Ίαν Στρατής: Περιμένουμε να περάσει όλο αυτό για να επιστρέψουμε στον... λόχο

Ένα τυπικά ανοιξιάτικο µεσηµέρι που µας επεφύλασσε απότοµη αλλαγή του καιρού από τον ήλιο στη βροχή, καταπώς συνηθίζει ο Μάρτιος, λίγο πριν όλοι οι τοµείς του πολιτισµού και της ψυχαγωγίας κλείσουν τις πόρτες τους λόγω των έκτακτων µέτρων για την αντιµετώπιση της πανδηµίας του κοροναϊού, το «Εθνος της Κυριακής» βρέθηκε στο Στρατόπεδο 301 Εργοστάσιο Βάσης στους Αγίους Αναργύρους, στα γυρίσµατα της στρατιωτικής κωµωδίας «Army Baby» του Γιώργου Κορδέλλα. Πρωταγωνιστής ο αγαπηµένος στο νεανικό κοινό τραγουδιστής και performer Ιαν Στρατής, στο ξεκίνηµα της κινηµατογραφικής του καριέρας ως ηθοποιού. Μία ηµέρα µετά την επίσκεψή µας στα γυρίσµατα ανακοινώθηκαν και τα πρώτα µέτρα που έκλεισαν, µεταξύ άλλων, τις κινηµατογραφικές αίθουσες και επέβαλαν την παύση των κινηµατογραφικών και τηλεοπτικών γυρισµάτων.

Σήµερα που η χώρα µας είναι σε κατάσταση lockdown και η παραγωγή του «Army Baby» έχει αναβάλει τα τελευταία πέντε γυρίσµατα της ταινίας, ο πρωταγωνιστής της µας στέλνει ένα µήνυµα αισιοδοξίας. «Είναι ίσως ό,τι πιο δύσκολο για τους νέους ανθρώπους να µένουν στο σπίτι. Είναι όµως η στιγµή να δείξουµε πόσο υπεύθυνοι είµαστε. Μένουµε σπίτι για την υγεία µας, την υγεία των µεγαλύτερων ανθρώπων µας που αγαπάµε, των φίλων που ανήκουν σε ευπαθείς οµάδες, µένουµε σπίτι γιατί νοιαζόµαστε για το κοινωνικό σύνολο… και φυσικά περιµένουµε να περάσει όλο αυτό για να επιστρέψουµε δυναµικά στις δουλειές µας και να ολοκληρώσουµε τα γυρίσµατα της ταινίας µας “Army Baby”» λέει στο «Εθνος της Κυριακής» ο Ιαν Στρατής.

Η συγκυρία επιβάλλει µέτρα πρόληψης για την υγεία, αλλά επιβάλλει και την κωµωδία. Τι πιο απελευθερωτικό και θεραπευτικό για την ψυχή από το γέλιο; Στο στρατόπεδο στους Αγίους Αναργύρους η δουλειά µπροστά και πίσω από την κάµερα µαρτυρά καλή διάθεση: η γκάφα ενός φαντάρου ενώ ο διοικητής του στρατοπέδου πραγµατοποιεί κατάθεση στεφάνου µε κάθε επισηµότητα µας βάζει στο κλίµα της ταινίας. Η φιλαρµονική παίζει το στρατιωτικό άγηµα, το λιβάνι µυρίζει έντονα, τα κορίτσια µε τις παραδοσιακές στολές παρακολουθούν µε υποµονή µέχρι που ο διοικητής «τα παίρνει στο κρανίο»…

Η ηθοποιός Μαριέλλα Σαββίδου («Εθνική Ελλάδος»), την οποία συναντήσαµε πρώτη πρώτη σε ένα διάλειµµα των γυρισµάτων κατά την επίσκεψή µας στο στρατόπεδο, µαζί µε τη Μαρία Κωνσταντάκη («Υπέροχα πλάσµατα»), δεν θα µπορούσε να το είχε πει καλύτερα. «Κάνουµε αυτό που θέλει ο κόσµος – να γελάσει» µας λέει για τη στρατιωτική κωµωδία της χρονιάς στην οποία συµµετέχει. «Υπάρχει πολλή µιζέρια αυτήν τη στιγµή. Και έτσι εµείς είµαστε το αντίδοτο της µιζέριας, κάνουµε κωµωδία για να γελάσει ο κόσµος. Μόνο και µόνο το θέµα “στρατός” απευθύνεται στις εµπειρίες πολλών θεατών είτε έχουν πάει στρατό είτε έχουν κάποιο δικό τους άτοµο που έχει υπηρετήσει. Νοµίζω ότι το κοινό θα ταυτιστεί µε την ταινία και θα εισπράξει και άλλα στοιχεία που ενδεχοµένως να µην έχει σκεφτεί» τονίζει η ηθοποιός.

Πρώτη φορά στο σινεμά 

Η Μαριέλλα Σαββίδου και η Μαρία Κωνσταντάκη είναι διαφορετικά ντυµένες: η πρώτη, πιο ζωηρή και παρδαλή, είναι η «µαµά» του λόχου και παίζει πρώτη φορά στο σινεµά. Η δεύτερη είναι ντυµένη στρατιωτικά, έχει αυστηρό ρόλο, παίζει µια σκληρή λοχαγό της µονάδας, «γωνιώδη», όπως τη χαρακτηρίζει η ίδια, και επιστρέφει επιτέλους στο σινεµά, έχοντας παίξει στο παρελθόν σε κωµωδίες όπως η «Θηλυκή εταιρεία» του Νίκου Περάκη, ο «Ηλίας του 16ου » του Νίκου Ζαπατίνα κ.ά. 

Τα γυρίσµατα στην Αθήνα έγιναν αφού η παραγωγή είχε ταξιδέψει και πραγµατοποιήσει γυρίσµατα αλλού: στον Αυλώνα στο Κέντρο Εκπαιδεύσεως Τεθωρακισµένων, στο Στρατόπεδο Στρατονοµίας στου Παπάγου, στο Χαϊδάρι (πρώην ΚΕΒΟΠ), στον Αχελώο, στα σύνορα στον Εβρο. Το επέβαλε η πλοκή της ταινίας την οποία όλοι οι συντελεστές περιγράφουν σαν µια σύγχρονη παραλλαγή της «Αλίκης στο ναυτικό» και όχι σαν ακόµη µία «Λούφα και παραλλαγή».

Πρόκειται, δηλαδή, για µια τρυφερή στρατιωτική κωµωδία, που διαδραµατίζεται την παραµονή των Χριστουγέννων. Ενα «θείο βρέφος» φέρνει τα πάνω κάτω σε ένα στρατόπεδο και αναστατώνει τη ζωή των φαντάρων που το κρύβουν από τους ανωτέρους τους όπου βρουν (συµπεριλαµβανοµένης της φάτνης που έχουν φτιάξει για τον στολισµό των Χριστουγέννων). Η ιστορία θέλει τον Γιάννη (Ιαν Στρατής), ανεύθυνο νεαρό που υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία στα σύνορα του Εβρου, µε µεγάλη αδυναµία στο ποδόσφαιρο και στις γυναίκες, να έρχεται προ τετελεσµένου γεγονότος όταν ο «καρπός» µιας ερωτικής περιπέτειας που είχε πριν παρουσιαστεί στον στρατό θα φτάσει µε… ταξί στη µονάδα που υπηρετεί.

«Είµαι ένα άτακτο παιδί, µε καταγωγή από τη Θεσσαλονίκη, φίλαθλος του ΠΑΟΚ. Υπηρετώ στον Εβρο και µια µέρα ένας ταξιτζής µού φέρνει ένα συστηµένο “πακέτο” που γράφει το όνοµά µου: ανοίγω και βλέπω µέσα στο πορτ-µπεµπέ ένα µωρό που λένε ότι είναι δικό µου. Κλονίζοµαι και από εκεί και ύστερα µε βοηθούν οι φίλοι µου στον στρατό να το φροντίσουµε. Η ταινία έχει έναν δικό της χαρακτήρα, είναι πιο µοντέρνα από τη “Λούφα και Παραλλαγή” και νοµίζω ότι οι θεατές θα ταυτιστούν µε τους χαρακτήρες και τα παθήµατά τους» περιγράφει για τον ρόλο και την ταινία ο Ιαν Στρατής.

Πώς προέκυψε όµως ο ρόλος του ξέγνοιαστου νεαρού που αναγκάζεται να συµµορφωθεί µε τους κανόνες της πατρότητας; «Οταν µου έγινε η πρόταση, διάβασα το σενάριο και διαπίστωσα ότι είναι µια ωραία κωµωδία για µικρούς και µεγάλους. Ο Δηµήτρης Ηµελλος, δάσκαλός µου στην υποκριτική, µε προέτρεψε να το κάνω. Είναι τεράστιο ταλέντο να κάνεις κάποιον να γελάει έστω και µε τα πιο απλά πράγµατα. Πιστεύω ότι η ταινία θα αρέσει» προσθέτει ο πρωταγωνιστής.

Μαζί του στην ταινία και ο Γεράσιµος Γεννατάς («Είσαι το ταίρι µου», «Μίλα µου βρώµικα», «10η εντολή») ως διοικητής του στρατοπέδου στον πρώτο του κινηµατογραφικό ρόλο (ενθουσιώδης, µας προέτρεψε να φανταστούµε την κωµική εκδοχή του Μπρούνο Γκανζ που υποδύεται τον Χίτλερ στην «Πτώση» να κατσαδιάζει αξιωµατικούς) και ο Δηµήτρης Μακαλιάς («∆έκα µικροί Μήτσοι», «Σµύρνη µου αγαπηµένη», «Κι από Σµύρνη… Σαλονίκη») ως «επιλοχίας βλάχος που βγάζει όλο του το κόµπλεξ στους φαντάρους». Το καστ συµπληρώνουν οι Τάσος Παλατζίδης και Γιώργος Γιαννόπουλος.

Το σενάριο γεννήθηκε από µια ιδέα του σκηνοθέτη Γιώργου Κορδέλλα («Αναστασία», «Τζιβαέρι», «Απών» κ.ά.), που συνέγραψε το σενάριο µε τον Δηµήτρη Αποστόλου. «Δεν ξέρω πώς µου ήρθε αυτή η ιστορία µε το µωρό στον στρατό – κάπως προέκυψε. Τη βρήκαµε καλή ιδέα και το προχωρήσαµε» µας λέει ο σκηνοθέτης, που αυτήν τη φορά αλλάζει πλεύση και από το αισθηµατικό δράµα «Η Ρόζα της Σµύρνης», εµπορική επιτυχία της σεζόν 2016-2017, µε 362.000 εισιτήρια και τη δική του σφραγίδα στη σκηνοθεσία, στρέφεται στην κωµωδία.

Τρυφερή κωμωδία

«Είναι πιο κοντά στην “Αλίκη στο ναυτικό” – οι ναύτες συνεργάζονταν, αν θυµάστε, για να κρύψουν την Αλίκη στο καράβι. Εδώ έχουµε µια διµοιρία φαντάρων που συνωµοτούν να κρύψουν ένα µωρό µέσα στη µονάδα. Ο πατέρας δεν έχει πού να το πάει και πρέπει να βρει λύση για να το κρατήσουν µέσα στο στρατόπεδο» σηµειώνει ο Γιώργος Κορδέλλας.

Για τον σκηνοθέτη και σεναριογράφο της ταινίας η «Λούφα…» ήταν µια άλλου είδους κωµωδία που αναφερόταν σε µια διαφορετική εποχή, ενώ το «Army Baby» είναι µια τρυφερή ιστορία που συµβαίνει παραµονές Χριστουγέννων. «Οι φαντάροι φτιάχνουν µια φάτνη µε έναν ψεύτικο Χριστό, τον οποίο αντικαθιστούν µε το αληθινό µωρό. Η προσπάθεια να κρύψουν το µωρό µέσα στη µονάδα δηµιουργεί τις διάφορες κωµικές καταστάσεις και οι νύξεις της ταινίας αφορούν την κοινωνική πραγµατικότητα γενικά... Εχουµε µια οµάδα νέων παιδιών που κανείς τους δεν ξέρει από µωρά. Οι µόνες στις οποίες µπορούν να απευθυνθούν είναι οι µανάδες τους και τις βάζουν στο παιχνίδι ζητώντας πληροφορίες» προσθέτει ο εµπνευστής της κωµωδίας.

Ο πρόσφατος θρίαµβος της «Ευτυχίας» στα ελληνικά ταµεία δηµιουργεί ένα ευοίωνο περιβάλλον για την εµπορική απήχηση του ελληνικού σινεµά. Κατ’ επέκταση και για την υποδοχή των επόµενων ελληνικών ταινιών, µε στόχο το ευρύ κοινό. Σε αυτή την κατηγορία ανήκει και το «Army Baby». «Πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν ταινίες που ξεφεύγουν από τον µέσο όρο. Μεσολαβούν βεβαίως περίοδοι καµπής στις οποίες δείχνει να µην πηγαίνει καλά το ελληνικό σινεµά. Θέλουµε όµως να έχουµε ταινίες που κάνουν καλές εισπράξεις, καλύπτουν το κόστος παραγωγής τους και το κέρδος τους είναι δυνατόν να επενδυθεί σε επόµενες παραγωγές. Αυτό είναι καλό για όλους. Αν µια ταινία κόψει εισιτήρια, αυτό σηµαίνει ότι µπορούµε να συνεχίσουµε να γυρίζουµε ταινίες» σχολιάζει ο Γιώργος Κορδέλλας. Ας ελπίσουµε ότι το ελληνικό σινεµά θα συνεχίσει την πορεία του µε τις λιγότερες απώλειες µετά το τέλος της πανδηµίας. ●