60ό ΦΚΘ: Ο Τζον Μαυρουδής και η απέχθειά του προς τον Ντόναλντ Τραμπ

O Τζον Μαυρουδής που σχεδίασε τα δύο εξαιρετικά επιτυχημένα πόστερ του επετειακού 60ού Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, είναι ένας βαθιά πολιτικοποιημένος καλλιτέχνης. Γεννημένος σε ελληνοαμερικανική οικογένεια του Όρμου του Σαν Φρανσίσκο στην Καλιφόρνια από Έλληνα πατέρα και μητέρα Αμερικανίδα, μιλάει ελάχιστα ελληνικά, όμως έχει γνώση της ελληνικής κουλτούρας (εξάλλου, το όνομα της κόρης του, την οποία αποκαλεί μούσα του, είναι Αθηνά) μεγαλώνοντας σε ένα σπίτι όπου η ενασχόληση με τα τρέχοντα πολιτικά ζητήματα ήταν μέρος της ανατροφής του.

«Μεγάλωσα σε μια πολιτικοποιημένη οικογένεια. Πήγαινα κάθε Σαββατοκύριακο στο σπίτι των θείων και των παππούδων μου όπου τους άκουγα να μιλούν συνεχώς για την πολιτική. Μου έγινε, λοιπόν, βίωμα…» μας είπε σήμερα ο ίδιος στο masterclass που παρέδωσε στο Μουσείο Φωτογραφίας στο πλαίσιο του 60ού Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

«Πιστεύω στις πλευρές της αμερικανικής πολιτικής που δίνουν όραμα και ελπίδα. Προσωπικά θαυμάζω την Ελίζαμπεθ Γουόρεν και ελπίζω να γίνει πρόεδρος της Αμερικής. Αν δεν είναι υποψήφια, αλλά είναι κάποιος άλλος στη θέση της τότε θα τον στηρίξω απέναντι στον Τραμπ. Δεν θα ήθελα, ωστόσο, να βρεθώ σε μία κατάσταση μέσα από την οποία δεν θα μπορώ να επικρίνω τις πράξεις και τα έργα των υποψηφίων που υποστήριξα…» σχολίασε, δίνοντας μια προσωπική άποψη για τη στάση του καλλιτέχνη απέναντι στην πολιτική.

Φημισμένος διεθνώς σήμερα χάρη στο εξώφυλλο του για το περιοδικό «Time», που απεικόνιζε τη δρα Κριστίν Μπλέιζι Φορντ, σχεδιασμένη από αιχμηρές περιγραφές της στην κατάθεσή της ενώπιον επιτροπής της Γερουσίας κατά τη διάρκεια της οποίας έδωσε λεπτομέρειες για το πώς ο Μπρετ Κάβανο, υποψήφιος εκείνη την περίοδο δικαστής του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ για το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ, αποπειράθηκε να τη βιάσει την εποχή που ήταν φοιτητές, ο Μαυρουδής ανέλυσε πως η πολιτική άποψη μπορεί να γίνει πολύτιμο εργαλείο ακτιβισμού στα επιδέξια χέρια ενός illustrator (εικονογράφου).

Παθιασμένος με το σινεμά και τη μουσική, ο ίδιος έκανε τα πρώτα του βήματα σαν καλλιτέχνης εικονογραφώντας τα άλμπουμ συγκροτημάτων και τις αφίσες των συναυλιών τους, συχνά συνδυάζοντας την κινηματογραφική έμπνευση. Γρήγορα έμαθε να αποκρούει την σκληρή στάση των κριτικών, όπως είπε χαρακτηριστικά, ενώ με το πενάκι του φρόντιζε στην οργανική απεικόνιση των σχεδίων. «Τα πρόσωπα με ακολουθούσαν πάντα παντού, ζωγραφίζω συχνά πρόσωπα» σχολίασε στην παρουσίασή της δουλειάς του από το ξεκίνημα του ως σήμερα.

Ο Μαυρουδής συνηθίζει τα περιγράμματα στις εικονογραφήσεις του – τις κάνουν να δείχνουν πιο ολοκληρωμένες. Τα «τυπογραφικά» πόστερ του φανερώνουν το πάθος του για την τέχνη του τυπώματος. «Περνούσα από σκάνερ παλιές εφημερίδες, εγκυκλοπαίδειες και πείραζα τα σχήματα τους μέσω photoshop μέχρι που άρχισαν να παίρνουν μια μορφή», σχολίασε.

Συνδυάζοντας την ποπ ψυχεδέλεια των 60s που τον έχει επηρεάσει πολύ με την πολιτική αιχμή, έχει επικεντρωθεί κατά περιόδους στη θεματική των πολιτικών δικαιωμάτων, το πρόβλημα της οπλοκατοχής στις Ηνωμένες Πολιτείες, το μεταναστευτικό και βεβαίως στην πολιτική σκηνή των ΗΠΑ σχεδιάζοντας πολιτικούς ηγέτες από τον Μπαράκ Ομπάμα ως την Χίλαρι Κλίντον και τον Ντόναλντ Τραμπ. Καθένας τους αντιπροσωπεύει μια διαφορετική σελίδα της αμερικανικής ιστορίας.

Για τον Τραμπ, ο Μαυρουδής είπε χαρακτηριστικά: «Ήμουν αηδιασμένος από τον Ντόναλντ Τραμπ πριν μπει στην πολιτική. Έχω φίλους με τους οποίους συγκρουόμαστε πολιτικά είτε από κοντά είτε στο Διαδίκτυο, όμως κάποια στιγμή κουράστηκα να εξηγώ γιατί έβρισκα τον Τραμπ τόσο βδελυρό. Λίγους μήνες πριν τις εκλογές έκατσα κι έκανα μια λίστα με όλες τις λέξεις που θεωρούσα ότι του ταίριαζαν για να σχεδιάσω το πορτρέτο του. Ήθελα απλώς να εξωτερικεύσω την οργή μου και να έχω ένα οπτικό έργο-απόδειξη της εναντίον του επιχειρηματολογίας. Κάθε λέξη στο πορτρέτο του έχει από πίσω της μια ιστορία και τώρα που έγινε πρόεδρος έχω πολλές περισσότερες λέξεις που θα ήθελα να χρησιμοποιήσω όμως αυτό το πορτρέτο είπε όλα όσα ήθελα να εκφράσω για αυτόν εκείνη την εποχή. Μου έχουν πει πολλά γι’ αυτό το πορτρέτο -ανάμεσα σε άλλα ότι ο σχεδιασμός των λέξεων θυμίζει σκουλήκια…».

Το προορισμένο αρχικά για πόστερ μουσικού συγκροτήματος πορτρέτο του Τραμπ βρέθηκε να κοσμεί το εξώφυλλο του περιοδικού «The Nation» πριν τις εκλογές βρίσκοντας ένα ευρύ κοινό. Στο ίδιο πολιτικό πνεύμα ο Τζον Μαυρουδής έχει σχεδιάσει τα πορτρέτα πολιτικών που απέρριπταν τον Τραμπ πριν την εκλογή του, ενώ τον στήριξαν αμέσως μετά, σε μια σειρά που ονομάζει «The Donald Trump Cult». «Αυτό που κάνω είναι να κρατώ έναν καθρέφτη απέναντι στα λόγια τους» υπογράμμισε.

«Το περιοδικό "Time" ήταν σημαντικό βήμα για μένα γιατί άρχισα να έχω πολύ περισσότερες προτάσεις για επαγγελματικές δουλειές» πρόσθεσε ο Ελληνοαμερικανός illustrator. Παρακολουθούσα την κατάθεση της Κριστίν Μπλέιζι Φορντ και αντιλήφθηκα ότι επρόκειτο για μια γενναία γυναίκα. Το "Time" είχε δει τα πορτρέτα μου για τη Χίλαρι Κλίντον και τον Ντόναλντ Τραμπ και μου ζήτησε ένα πορτρέτο της Κριστίν Μπλέιζι Φορντ στο ίδιο πνεύμα. Μου το ζήτησαν Δευτέρα και μου έδωσαν μόνο δύο ημέρες διορία για να το καταθέσω…Συνήθως χρειάζομαι δύο βδομάδες για μια τέτοια δουλειά αλλά επειδή μου το ζήτησε το Time Magazine είπα "ναι, βεβαίως!"»

«Οι αντιδράσεις που εισέπραξα γι’ αυτή την εικονογράφηση ήταν καταπληκτικές» πρόσθεσε ο Μαυρουδής. «Συνήθως είμαι χαρούμενος με 40 retweets στις αναρτήσεις μου, στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως ξύπνησα την επόμενη ημέρα και είχα 4.000 κοινοποιήσεις στο Twitter. Άρχισαν να με καλούν Μέσα Ενημέρωσης από τη Βρετανία, την Ελλάδα – δεν ήμουν προετοιμασμένος γι’ αυτό. Η επιρροή του "Time" ήταν γιγαντιαία και μεγάλη τιμή για μένα».

Όσο για το 60ό Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, στα δύο διαφορετικά πόστερ του οποίου έβαλε τη σφραγίδα του, ο Τζον Μαυρουδής χρησιμοποίησε την πρότερη εμπειρία του ως εικονογράφος των πόστερ του Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου του Σαν Φρανσίσκο. Όταν του προτάθηκε να σχεδιάσει την επετειακή αφίσα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να κάνει έρευνα γύρω από την πόλη της Θεσσαλονίκης. Στη συνέχεια προέκυψαν τα πρόσωπα – τα τυπογραφικά πορτρέτα – και γεννήθηκα τα δύο διαφορετικά πρόσωπα θεατών σε συνδυασμό με μια λίστα λέξεων που παρείχαν οι συντελεστές του φεστιβάλ. «Προσπάθησα να εξασκήσω λίγο τη γραφή μου στα ελληνικά – ελπίζω ότι είναι αποδεκτή!» είπε με χαμόγελο.