Μία συγκινητική πρωτοβουλία πήραν τα παιδιά της ΣΤ΄τάξης του Δημοτικού σχολείου στο Χαλκούτσι Αττικής.
Με την ενθάρρυνση της διευθύντριας Χριστίνας Μαρινοπούλου και των δασκάλων τους, αναβίωσαν ένα από τα πιο όμορφα έθιμα του τόπου μας, τα Κάλαντα του Λαζάρου.
Τραγούδησαν τα Κάλαντα του Λαζάρου σε σπίτια και επιχειρήσεις και τα χρήματα που μάζεψαν στον κουμπαρά τους θα ενισχύσουν το ταμείο τους για την αγορά ενός κιτ ρομποτικής.
Μοίρασαν "Λαζαράκια"
Είχαν επίσης την πολύτιμη βοήθεια γυναικών του Συλλόγου Γυναικών Χαλκουτσίου των κυριών Γερολυμάτου Δημητριάδη Κατερίνα και Μαντέλη Κακέπη Ειρήνη που έφτιαξαν τα "Λαζαράκια", κουλούρια νηστίσιμα με γέμιση από σταφίδες και καρύδια ή αβγά φρέσκα. Τα έδωσαν στα παιδιά που με τη σειρά τους τα μοίρασαν στους κατοίκους του Χαλκουτσίου.
Αναβιώσαμε ένα ξεχασμένο έθιμο
Αναβιώσαμε ένα ξεχασμένο αλλά πολύ όμορφο έθιμο που χάνεται στα βάθη της παράδοσης μας. Λόγω της καραντίνας τα δύο προηγούμενα χρόνια είχαμε αδρανοποιηθεί, αλλά εφέτος επιστρέψαμε στην αναβίωση του. Το είχαμε ξεκινήσει πριν από έξι χρόνια. Δεν το χάρηκαν μόνο τα παιδιά αλλά και όλο το χωριό μας. Η αναβίωση των εθίμων είναι πολύ σημαντική για τον τόπο και την κουλτούρα μας. Ελπίζουμε πως θα παρακινήσουμε όλα τα νοικοκυριά για να έχουμε ακόμα μεγαλύτερη συμμετοχή", είπε η διευθύντρια του σχολείου Χριστίνα Μαρινοπούλου που προσφέρει τις πολύτιμες υπηρεσίες της τα τελευταία 20 χρόνια.
Η «εκ νεκρών έγερση» του Λαζάρου
Τα Κάλαντα του Λαζάρου εξιστορούν την «εκ νεκρών έγερση» του Λαζάρου. Έχουν πολλές παραλλαγές από τόπο σε τόπο της ελληνικής επικράτειας αλλά και στα αρβανίτικα.
Οι... λαζαρίτσες
Τελειώνοντας το τραγούδι τους τα Λαζαράκια, όπως αποκαλούνται οι καλαντιστές της ημέρας, συνεχίζουν με ευχετικούς και επενετικούς στίχους για το σπίτι και δέχονται ως φιλοδώρημα αυγά που τα τοποθετούν σ’ ένα στολισμένο καλαθάκι (σε κάποιες περιοχές φρούτα ή χρήματα). Τον Λάζαρο τραγουδούν κυρίως κορίτσια σχολικής ηλικίας, τα οποία αποκαλούνται λαζαρίνες, λαζαρίτσες, λαζαρούδισσες κ.α.
Και στη Σύρο
Το έθιμο με τα Κάλαντα του Λαζάρου τηρήθηκε και στην Ερμούπολη στη Σύρο όπου μάλιστα υπάρχει και παραλλαγή στους στίχους.
ΚΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ (Κυριότερη έκδοση)
Ήρθε ο Λάζαρος, ήρθαν τα Βάγια,
ήρθε των Βαγιών η εβδομάδα.
Ξύπνα Λάζαρε και μην κοιμάσαι,
ήρθε η μέρα σου και η χαρά σου.
Πού ήσουν Λάζαρε; Πού ήσουν κρυμμένος;
Κάτω στους νεκρούς, σαν πεθαμένος.
Δε μου φέρνετε, λίγο νεράκι,
που 'ν' το στόμα μου πικρό φαρμάκι.
Δε μου φέρνετε λίγο λεμόνι,
Που 'ν' το στόμα μου, σαν περιβόλι.
Ήρθε ο Λάζαρος, ήρθαν τα Βάγια,
ήρθε η Κυριακή που τρων’ τα ψάρια.
Σήκω Λάζαρε και μην κοιμάσαι,
ήρθε η μάνα σου από την πόλη,
σου ’φέρε χαρτί και κομπολόι.
Γράψε Θόδωρε και συ Δημήτρη,
γράψε Λεμονιά και Κυπαρίσσι.
Το κοφνάκι μου θέλει αυγά,
κι η τσεπούλα μου θέλει λεφτά.
Βάγια, Βάγια και Βαγιώ.
τρώνε ψάρι και κολιό.
Και την άλλη Κυριακή,
τρώνε το ψητό τ’ αρνί.
Παραλλαγή Σύρου
Ήρθε ο Λάζαρος ήρθαν τα Βάγια,
Ήρθε η Κυριακή που τρων' τα ψάρια
- Που ’σουν Λάζαρε που ειν' η φωνή σου
Που σε γύρευε η μάνα κι η αδελφή σου
- Ήμουνα στη γη, στη γη χωμένος
Κι από τους νεκρούς, νεκρούς αναστημένος.
Δώστε μου νερό, νερό λιγάκι
να ξεπλύνω της καρδιάς μου το φαρμάκι
Βάγια βάγια των βαγιών, τρώνε ψάρι και κολιό
και την άλλη Κυριακή, τρώνε το παχύ αρνί.