θα υπέφεραν αν η Γαλλία έχανε την οικονομική της ανεξαρτησία.

«Η υποταγή στο χρέος είναι το ίδιο με την υποταγή στα όπλα», είπε, προειδοποιώντας ότι τα σημερινά επίπεδα χρέους σημαίνουν «καταδίκη των νέων στη σκλαβιά».

«Μπορεί να έχετε τη δύναμη να ρίξετε την κυβέρνηση. Αλλά δεν μπορείτε να σβήσετε την πραγματικότητα», πρόσθεσε.

Γρίφος ο νέος πρωθυπουργός

Σε ανακοίνωση που εξέδωσε το Μέγαρο των Ηλυσίων αναφέρεται ότι ο πρόεδρος Μακρόν «θα δεχθεί την Τρίτη τον πρωθυπουργό Φρανσουά Μπαϊρού για να λάβει την παραίτηση της κυβέρνησης του», η οποία δεν εξασφάλισε ψήφο εμπιστοσύνης μετά την παρουσίαση σχεδίου προϋπολογισμού λιτότητας.

Ο Γάλλος πρόεδρος αναμένεται να αντιμετωπίσει ισχυρή πίεση για πρωθυπουργό από την Αριστερά. Ως επικεφαλής των Σοσιαλιστών, ο Ολιβιέ Φορ θα μπορούσε να είναι μία επιλογή, σύμφωνα με το BBC που σημειώνει ότι ο 57χρονος έχει 66 βουλευτές. Το βασικό του μειονέκτημα είναι η προβληματική σχέση με τον Ζακ Λουκ Μελανσόν, σημειώνει το βρετανικό δίκτυο.

Για αυτό μπορεί ο Μακρόν μπορεί να στραφεί σε κάποιον που ταυτίζεται ευρέως με τους Σοσιαλιστές, αλλά δεν είναι απαραίτητα στις τάξεις τους. Δύο τέτοια πρόσωπα είναι ο πρώην πρωθυπουργός Μπερνάρ Καζνέβ και ο Πιερ Μοσκοβισί, που έχει διατελέσει υπουργός, Ευρωπαίος επίτροπος και τώρα είναι επικεφαλής του Ελεγκτικού Συνεδρίου.

Ωστόσο, το Σοσιαλιστικό Κόμμα δηλώνει ότι θέλει μια πλήρη ρήξη με τις φιλοεπιχειρηματικές πολιτικές του Μακρόν, καθώς και κατάργηση της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης – κάτι που θα ισοδυναμούσε με αποδόμηση της πολιτικής κληρονομιάς του προέδρου.

Επομένως, φαίνεται πιθανότερο ο Μακρόν να στραφεί αρχικά σε κάποιον από το δικό του στρατόπεδο, με τον υπουργό Άμυνας Σεμπαστιάν Λεκορνί, την υπουργό Εργασίας Κατρίν Βοτρέν και τον υπουργό Οικονομικών Ερίκ Λομπάρ να θεωρούνται υποψήφιοι.