Το σινεμά του Αλμπέρ Σέρα στο 60ο ΦΚΘ

Οι σπουδές λογοτεχνίας, η επιρροή από την αμερικανική μουσική του 1960 και του 1970, αλλά και από τα αβάν-γκαρντ καλλιτεχνικά ρεύματα των αρχών του 20^ου αιώνα, είναι εμφανή στοιχεία στον κινηματογράφο του Καταλανού σκηνοθέτη και καλλιτέχνη, Αλμπέρ Σέρα. Προσκεκλημένος του 60^ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ο Σέρα έδωσε σήμερα masterclass όπου ανέτρεξε στις σημαντικότερες στιγμές της καριέρας του και μοιράστηκε με το κοινό τις απόψεις του για την τέχνη, την ιστορία και τη ζωή, ενώ συστήθηκε λέγοντας γεννήθηκε και μεγάλωσε σε ένα πολύ μικρό χωριό, κοντά στην ιδιαίτερη πατρίδα του Σαλβαντόρ Νταλί, για τον οποίο είπε ότι «ήταν ένας καλλιτέχνης που έσπαγε μόνιμα τους κανόνες».

«Ο τρόπος που σκηνοθετώ, που γυρίζω ταινίες, είναι συνδεδεμένος με την προσωπικότητά μου. Δεν προσπαθώ να υπηρετήσω τις ιδέες του σινεμά, αλλά του μη σινεμά. Του πώς δηλαδή θα μπορούσε να εντυπωθεί η ίδια η ζωή μέσα από το σινεμά. Όταν αποφασίζεις να γυρίσεις μια ταινία, τότε αποφασίζεις να ζήσεις και σε έναν καινούριο κόσμο. Όλα είναι διαφορετικά και οι κανόνες αλλάζουν. Τα πάντα γίνονται πιο έντονα, πιο συμπιεσμένα, πιο στιλπνά. Ζεις τη ζωή και τα γεγονότα ταχύτερα» δήλωσε για το πώς βλέπει τον κινηματογράφο και την σκηνοθεσία.

Ο Καταλανός δημιουργός αντλεί έμπνευση από τα κλασικά αφηγήματα του δυτικού πολιτισμού και διαστέλλει τα όρια του κινηματογραφικού χώρου και χρόνου, όχι για να προκαλέσει τους θεατές, αλλά για να τους απελευθερώσει. Η ψηφιακή τεχνολογία άλλαξε τα πράγματα στον κινηματογράφο και ο ίδιος εξηγεί πως η δουλειά του είναι πιο εύκολη. «Τώρα έχουμε τη δυνατότητα να κινηματογραφούμε πιο εύκολα και με διαφορετικό τρόπο. Εγώ προσωπικά γυρίζω τις σκηνές μου με 3 κάμερες ταυτόχρονα χωρίς να ενημερώνω τους ηθοποιούς μου πού να κοιτάξουν ή να εστιάσουν. Δεν τους ζητώ να “ταιριάξουν” στο σώμα και στην ουσία του χαρακτήρα που υποδύονται. Δεν θέλω να γνωρίζουν τίποτε, απλώς να παίζουν μπροστά στον φακό. Δεν θέλω ο επαγγελματισμός να σκοτώνει την ελευθερία, γιατί έτσι τελικά σκοτώνεται και η έμπνευση», ανέφερε. Πρόσθεσε ότι έχει ιδανική σχέση με τους καμεραμέν, ότι ακολουθεί τους τους τεχνικούς και ότι δεν συνθέτει τα πλάνα, «η αποστολή μου είναι να προκαλώ πράγματα να συμβούν», ενώ επιλέγει ό,τι καλύτερο έχει καταγράψει η κάμερα μέσα από την διαδικασία του μοντάζ. Στο καστ και στην αρχική διαδικασία του μοντάζ δεν εμπιστεύεται κανέναν άλλον παρά μόνο το ένστικτό του και όπως είπε χαμογελώντας, αυτό αρκετοί μοντέρ δεν το αντέχουν και φεύγουν.