Γιατί στην Τουρκία είναι επικίνδυνο να είσαι δικηγόρος: Έρευνες, συλλήψεις και περιορισμοί

Στην Τουρκία, η άσκηση του δικηγορικού επαγγέλματος μοιάζει όλο και περισσότερο με πράξη πολιτικής αντίστασης, παρά λειτούργημα. Το επάγγελμα του δικηγόρου έχει γίνει πλέον άσκηση επιβίωσης, καθώς η ανεξαρτησία του δικηγορικού κόσμου δέχεται συστηματικό πλήγμα.

Η δίκη μελών του Δικηγορικού Συλλόγου Κωνσταντινούπολης στη φυλακή Σιλιβρί, για «τρομοκρατική προπαγάνδα» επειδή ζήτησαν έρευνα για δολοφονίες δημοσιογράφων, ανέδειξε διεθνώς το πρόβλημα: οι δικηγόροι στην Τουρκία στοχοποιούνται όλο και περισσότερο με έρευνες, συλλήψεις και περιορισμούς. Ο εκλεγμένος πρόεδρος του Συλλόγου είχε ήδη απομακρυνθεί με δικαστική απόφαση, ενώ οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων μιλούν για «ευθεία επίθεση» στην ανεξαρτησία του νομικού επαγγέλματος.

Η περίπτωση του φυλακισμένου δικηγόρου Μεχμέτ Πεχλιβάν, –συνήγορος του Ιμάμογλου– σε αντίθεση με άλλους που καταγγέλλονται για διαφθορά, αλλά αφήνονται ελεύθεροι, αποτυπώνει τη διάβρωση της δικαστικής ισονομίας, όπως καταγγέλλει το ρεπορτάζ της Τσινάρ Οζέρ. Δικηγόροι καταγγέλλουν αυθαίρετες έρευνες, περιορισμούς πρόσβασης στα νομικά αρχεία και συστηματική δυσφήμιση από φιλοκυβερνητικά μέσα.

Η αντιπολίτευση καταγγέλλει 35 κύματα συλλήψεων μέσα σε 10 μήνες, σχεδόν κάθε πέντε εργάσιμες ημέρες.

Παράλληλα, οι φιλοκυβερνητικοί δικηγόροι εμπλέκονται σε καταγγελίες για χρηματισμούς και πιέσεις, χωρίς να διώκονται ουσιαστικά. Οι περιορισμοί στην πρόσβαση σε αρχεία, οι ανακρίσεις χωρίς ειδοποίηση των συνηγόρων και οι στοχευμένες αφηγήσεις των φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ συνθέτουν ένα κλίμα όπου το δικαίωμα υπεράσπισης ευτελίζεται.

Όπως σημειώνει η Ένωση Δικηγορικών Συλλόγων, η «υποτίμηση» του ρόλου του δικηγόρου αποτελεί μεθοδευμένη επίθεση στο ίδιο το δικαίωμα της υπεράσπισης. Η τουρκική δικαιοσύνη, αντί να εγγυάται δίκαιη δίκη, δημιουργεί μια προκατασκευασμένη κρίση, καθιστώντας την ίδια την υπεράσπιση έγκλημα.