Ελλάδα|03.04.2023 10:00

Γ. Δεμιρτζόγλου: Ο θεματοφύλακας του Ζωγραφείου Λυκείου - «Δίχως ελληνοτουρκική φιλία δεν μπορεί να μείνει νέος στην Πόλη»

Τίμος Φακαλής

Αγώνα δρόμου για να κρατηθεί ζωντανό συνεχίζει να κάνει ένα  από τα ιστορικότερα εκπαιδευτικά ιδρύματα της ομογενειακής παιδείας στην Πόλη, το Ζωγράφειο Λύκειο, μετρώντας φέτος για πρώτη φορά μετά από περίπου δέκα χρόνια 61 μαθητές. «Κάνουμε τα αδύνατα, δυνατά για ένα καλύτερο αύριο στην Πόλη. Το καλύτερο αύριο είναι να μπορούμε να συνεχίσουμε να διατηρούμε τα ιδρύματα μας, τα σχολεία μας, τις εκκλησίες μας, τους τάφους των προγόνων μας» λέει στο ethnos.gr o  Γιάννης Δεμιρτζόγλου – Διευθυντής του Ζωγραφείου Λυκείου τα τελευταία 29 χρόνια, με αφορμή το 3ο διεθνές μαθητικό συνέδριο λογοτεχνίας που διοργανώνει το Ζωγράφειο σε συνεργασία με τα Εκπαιδευτήρια Ε. Μαντουλίδη, υπό την αιγίδα του Οικουμενικού Πατριαρχείου και τη συμμετοχή μαθητών και εκπαιδευτικών από 25 σχολεία της Ελλάδας, της Πόλης, της Ιμβρου, της Λευκωσίας, της Ν. Υόρκης, του Γιοχάνεσμπουργκ.

Ψυχή του Ζωγραφείου ο κ. Δεμιρτζόγλου έζησε σαράντα από τα 62 του χρόνια μέσα στο συγκεκριμένο σχολείο. Πέρασε το κατώφλι του ως μαθητής το 1972. Η φουρνιά του αριθμούσε 52 μαθητές, αποφοίτησαν, όμως, τελικά το 1978 μόλις 37 μαθητές. «Σήμερα στην Πόλη έχουμε μείνει μόλις 4 συμμαθητές. Η Ρωμιοσύνη είμαστε ένα σύνολο που πλήρωσε τις δύσκολες μέρες μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας αλλά και κάθε πρόβλημα που υπήρχε στη Μεγαλόνησο» παρατηρεί, εκπέμποντας τα μάτια του ένα βλέμμα αγωνίας.

«Υπάρχει ένα στοίχημα: ύπαρξης ή εξαφάνισης»

Από το 1963 εως το ‘94 υπήρχε μια φθίνουσα πορεία στο Ζωγράφειο. Τα τελευταία 10 χρόνια ο αριθμός των μαθητών κυμαίνονταν μεταξύ 45-55.  Μετά από δεκαετίες το Ζωγράφειο αριθμεί φέτος για πρώτη φορά 61 μαθητές. «Η περίοδος από το ‘94 εώς σήμερα είναι σαν καρδιογράφημα. Συνεχίζουμε, δεν σβήσαμε. Αφού υπάρχει παλμός, συνεχίζει η ζωή. Εδώ είμαστε, στον τόπο μας. Με αυτό το πνεύμα λειτουργούμε. Μην ξεχνάτε ότι το 1924 ήμασταν 230.000 και μετά από 100 χρόνια είμαστε 2.300. Αν σκεφτούμε αυτό, αντιλαμβάνεστε ότι δεν είναι ρόδινα τα πράγματα, αλλά αντέχουμε και συνεχίζουμε. Υπάρχει ένα στοίχημα: ύπαρξης ή εξαφάνισης. Πρέπει να δώσουμε τα χέρια, να ενώσουμε δυνάμεις και να συνεχίσουμε».

Για τον κ. Δεμιρτζόγλου στόχος ζωής, όπως λέει, εκτός από τις επιτυχίες των μαθητών είναι η προσπάθεια εξασφάλισης υποτροφιών για να μείνουν οι απόφοιτοι στην Πόλη. «Αυτό είναι μια από τις μεγαλύτερες επιθυμίες μου έτσι ώστε να εξασφαλίσουμε και τους μελλοντικούς κρίκους  που θα διατηρήσουν και θα διοικήσουν τα ιδρύματα και τα σχολεία μας». Προς αυτήν την κατεύθυνση γίνονται ειδών-ειδών προσπάθειες όπως αναφέρει. «Κάνω προσπάθειες για συνοικέσια, για να βρουν δουλειές οι Ρωμιοί. Ό,τι περνά από το χέρι μου».

Σε αντίθεση με το παρελθόν που το 99% των μαθητών ήταν παιδιά Ρωμιών σήμερα οι περισσότεροι μαθητές είναι παιδιά μεικτών γάμων, Ελλήνων και Τούρκων, Ελλαδίτες και Ρωμιοί της Αντιοχείας. Ένας μικρός αριθμός Ρωμιών προτιμά να φοιτά στα τουρκικά σχολεία για λόγους οικονομικούς και κοινωνικούς.  Πρόκειται, κυρίως για παιδιά οικογενειών υψηλού οικονομικού και κοινωνικού επιπέδου που επιλέγουν τα παιδιά τους να κάνουν παρέα με αντίστοιχα παιδιά. «Αν, όμως, ήταν στα σχολεία μας θα ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ο μικρός αριθμός των μαθητών μας αλλά αυτόν τον ξεπερνάμε με πολλές εκδηλώσεις και κυρίως με επαφή με σχολεία της Ελλάδας». 

Το πρόβλημα με την αναγνώριση των απολυτηρίων

Μόνιμο αγκάθι για τους μαθητές του Ζωγραφείου παραμένει το απολυτήριο. «Αυτά τα παιδιά δεν παίρνουν απολυτήριο από το σχολείο μας γιατί το τουρκικό κράτος δεν το αναγνωρίζει καθώς τα παιδιά δεν παρακολουθούν τουρκικά μαθήματα. Αντίθετα, παίρνουν μια βεβαίωση η οποία επικυρώνεται στο συντονιστή εκπαίδευσης του ελληνικού προξενείου και μπορεί και ισχύει στην Ελλάδα. Έτσι ο απόφοιτος δεν μπορεί να πάει σε τουρκικό πανεπιστήμιο ή σε κάποιο άλλο πανεπιστήμιο του εξωτερικού. Για το λόγο αυτό ζητάμε από την Ελληνική Πολιτεία να δώσει στους αποφοίτους μας απολυτήριο ώστε αν επιθυμούν και θέλουν να μπορούν να φοιτήσουν στα ξένα πανεπιστήμια σαν ξένοι υπήκοοι. Αν δώσει η Ελλάδα ένα απολυτήριο και μπορεί ένας από αυτούς να μείνει δεν θα είναι κέρδος; Αν δεν μπορεί να μείνει στην Πόλη, στην Άγκυρα, στη Σμύρνη είναι δώρο-άδωρον αυτή η προσπάθεια» τονίζει ο κ. Δεμιρτζόγλου.

Κίνητρα από την ελληνική Πολιτεία για να αυξηθούν οι μαθητές

Ο ίδιος ζητά από την ελληνική Πολιτεία να δοθούν κίνητρα για να αυξηθεί ο αριθμός των μαθητών αλλά και οικονομική στήριξη για να έρθουν νέες οικογένειες από την Ελλάδα στην Πόλη. Μεταξύ άλλων, όπως λέει, θα μπορούσαν να έρθουν ορφανά παιδιά από ιδρύματα, ενώ και η εκκλησία θα μπορούσε να βοηθήσει προς αυτήν την κατεύθυνση. Μια προσπάθεια, εξάλλου, που ξεκίνησε το Ζωγράφειο με την «Κιβωτό του Κόσμου» δεν πήρε μπρος ποτέ και μετά τις τελευταίες περιπέτειες στη ΜΚΟ η προσπάθεια εγκαταλείφθηκε.

Παράλληλα,  προτρέπει την ελληνική Πολιτεία να προχωρήσει στην αύξηση των μετακλητών καθηγητών που έρχονται από την Ελλάδα για να υπηρετήσουν στα σχολεία της Πόλης και της Ίμβρου. «Σήμερα είναι 16. Θα θέλαμε να γίνουν 20 αν και είναι τελεσίδικη απόφαση. Η Ελλάδα δεν θέλει ούτε ψίχουλο καθηγητή να αυξήσει γιατί υπάρχουν και οι ισορροπίες...».

Η εκπαιδευτική κοινότητα δεν επηρεάζεται ψυχολογικά από τις ελληνοτουρκικές εντάσεις 

Όσο για τις κατά καιρούς ελληνοτουρκικές εντάσεις, η εκπαιδευτική κοινότητα δεν επηρεάζεται  ψυχολογικά.  «Προσπαθούμε να κρατάμε ψηλά το ηθικά των παιδιών και των οικογενειών με δραστηριότητες και εκδηλώσεις γιατί αν φύγουν τα νιάτα, η συνέχεια θα είναι πολύ δύσκολη. Ξέρετε η ομογένεια πιστεύει στην ελληνοτουρκική φιλία και επιθυμεί την ελληνοτουρκική φιλία. Δίχως ελληνοτουρκική φιλία και δίχως να πάρει μπρος η οικονομία της Τουρκίας δεν μπορεί να κρατηθεί νέος στην Πόλη». Αναφερόμενος στο τουρκικό κράτος  ο διευθυντής του Ζωγραφείου τονίζει ότι η εκπαιδευτική κοινότητα αν και δεν έχει οικονομική βοήθεια από την Άγκυρα, δεν αντιμετωπίζει ιδιαίτερα προβλήματα τα τελευταία χρόνια».

 Άσπα Χασιώτη: Mεγάλο σχολείο η Πόλη και η Ρωμιοσύνη

Η συνεργασία των Ζωγραφείου Λυκείου με τα Εκπαιδευτήρια Μαντουλίδη ξεκινάει παράλληλα με την προσωπική σχέση του Γιάννη Δεμιρτζόγλου με τη Δρ Ασπασία Χασιώτη Γενική Διευθύντρια των Εκπαιδευτηρίων Μαντουλίδη

«Γνωριστήκαμε το 2009 και από το 2010 ξεκίνησε η συνεργασία των σχολείων. Η συνεργασία αυτή μας έχει ανοίξει ένα δρόμο στην γνώση και στην επικοινωνία. Οι μαθητές των δύο σχολείων μέσα από αυτές τις δραστηριότητες έχουν έρθει πολύ κοντά και το ευχάριστο για μας είναι ότι διατηρούν σχέσεις. Δημιουργήθηκαν φιλίες και σχέσεις ζωής που είναι σημαντικές τόσο για τα παιδιά που ζουν στην Πόλη όσο και για αυτά που ζουν στην Ελλάδα» λέει η κ. Χασιώτη.

Όπως εξηγεί η ίδια, τα παιδιά που ζουν στην Ελλάδα κερδίζουν μια ματιά σε έναν άλλο τρόπο ζωής σε έναν άλλο πολιτισμό κάτι που τους λείπει. «Είναι ένα μεγάλο σχολείο η Πόλη και η Ρωμιοσύνη. Τα παιδιά από την Πόλη έχουν μια επαφή με την Ελλάδα, με την μητέρα πατρίδα. Έχουν τη δυνατότητα να καλλιεργήσουν την ελληνική γλώσσα μέσα από αυτή την επικοινωνία, να γνωρίσουν τις ελληνικές οικογένειες. Νομίζω και οι δύο πλευρές έχουν να κερδίσουν πάρα πολλά». 

Η συνεργασία των δύο εκπαιδευτικών ιδρυμάτων ξεκίνησε με μια συναυλία την άνοιξη του 2010 της χορωδίας-ορχήστρας των εκπαιδευτηρίων Μαντουλίδη στο Ζωγράφειο Λύκειο με το Διονύση Σαββόπουλο. Όλα αυτά τα χρόνια τα δύο εκπαιδευτήρια συνεργάστηκαν με διάφορους μουσικούς και τραγουδοποιούς όπως τον Γιώργο Χατζηνάσιο, τον Θανάση Πολυκανδριώτη, τον Κώστα Μακεδόνα και την Γλυκερία. Μέσα στην πανδημία αποφάσισαν τα δύο εκπαιδευτικά ιδρύματα να δώσουν ακόμη ένα βήμα στα παιδιά να εκφραστούν ελεύθερα και ξεκίνησαν τις  διεθνείς συναντήσεις λογοτεχνίας. Το 2021 και το 2022 έγιναν διαδικτυακά και φέτος δια ζώσης.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

μαθητέςειδήσεις τώρασχολείοΖωγράφειοΚωνσταντινούποληΠαιδεία