Ποιος σκότωσε τον πρωθυπουργό Αλέξανδρο Παπάγο, οι ευθύνες ή οι Άγγλοι; Η… ασθένεια του δεν διαγνώστηκε ποτέ!

Πέθανε από φυσιολογικά αίτια ο πρωθυπουργός Αλέξανδρος Παπάγος ή τον δολοφόνησαν μυστικές υπηρεσίες; Αναπάντητο ερώτημα!

Ο Πολυκράτης ήταν τύραννος της Σάμου και έζησε περίπου 600 χρόνια πριν τη γέννηση του Χριστού. Ο Πολυκράτης έκλεισε μια θέση στα βιβλία της Ιστορίας και για την απίθανη τύχη του. Ο ιστορικός Ηρόδοτος γράφει ότι, ο Άμασις Β' της Αιγύπτου, βλέποντας ότι ο Πολυκράτης ήταν πολύ τυχερός τον συμβούλεψε να πετάξει κάτι πολύτιμο που αγαπούσε ιδιαίτερα για να μην προκαλέσει τους Θεούς.

Ο Πολυκράτης έριξε στη θάλασσα ένα πολύτιμο δαχτυλίδι. Μετά λίγες ημέρες ένας ψαράς έφερε στο Πολυκράτη δώρο ένα ψάρι που ανέλαβαν οι υπηρέτες να καθαρίσουν· με έκπληξη ανακάλυψαν στην κοιλιά του ψαριού ένα δαχτυλίδι! Το πολύτιμο εύρημα δόθηκε ως δώρο στον Πολυκράτη, που έκπληκτος αντίκρισε το δαχτυλίδι του! Η τύχη δεν χαμογέλασε μέχρι τέλους στον Πολυκράτη, που πέθανε μαρτυρικά επί σταυρού… Την ιστορία του Πολυκράτη υπενθύμισε ο Σπύρος Μαρκεζίνης, υπουργός Συντονισμού της Κυβέρνησης Παπάγου στον Πρωθυπουργό του εκεί κάπου στα 1954.

Μην τα θέλεις και όλα δικά σου...

Ήταν η εποχή που το Κυπριακό ήταν φλέγον θέμα (πότε δεν ήταν;) και ο Αλέξανδρος Παπάγος επιθυμούσε διακαώς να το επιλύσει δια της ενώσεως με την Ελλάδα, κάτι που, όμως, δεν επιθυμούσαν οι Βρετανοί.
Ο Μαρκεζίνης είχε πει στον Παπάγο: «Γίνατε δυο φορές Αρχιστράτηγος, ανακηρυχτήκατε Στρατάρχης, εξελέγητε Πρωθυπουργός, ανορθώσατε την οικονομία της χώρας· πρέπει να ανησυχείτε για αυτή την εύνοια της τύχης»…

Γράφει ο Μαρκεζίνης στην «Σύγχρονη Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος» του: «Ο Παπάγος, τον οποίο οι περιστάσεις και οι ικανότητές του τον είχαν αναδείξει σε κορυφαίο στρατιωτικό ηγέτη, είχε καταστεί αιχμάλωτος της έμμονης φιλοδοξίας να συνδέσει το όνομά του με την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Δεν μπορούσε, ή δεν τον άφηναν να αντιληφθεί, ότι αν το Κυπριακό ακαίρως ανεκινείτο, υπό τις συνθήκες της εποχής, κακώς θα ετελείωνε».
Ο Παπάγος δοξάστηκε με τον τιμητικό τίτλο του Στρατάρχη, αλλά η τύχη δεν τον βοήθησε στη μάχη με τον Θάνατο…
Ο Αρχιστράτηγος των ελληνικών δυνάμεων, ένας από τους ελάχιστους υψηλόβαθμους αξιωματικούς που παρέμειναν στη χειμαζόμενη Ελλάδα υπό Γερμανική Κατοχή, που ανέπτυξε αντιστασιακή δράση και που συνελήφθη από τη Γκεστάπο και σύρθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου, όταν άλλοι συνεργάζονταν με τους κατακτητές!

Ο Παπάγος έχει αδικηθεί από ιστορικούς και λοιδορηθεί από πολλούς «παντογνώστες πνευματοπώληδες»· κατά την ταπεινή γνώμη μας (ίσως) λανθασμένα· του καταλογίστηκε ηττοπάθεια και ατολμία! Το γεγονός ότι έμεινε στην Ελλάδα αρνούμενος να «συνθηκολογήσει» με τους κατακτητές και σύρθηκε σε κολαστήριο στη Γερμανία, τον τιμά! Η συμβολή του Παπάγου, δε, στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο ως Αρχιστράτηγος των Ελληνικών Δυνάμεων ήταν κομβικής σημασίας- κατήγγειλε την κίνηση συνθηκολόγησης του Τσολάκογλου και διέταξε «μάχη μέχρις εσχάτων», ενώ επίσης σημαντικότατη ήταν η προσφορά του (από στρατιωτικής απόψεως) κατά τον Εμφύλιο 1945-1949! Ο δε πολιτικός βίος του; Με θετικό πρόσημο έχει κλείσει!

Η Ιστορία απάντησε εμμέσως...

Πολλοί αστικοί μύθοι συνόδευαν τον βίο του μοναδικού Έλληνα Στρατάρχη· η ταχεία αναρρίχηση του στην ιεραρχία είχε αποδοθεί, από τους ιστορικούς των καφενείων, στις σχέσεις του με το Παλάτι. Και όχι σε σχέσεις απλής εύνοιας. Ακουγόταν, στην Αθήνα, ότι ο Παπάγος ήταν νόθος γιος του βασιλιά Κωνσταντίνου με την Μαρία Αβέρωφ, της επιφανούς οικογενείας· ακριτομυθίες!
Ο αστικός μύθος που συνόδευσε τον Παπάγο στο ξόδι του ήταν ότι τον δολοφόνησαν οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες γιατί δεν τον ήθελαν ενωτικό με την Κύπρο.
Η αλήθεια είναι- πέρα από την ασθένεια του Πρωθυπουργού που ουδέποτε διαγνώστηκε με πάσα βεβαιότητα- ότι οι εξελίξεις μετά τον θάνατο του, άναψαν το φυτίλι της πυριτιδαποθήκης των συνωμοσιολόγων: αντί του Στέφανου Στεφανόπουλου, που είχε ορίσει διάδοχό του ο Παπάγος λίγο καιρό πριν πεθάνει και είχαν αποδεχτεί οι περισσότεροι των βουλευτών του Εθνικού Συναγερμού, στον πρωθυπουργικό θώκο έπεσε ουρανοκατέβατος ή πιο σωστά από την στέγη του Παλατιού ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, υπουργός Δημοσίων Έργων μέχρι τότε, ο οποίος (όπως είχε γραφτεί τότε στον Τύπο) είχε διαβεβαιώσει- και γραπτώς- τους Βρετανούς ότι θα πρόκρινε συμβιβαστική λύση για το Κυπριακό.
Οι συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου που υπογράφτηκαν το 1959 από την Κυβέρνηση Καραμανλή, ήταν το κομβικό σημείο στην κυπριακή ιστορία, διασφαλίζοντας την ανεξαρτησία μεν, αλλά και εισάγοντας τη δυνατότητα παρεμβάσεων που θα έφερναν στο μέλλον σοβαρές επιπλοκές: τουρκική εισβολή και κατοχή το 1974.

Είχαν βρει τον άνθρωπό τους...

Ο τότε πρεσβευτής του Ηνωμένου Βασιλείου στην Αθήνα Τσαρλς Πικ, είχε διαμηνύσει απροκάλυπτα στο Παλάτι ότι η χώρα του έκρινε τον Στεφανόπουλο και τον Κανελλόπουλο (διαδόχους του Παπάγου), «ανεπιθύμητους και επικίνδυνους για τα σχέδιά της που αφορούσαν το Κυπριακό»! Επίσης, σύμφωνα με τον Παναγιώτη Σωτηρόπουλο (πρώην βουλευτή), ο οποίος διετέλεσε διευθυντής του Πολιτικού Γραφείου του Παναγιώτη Πιπινέλη (από τους βασικούς παράγοντες στις συνομιλίες για το σχέδιο Μάρσαλ), σε επιστολή του που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Νεολόγος των Πατρών» στις 21/12/1958, υποστήριζε ότι ο Πιπινέλης, είχε μιλήσει με αμερικανούς και βρετανούς αξιωματούχους, για να υποστηριχθεί ως Πρωθυπουργός, ο πολιτικός εκείνος που θα προωθούσε συμβιβαστική λύση του Κυπριακού, εξουδετερώνοντας αντιδράσεις της κοινής γνώμης. Στην ίδια εφημερίδα είχε δημοσιευτεί ότι, πριν από την επιλογή του, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε υπογράψει μυστικό μνημόνιο με το οποίο δεσμευόταν έναντι των Άγγλων και των Αμερικανών για την πολιτική που θα ακολουθούσε στο Κυπριακό. Και όλα έγιναν όπως επιθυμούσαν οι Μεγάλοι, αφού έκλεισε τα μάτια του ο Αλέξανδρος Παπάγος για να μην τα ανοίξει ποτέ πια…

Η περίεργη ασθένεια

Από την περίοδο που ήταν Αρχιστράτηγος στον Εμφύλιο, ο Παπάγος είχε διαγνωστεί με οξεία φυματίωση την οποία αντιμετώπιζε επαρκώς με συντηρητικές μεθόδους (τεχνητό πνευμονοθώρακα), όμως από το 1954, τον Οκτώβριο, (έχει σημασία ο μήνας) η κατάστασή του επιδεινώθηκε από ασθένεια που στάθηκε αδυνατόν να διαγνωστεί! Ο Παπάγος, έπειτα από επίσκεψη στην Πορτογαλία, είχε επιστρέψει με σοβαρά γαστρεντερικά προβλήματα. Λέγεται ότι πριν από την αναχώρηση του Πρωθυπουργού, με αμερικανικό υπερωκεάνειο, του παραδόθηκε φάκελος, του οποίου όταν διάβασε το περιεχόμενο, σωριάστηκε κατηφής στον καναπέ του. Από την Πορτογαλία, ο Παπάγος επέστρεψε σε κάκιστη κατάσταση: κατακίτρινος και αδυνατισμένος. Και όσο ο χρόνος προχωρούσε η υγεία του Παπάγου, χειροτέρευε. Ο καθηγητής Παθολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Βασίλειος Μαλάμος, πρότεινε στον Παπάγο να ταξιδέψει στην Ελβετία, όπου θα τον εξέταζε o διάσημος καθηγητής Βίλχελμ Λέφλερ. Ο Παπάγος επέστρεψε από την Ελβετία δίχως διάγνωση!
Το γεγονός που τροφοδοτεί τους συνωμοσιολόγους είναι ότι η ασθένεια του Παπάγου εκδηλώθηκε ελάχιστο χρονικό διάστημα αφού ο Πρωθυπουργός υποστήριξε το αίτημα των Κυπρίων για ένωση με την Ελλάδα καταθέτοντας προσφυγή στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών! Το Κυπριακό ήταν υπό αύξουσα ένταση ενώ η υγεία του Παπάγου παρουσίαζε φθίνουσα πορεία. Ουδείς ιατρός κατάφερε να εντοπίσει τα αίτια της ανορεξίας του Πρωθυπουργού και της κάκιστης κατάστασής του. Διάσημος αμερικανός καρκινολόγος «διέγνωσε φυματιώδη λοίμωξη».

Δεν παραιτήθηκε!

Ο βασιλιάς Παύλος ζήτησε συνάντηση με τον Παπάγο και όταν διαπίστωσε την οικτρή του κατάσταση αποφάσισε να ζητήσει την παραίτησή του. Την πρώτη ημέρα του Οκτωβρίου του 1955, ο Παύλος, διεμήνυσε γραπτώς στον Παπάγο ότι επιθυμεί να παραιτηθεί, αφού αδυνατεί να ασκεί τα καθήκοντά του. Ο Παπάγος αρνήθηκε. Τα υπόλοιπα τα ανέλαβε ο Θεός και η Ιστορία…
Στις 23:35 της 4ης Οκτωβρίου του 1955, ο Αλέξανδρος Παπάγος (έναν χρόνο από την εκδήλωση της περίεργης ασθένειά του) αποδήμησε εις Κύριον, «συνέπεια ακατασχέτου αιματεμέσεως αρξαμένης από τις 10:30 νυκτερινής», όπως έγραφε στο ιατρικό ανακοινωθέν ο ιατρός και βουλευτής του Εθνικού Συναγερμού Νικόλαος Μπόμπολας. Νεκροψία νεκροτομή δεν έγινε στον νεκρό του Αλέξανδρου Παπάγου!
Αργότερα, ο Μπόμπολας θα κατηγορηθεί από τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο ότι απέφευγε να ενημερώσει τον Παπάγο για την κατάστασής της υγείας του. Ο Μπόμπολας στο βιβλίο του Η ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΓΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ (1956), γράφει ανάμεσα σε πολλά ενδιαφέροντα: «Χαρακτηριστικώς δια την Ιστορίαν αναφέρω ότι, εν μόλις λεπτόν προ της επελεύσεως του μοιραίου και καθ’ ην στιγμήν ητοιμαζόμην να διενεργήσω ένεσιν τινά, εν πάση ψυχραιμία, ηθέλησε να πληροφορηθή ποίον ακριβώς το είδος του φαρμάκου της ενέσεως. Και μετά εν ακριβώς λεπτόν εξέπνευσε»…

«Νεκροτομικός έλεγχος θα έλυε βεβαίως πολλά ερωτήματα», αλλά...

Ο Παπάγος δεν έμαθε ποτέ τι ένεση του χορηγήθηκε. Ούτε η Ιστορία έμαθε. Γιατί; Γράφει ο Μπόμπολας: «Ποία ήτο η νόσος εξ ης έπασχεν και εις την οποίαν υπέκυψε ο ασθενής; Το ερώτημα τούτο τίθεται τοσούτω μάλλον εντονώτερων, καθόσον οι δύο κορυφαίοι ξένοι επιστήμονες οι οποίοι τον εξέτασαν διετύπωσαν γνώμας παντελώς αντιθέτους. Νεκροτομικός έλεγχος θα έλυε βεβαίως πολλά ερωτήματα. Πλην όμως υπήρξε ηθικώς αδύνατος λόγω της τότε ψυχικής καταστάσεως της οικογενείας. Παρακολουθήσας επί 4 και ήμισυ μήνας και βήμα προς βήμα την πορεία της ασθενείας, φρονώ ότι δύναμαι να διατυπώσω το συμπέρασμα εις το οποίον προσωπικώς κατέληξα. Και τούτο είναι το εξής: Ο Αλέξανδρος Παπάγος πεισθείς ότι δια της αναμίξεως του εις την πολιτικήν θα ηδύνατο να προσφέρει περαιτέρω Εθνικήν υπηρεσίαν, εδέχθη να αναμειχθεί εις ταύτην και επωμισθεί τα επίπονα καθήκοντα του Πρωθυπουργού. Αι βαρείαι όμως εκ της θέσεώς του ταύτης ευθύναι και αι εξ’ αυτής πικρίαι και απογοητεύσεις, συνδυαζόμεναι προς την ψυχικήν ευαισθησίαν και τον μη εκδηλωτικόν των συναισθημάτων του χαρακτήρα, προεκάλεσαν ψυχικά τραύματα, άτινα συν τη παρόδω του χρόνου ήσκησαν ολεθρίαν επί της υγείας του επίδρασιν»!
Άρα τον Παπάγο τον σκότωσαν οι ευθύνες; Ποιον; Τον Αρχιστράτηγο που νίκησε τον ΔΣΕ στον Γράμμο; Τον αξιωματικό που αγκαλιάστηκε με τον θάνατο στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί; Τον Πρωθυπουργό που κράτησε ζωντανή την ελληνική οικονομία;
Και οι συνωμοσιολόγοι, ορθώς έχουν τις αντιρρήσεις τους και «δείχνουν» ως δολοφόνους του Παπάγου τους ανιδιοτελείς φίλους και συμμάχους μας! Ο Αλέξανδρος Παπάγος πέθανε 71 χρονών.