Χέρμπερτ Μπάκε: Ο διεστραμμένος νους που δημιούργησε την μεγαλύτερη πείνα της Ιστορίας – Πώς εξόντωσε εκατομμύρια ανθρώπους στην Ευρώπη

Ονομαζόταν Χέρμπερτ Μπάκε (Herbert Backe). Κι αν δεν λέει σε πολλούς κάτι το όνομά του να πούμε εμείς: ένας «άνθρωπος» συνώνυμο της απανθρωπιάς και της σατανικής κακίας! Είναι εκείνος που δημιούργησε την μεγαλύτερη πείνα της Ιστορίας, εξοντώνοντας εκατομμύρια ανθρώπους σε όλη την Ευρώπη!

Ο Χίτλερ είχε καταστήσει σαφές στο πολιτικό του μανιφέστο «Ο Αγών μου», ότι ο μελλοντικός ζωτικός χώρος, ή «Lebensraum», του γερμανικού λαού, θα βρισκόταν στα ανατολικά, στα αχανή και εύφορα εδάφη της σημερινής Ουκρανίας, της Πολωνίας, της Λευκορωσίας και της Δυτικής Ρωσίας.

Αποκαλύπτοντας αυτό το σκεπτικό του, ήταν σαν να ανακοίνωνε εμμέσως ότι επίκειται πόλεμος κατά της Σοβιετικής Ένωσης. Παρά την απειλή αυτή, δια της πένας του Φίρερ, οι δύο χώρες υπέγραψαν συμφωνία το 1939, γνωστή ως Σύμφωνο Μολότοφ – Ρίμπεντροπ, μια εύθραυστη συμμαχία που κράτησε μέχρι το 1941, όταν ξέσπασε η ναζιστική λαίλαπα κατά την εισβολή της Γερμανίας στην ΕΣΣΔ, η διαβόητη Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα. Έτσι άρχισε η «φωτιά» στο μεγαλύτερο και πιο αιματηρό μέτωπο στην Ευρώπη, το οποίο τελικά θα οδηγούσε στην πτώση και τον αφανισμό του Χίτλερ και των ολετήρων του.

Τέσσερα εκατομμύρια στρατιώτες, τι θα έτρωγαν;

Οι Γερμανοί, κατά τους πρώτους μήνες της Επιχείρησης Μπαρμπαρόσα, είχαν καταφέρει να διεισδύσουν βαθιά στο σοβιετικό έδαφος και να σχηματίσουν ένα μέτωπο μήκους σχεδόν 3000 χιλιομέτρων!
Ο κεραυνοβόλος πόλεμος της Βέρμαχτ υποστηρίχτηκε με ανθρώπινο δυναμικό από τη ναζιστική Γερμανία, τη φασιστική Ιταλία και από κάποια δορυφορικά κράτη τους, μαζί με εθελοντικές ομάδες από χώρες που δεν συμμετείχαν επίσημα στον Πόλεμο, όπως η Ισπανία. Ο γερμανικός στρατός μετρούσε κάπου τέσσερα εκατομμύρια άνδρες. Το βασικό πρόβλημα της όλης επιχείρησης στο οποίο δόθηκε μεγάλη σημασία κατά την προετοιμασία της εισβολής, ήταν το «πώς να τους ταΐσουμε όλους αυτούς;».

Η μεταφορά τροφίμων από τη Γερμανία στην πρώτη γραμμή, δεν ήταν διόλου εφικτή και μάλιστα τώρα που επρόκειτο για μια χρονοβόρα επιχείρηση, όπως η κατάκτηση της Ρωσίας, η οποία  εκτεινόταν σε τόσο ευρύ μέτωπο και ελάμβανε χώρα σε ένα αχανή τόπο, που δεν είχε βασικές υποδομές μεταφορών συν τοις άλλοις...

Οι εισβολείς, συνεπώς, έπρεπε να αναζητήσουν τα τρόφιμα από τους κατακτημένους. Αυτό, αναπόφευκτα θα οδηγούσε σε πείνα μεγάλης κλίμακας και στο θάνατο εκατομμυρίων αμάχων.
Αλλά για μια ιδεολογία που τροφοδοτείτο από την έννοια της φυλετικής ανισότητας, η λιμοκτονία εκατομμυρίων «κατώτερων» Σλάβων και Εβραίων δεν ήταν καν πρόβλημα! Για την εφαρμογή των απαραίτητων λεπτομερειών για το λεγόμενο Σχέδιο Πείνας, ο Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ, ένας από τους κορυφαίους ιδεολόγους του Ναζιστικού Κόμματος, διόρισε προσωπικά έναν άνθρωπο του οποίου οι ενέργειες θα οδηγούσαν στο θάνατο εκατομμύρια σοβιετικούς πολίτες και όχι μόνο· το όνομά του: Χέρμπερτ Μπάκε!

Από τη Γεωργία σε γεωργική σχολή...

Ο Μπάκε είχε γεννηθεί από πρωσική οικογένεια που ζούσε στη Γεωργία, το 1896. Όταν ξέσπασε ο Εμφύλιος Πόλεμος στη Ρωσία, ο Μπάκε κατάφερε να διαφύγει στη Γερμανία ανέπτυξε ενδιαφέρον για τη γεωργία και σπούδασε Γεωπόνος και μάλιστα έγινε βοηθός λέκτορας Αγροτικής Γεωγραφίας στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Ανόβερου.
Ως μέλος των (διαβόητων προάγγελων των SS), SA και του Ναζιστικού Κόμματος το 1922, ο Μπάκε έγινε γρήγορα ένθερμος υποστηρικτής του Χίτλερ και των ιδεών του. Όταν κάποτε έφθασε και η σειρά του να αποδείξει την αφοσίωσή του, δεν έχασε χρόνο· μαζί με υψηλόβαθμους ναζί αξιωματούχους όπως ο Χάινριχ Χίμλερ, ο Μπάκε έγινε υπεύθυνος για τον σχεδιασμό ενός από τους χειρότερους τεχνητούς λιμούς στη σύγχρονη ιστορία.

Ο Μπάκε εισήγαγε το περίγραμμα του Σχεδίου Πείνας τον Δεκέμβριο του 1940, μόλις επιβεβαιώθηκε ο σχεδιασμός για την εισβολή στη Σοβιετική Ένωση. Μέχρι το 1941, ένα προσχέδιο που υπολόγιζε από 20 έως 30 εκατομμύρια θανάτους αμάχων που θα οφείλονταν μόνο σε ελλείψεις τροφίμων παραδόθηκε στον Χέρμαν Γκέρινγκ προς έγκριση.
Αυτό ήταν μέρος της Επιχείρησης Όλντενμπουργκ, που είχε να κάνει με μια ανελέητη οικονομική εκμετάλλευση όλων των πόρων στα κατεχόμενα εδάφη στην Ανατολή. Κατά τη διάρκεια της Δίκης της Νυρεμβέργης, αυτό το έγγραφο θα αποκαλυφθεί ως ο Πράσινος Φάκελος του Γκέρινγκ.

Η επιχείρηση Όλντενμπουργκ, της οποίας μέρος ήταν το Σχέδιο Πείνας, εκπονήθηκε με την προϋπόθεση ότι για να έχει επιτυχή έκβαση η επίθεση στο Ανατολικό Μέτωπο, η Βέρμαχτ έπρεπε να προμηθευτεί τρόφιμα αποκλειστικά από τα κατεχόμενα έως τον 3ο χρόνο του πολέμου.
«Αν η Βέρμαχτ - περιέγραφε το σχέδιο - επρόκειτο να λάβει τις προμήθειες τροφίμων από τη Γερμανία, η πείνα λιμός θα έπληττε την πατρίδα».

Μόλις εφαρμόστηκε το απάνθρωπο σχέδιο, τα αποτελέσματα ήταν φρικτά. Ο ιστορικός Τίμοθι Σνάιντερ μελέτησε τον λιμό την περίοδο μεταξύ 1941 και 1944, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι περίπου 4,2 εκατομμύρια σοβιετικοί πολίτες έχασαν τη ζωή τους λόγω ακραίων ελλείψεων τροφίμων και ασθενειών που σχετίζονται με την πείνα.
Ανάμεσα στα πολυάριθμα θύματα ήταν Εβραίοι που λιμοκτονούσαν στα γκέτο όπου επιβάλλονταν εύκολα αυστηρή δίαιτα και δελτίο τροφίμων. Ένας Εβραίος λάμβανε ημερήσια μερίδα 420 θερμίδων, που είναι λιγότερο από το 20% των βασικών ανθρώπινων αναγκών.

Στο γκέτο της Βαρσοβίας, το σιτηρέσιο μειώθηκε σε μόλις 184 θερμίδες, αντιπροσωπεύοντας περίπου το 7,5% των ημερήσιων αναγκών. Επιπλέον, απαγορεύτηκε σε όλους τους Εβραίους να αγοράζουν βασικά τρόφιμα όπως γάλα, αυγά, κρέας και βούτυρο. Αυτή η ανελέητη πολιτική, που στόχευε στην πείνα εκατομμυρίων ανθρώπων, επιβλήθηκε αυστηρά τόσο στον τοπικό πληθυσμό των κατεχομένων χωρών όσο και στους αιχμαλώτους πολέμου.

Και στην Ελλάδα ο λιμός σκότωσε χιλιάδες!

Στην Ελλάδα, οι θάνατοι από την πεινά στην περίοδο της κατοχής υπολογίζονται σε εκατοντάδες χιλιάδες. Σύμφωνα με τα αρχεία των κατοχικών Αρχών, τον Νοέμβριο του 1941 ο αριθμός των νεκρών τετραπλασιάστηκε σε σχέση με τον αντίστοιχο της περιόδου 1931-1940, ενώ το διάστημα Ιανουαρίου-Μαρτίου εξαπλασιάστηκε. Ο αριθμός άγγιζε τους 300-400 νεκρούς την ημέρα μόνο τον Δεκέμβριο.

Σύμφωνα με στοιχεία από το Ελληνικό Υπουργείο Ανοικοδομήσεως, το β΄ εξάμηνο του 1941 οι γεννήσεις στην Αθήνα ήταν 5.400 και οι θάνατοι 20.300, δηλαδή πέθαναν 15.000 άνθρωποι περισσότεροι απ' όσους γεννήθηκαν. Το α΄ εξάμηνο του 1942 η «μακάβρια» διαφορά εκτινάχθηκε στους 22.500 περισσότερους νεκρούς. Ακόμα και αυτοί οι επίσημοι αριθμοί, όμως, δεν αποκαλύπτουν την πραγματική εικόνα, καθώς πολλοί θάνατοι δεν αναφέρονταν από τους οικείους των θανόντων σκοπίμως, προκειμένου να κρατήσουν τα κουπόνια διατροφής.

Τα περισσότερα θύματα καταγράφηκαν στα μεγάλα αστικά κέντρα της Ελλάδας. Ιδιαίτερα ο πρώτος κατοχικός χειμώνας του ’41- ‘42 υπήρξε ο πιο πολύνεκρος: στην Αθήνα και στον Πειραιά, υπολογίζεται ότι οι νεκροί από την πείνα έφτασαν τους 63.734, ενώ τα συνολικά θύματα σε όλη την Ελλάδα τους 100.000!

Μπράβο στον άθλιο εγκέφαλο...

Και επιστρέφουμε στο Ανατολικό Μέτωπο.
Η κακομεταχείριση των σοβιετικών αιχμαλώτων βασιζόταν σε μεγάλο βαθμό στη στέρηση τροφής. Από 5,7 εκατομμύρια στρατιώτες που αιχμαλωτίστηκαν τα 3,3 εκατομμύρια από αυτούς θα πέθαιναν μέχρι το 1945 από υποσιτισμό, πείνα και ασθένειες που σχετίζονταν με τον λιμό.

Ο αρχιτέκτονας του Σχεδίου Πείνας, Χέρμπερτ Μπάκε, εισέπραξε μόνο επαινετικά σχόλια από τους ανωτέρους του για την πρόκληση ενός τόσο καταστροφικού λιμού και την εκκαθάριση της ζωτικής περιοχής, του «Lebensraum» από ανεπιθύμητα στοιχεία, ώστε το μελλοντικό Μεγάλο Ράιχ να την αποικίσει απρόσκοπτα.
Ωστόσο, η υλοποίηση των σχεδίων για ένα ευρύτερο Ράιχ, με ορίζοντα χιλιετίας, δεν ευοδώθηκε ποτέ και μέχρι τον Απρίλιο του 1945, ο ελεεινός Χέρμπερτ Μπάκε άρχισε να ανησυχεί. Μετά την αυτοκτονία του Χίτλερ, σχηματίστηκε μια βραχύβια κυβέρνηση υπό την ηγεσία του ναύαρχου Καρλ Ντένιτς, στην οποία ο Μπάκε ανέλαβε το ρόλο του υπουργού (τι ειρωνεία, ο άνθρωπος που πέθανε στην πείνα τον κόσμο) Τροφίμων και Γεωργίας και τώρα ο ρόλος του είχε να κάνει στο να αποτρέψει έναν λιμό στη Γερμανία από το να τον δημιουργήσει.

Σύντομα, η Ναζιστική Γερμανία παραδόθηκε και επίσημα και η κυβέρνηση διαλύθηκε. Ο Μπάκε ήταν πεπεισμένος ότι η τεχνογνωσία του θα ήταν απαραίτητη στους Συμμάχους, προκειμένου να αποτρέψουν τον λιμό να χτυπήσει τη Γερμανία στη μεταπολεμική περίοδο.
Ετοίμασε μάλιστα μια έκθεση που προοριζόταν για τον ίδιο τον Ανώτατο Διοικητή των Συμμάχων, Ντουάιτ Αϊζενχάουερ. Ωστόσο, ο άνθρωπος που προκάλεσε την πείνας του Ανατολικού Μετώπου, και όχι μόνο, είχε κάνει λάθος. Ο Χέρμπερτ Μπάκε συνελήφθη το 1945, χωρίς κανείς να δώσει σημασία στην τεχνογνωσία του.

Ο Μπάκε παρέμεινε ένθερμος υποστηρικτής των ναζιστικών ιδεωδών, ισχυριζόμενος σε μια επιστολή προς τη σύζυγό του, που γράφτηκε από τη φυλακή το 1946, ότι ήταν «μια από τις μεγαλύτερες ιδέες όλων των εποχών» και ειδικά η αγροτική πολιτική που εφάρμοσε!
Μόλις, ο Χέρμπερτ Μπάκε βεβαιώθηκε ότι δεν θα του έδιναν θέση στη μεταπολεμική κυβέρνηση της Δυτικής Γερμανίας, αυτοκτόνησε φτιάχνοντας αυτοσχέδια κρεμάλα στο κελί του, φοβούμενος ότι οι Αμερικάνοι θα τον παρέδιδαν στους Σοβιετικούς. Το ημερολόγιο έγραφε 6 Απριλίου του 1947 και ένας ρύπος αυτού του κόσμου, χανόταν στα βάθη της Ιστορίας…