Ανδρόνικος: Τα talent shows είναι μια καλή λύση για εύκολη αναγνωρισιμότητα

Ο Ανδρόνικος είναι ένας από τους ταλαντούχους ερμηνευτές της νέας γενιάς. Από τα πρώτα του βήματα μετρά singles που ξεχωρίζουν και συνεργασίες, τόσο δισκογραφικά, όσο και σε live εμφανίσεις, με καλλιτέχνες όπως οι Γιάννης Σπανός, Γιώργος Χατζηνάσιος, Κώστας Χατζής, Αντώνης Μιτζέλος και Στέφανος Κορκολής. Λίγο καιρό μετά την κυκλοφορία του ντουέτου του με τον Λάκη Παπαδόπουλο, «Η ζωή είναι τραμπάλα», από την Panik Oxygen, ο Ανδρόνικος αποκαλύπτεται στο ethnos.gr.

Έχετε γεννηθεί και μεγαλώσει στην Κύπρο. Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια εκεί;

Για τα παιδικά μου χρόνια, στη Λάρνακα της Κύπρου, μόνο με γλυκά λόγια μπορώ να αναφερθώ. Όμορφα, ξέγνοιαστα χρόνια γεμάτα φίλους, μουσική και όμορφες στιγμές με τους πολύ δικούς μου ανθρώπους. Μεγάλωσα την δεκαετία του ‘90 στη Λάρνακα της Κύπρου, οπότε έχω παίξει σε αλάνες, χωράφια κλπ. Πράγματα φυσιολογικά για την εποχή. Σαν παιδί έχω βγει αρκετά νομίζω αν και πάντα μου άρεσαν και οι πιο παρεΐστικες «σπιτικές» βραδιές ως γνήσιος σπιτόγατος. Κάτι που συνεχίζω μέχρι σήμερα ως μεγάλο πια παιδί.

Πώς προέκυψε η ενασχόλησή σας με τη μουσική και ποια ήταν τα πρώτα σας επαγγελματικά βήματα;

Η μουσική πάντα υπήρχε πάντα στη ζωή μου μιας και πάντα έβρισκα καταφύγιο σε αυτήν. Το τραγούδι μπήκε στη ζωή μου πολύ νωρίς αν και μεγάλωσα σε μια εποχή χωρίς μουσικά talent shows. Γύρω στα 15 ξεκίνησα μαθήματα τραγουδιού με τη δασκάλα μου Τσβέτα Χριστοφόρου, η οποία με έκανε να αγαπήσω το μουσικό θέατρο το οποίο και σπούδασα αργότερα. Η μουσική δεν χρειάζεται να γίνεται πάντα επάγγελμα, είναι μια εσωτερική ανάγκη την οποία ο καθένας βιώνει διαφορετικά. Στην περίπτωση μου ένιωθα ότι ήθελα να το ακολουθήσω επαγγελματικά, σπουδάζοντας το κατόπιν παρότρυνσης τόσο από τους γονείς μου όσο κι από τους δασκάλους μου. Έχω πρώτα σπουδάσει Διοίκηση Επιχειρήσεων στο πανεπιστήμιο του Westminster κι αργότερα Μουσικό και Κλασσικό Θέατρο στην Central school of Speech and Drama, στο Λονδίνο. Η μουσική όμως ήταν και παραμένει πάντα η μεγάλη μου αγάπη.

Από το οικογενειακό σας περιβάλλον, υπήρξαν αρνητικές αντιδράσεις όταν τους ανακοινώσατε την απόφασή σας να ασχοληθείτε με τον χώρο της μουσικής;

Έχω βέβαια σπουδάσει και κάτι διαφορετικό, που κι εγώ το ήθελα και σίγουρα ήταν και η μεγάλη επιθυμία των γονιών μου. Παρόλα αυτά, σεβάστηκαν την αγάπη μου για τη μουσική και δεν μου έφεραν κάποια αντίρρηση ως προς το να ασχοληθώ επαγγελματικά. Άλλωστε η ζωή δεν είναι μονοσήμαντη. Οι σπουδές κάθε είδους διευρύνουν τους ορίζοντες μας και αντιμετωπίζουμε τη ζωή διαφορετικά. Έκανα δυο πράγματα που επιθυμούσα, μετά επέλεξα κι αυτοί παρέμεναν δίπλα μου. Στο σημείο αυτό θα ήθελα να τους ευχαριστήσω που με στηρίζουν!

Στα πρώτα σας βήματα εργαστήκατε κοντά στους Γιάννη Σπανό, Γιώργο Χατζηνάσιο και Κώστα Χατζή. Πώς είναι για έναν πρωτοεμφανιζόμενο καλλιτέχνη να συνεργάζεται εξαρχής με ονόματα όπως αυτά;

Ξεκίνησα από την Κύπρο ερμηνεύοντας κλασικούς συνθέτες, σε συναυλίες των Γιάννη Σπανού, Γιώργου Χατζηνάσιου. Ο κ. Γιώργος Χατζηνάσιος μάλιστα, παρουσίασε τον πρώτο μου δίσκο στην Κύπρο και στην Αθήνα. Στη συνέχεια, συνεργάστηκα με ακόμα δυο μεγάλους συνθέτες: τον Στέφανο Κορκολή και φυσικά τον Αντώνη Μιτζέλο, ο οποίος έχει γράψει τα περισσότερα τραγούδια του album μου και μετράμε μια συνεργασία έξι χρόνων τόσο στη σκηνή όσο και στη δισκογραφία. Το γεγονός ότι συνεργάστηκα κι εύχομαι να συνεχίσω να συνεργάζομαι με αξιόλογους συνθέτες εκτός από ευγνωμοσύνη μου δημιουργεί και την υποχρέωση να δικαιώσω τα κομμάτια τους. Το ξεκίνημα μου το οφείλω στον κύπριο Σταύρο Σιδερά όπως επίσης στους δασκάλους μου Τσβέτα Χριστοφόρου και Σπύρο Σπύρου.

Πρόσφατα κυκλοφόρησαν, από την Panik Oxygen, τα τραγούδια «Κάποιος αντέχει ν’ αγαπά» και «Σ’ έχασα». Τι θεωρείτε ότι ήταν αυτό που άγγιξε τον κόσμο στα συγκεκριμένα τραγούδια;

Καταρχάς να πω ότι πρόκειται για δυο πολύ διαφορετικά μεταξύ τους κομμάτια. Το «Κάποιος αντέχει να αγαπά» είναι ένας έντεχνος μπάλος με στοιχεία μπλουζ και το «Σ' έχασα» είναι μια δυναμική μπαλάντα. Στο πρώτο μπορώ να πω ότι πειραματίστηκα μουσικά σε ένα πιο παραδοσιακό άκουσμα με allegro διάθεση, ενώ στη μπαλάντα νιώθω πάντα πιο άνετα. Εξαρτάται πάντα από τη διάθεση του κοινού, τι έχει ανάγκη να ακούσει, ανάλογα πάντα με την διάθεση και τα «κέφια» του.

Το τελευταίο σας single είναι το ντουέτο «Η ζωή είναι τραμπάλα» με τον Λάκη Παπαδόπουλο, ο οποίος υπογράφει και τη μουσική. Πώς προέκυψε η συγκεκριμένη συνεργασία;

Με τον Λάκη Παπαδόπουλο έχουμε γνωριστεί σε μια συναυλία στην πατρίδα μου, συγκεκριμένα στη Λάρνακα, μέσω μιας κοινής φίλης, της Γεωργίας Γεωργίου, την οποία κι ευχαριστώ. Ήταν μια πολύ όμορφη μουσική συνάντηση και μια γλυκιά βραδιά. Ακολούθως, βρεθήκαμε στην Αθήνα, ακούσαμε παρέα αρκετά τραγούδια, δοκιμάσαμε και πειραματιστήκαμε, μέχρι και την ηχογράφηση του ντουέτου μας, σε στίχους του Παντελή Αμπαζή. Περάσαμε πολύ όμορφες στιγμές στο στούντιο, μιας και ο Λάκης πέραν από δάσκαλος είναι ένας πολύ θετικός άνθρωπος που πειραματίζεται διαρκώς στη μουσική του, ψάχνοντας το τέλειο, αλλά παράλληλα λειτουργεί αυθόρμητα και με καλή διάθεση, κάνοντας τη συνεργασία φιλική και ανθρώπινη,

Τα περισσότερα τραγούδια σας είναι συναισθηματικά φορτισμένα, κουβαλάνε μία μελαγχολία και μοναξιά. Κουβαλάτε πραγματικά τόσο πόνο μέσα σας;

Σε προσωπικό επίπεδο, μπορώ να πω ότι γενικά είμαι άνθρωπος θετικός αλλά έχω και τις στιγμές μελαγχολίας μου, όπως όλοι οι άνθρωποι άλλωστε. Επιλέγω ίσως πιο μελαγχολικά κομμάτια για να εκτονώσω αν θες, τα όποια αρνητικά συναισθήματα μου, σαν ένα είδος θεραπείας. Τα θετικά συνήθως δεν μας αφήνουν τόσο έντονες μνήμες. Οπότε θα έλεγα μελαγχολία, δεν θα έλεγα πόνο...

Τι σας κάνει να χαμογελάτε καθημερινά;

Μου φτιάχνει την ημέρα σίγουρα να βρίσκομαι με δικά μου άτομα και να χαλαρώνουμε κυρίως στο σπίτι βλέποντας ταινίες ή να πηγαίνω στον κινηματογράφο, τον οποίο ανέκαθεν μου άρεσε όπως και στο θέατρο. Επίσης, μου αρέσει το καλό φαγητό με παρέα ή χωρίς.

Επειδή το κοινό σας αυξάνεται διαρκώς. Μπαίνετε σε σκέψεις για το πώς το καλλιτεχνικό σας προϊόν θα γίνεται κάθε φορά και πιο ελκυστικό για περισσότερο κόσμο;

Προσωπικά δεν ακολουθώ κάποια συνταγή. Δοκιμάζω και δοκιμάζομαι σε διάφορα πράγματα κάνοντας το καλύτερο που μπορώ την δεδομένη στιγμή. Ο χρόνος θα δείξει τι αξίζει να μείνει και σίγουρα ο κόσμος επιλέγει αυτό που τον συγκινεί.

Πώς καταφέρνετε να διαχειρίζεστε την αναγνωσιμότητα που έχετε κερδίσει; Σας ενοχλεί που κάποιες στιγμές μπορεί να χάνεται η ιδιωτικότητά σας;

Δεν θεωρώ ότι έχω μεγάλη αναγνωρισιμότητα και σίγουρα αυτή τη στιγμή οφείλω να εστιάσω στο ρεπερτόριό μου και σε καλές συνεργασίες. Οτιδήποτε άλλο θα με απομακρύνει από τους στόχους μου. Η αγάπη του κόσμου μάλλον μου δίνει ώθηση να συνεχίσω να τραγουδάω και λειτουργεί μόνο θετικά σε μένα προσωπικά.

Ποιος είναι ο δικός σας στόχος σε αυτό τον δύσκολο κλάδο; Τι ονειρεύεστε;

Πρωτίστως εύχομαι να συνεχίσω να υπάρχω στον χώρο όπως προείπα και να κάνω αυτό που αγαπώ. Γενικά μου αρέσει να δοκιμάζω και να δοκιμάζομαι σε διαφορετικά είδη τραγουδιού αν πιστεύω τόσο εγώ όσο και οι συνεργάτες μου ότι είναι μέσα στις δυνατότητες και τα ακούσματα μου. Εύχομαι να φτιάξω με την πάροδο του χρόνου ένα αξιόλογο ρεπερτόριο με τραγούδια που θα αγαπηθούν από τον κόσμο.

Έχετε απομυθοποιήσει το έντεχνο και τους δημιουργούς του όταν το γνωρίσατε εκ των έσω;

Για να απομυθοποιήσω κάτι πρέπει πρώτα να το γνωρίσω καλά. Είμαι θεωρώ ακόμα στη αρχή της καριέρας μου, οπότε δεν απορρίπτω άτομα ή είδη μουσικής πριν ακόμα τα γνωρίσω σε βάθος. Το μόνο που θα ήθελα να αναφέρω είναι ότι κατά τη γνώμη μου ο όρος «έντεχνο» έχει χρησιμοποιηθεί πολύ και κάποιες φορές λάθος και απέκτησε μια άλλη σημασία.

Γενικά στη μουσική, τι είναι αυτό που σας ενθουσιάζει περισσότερο και τι σας απωθεί;

Η μουσική πάντα υπήρχε στη ζωή μου μιας και πάντα έβρισκα καταφύγιο σε αυτήν. Το τραγούδι μπήκε στη ζωή μου πολύ νωρίς και με βοηθάει να εκφράζω τα όποια συναισθήματα έχω την δεδομένη στιγμή. Δεν μπορώ να πω ότι με απωθεί κάτι στη μουσική, παρά μόνο ότι χρειάζεται πολλή επιμονή και αντοχές ο χώρος της μουσικής και γενικά των τεχνών.

Τι νιώθετε κάθε φορά που ανεβαίνετε στη σκηνή;

Όταν ανεβαίνω στη σκηνή σίγουρα έχω άγχος μιας και όλα μπορούν να ανατραπούν σε μια στιγμή. Η ευθύνη στο να περάσουν όλοι καλά είναι σίγουρα μεγάλη και η ισορροπία δύσκολο να επιτευχθεί. Παρόλα αυτά, όταν ο κόσμος λύνεται, τραγουδάει και εκφράζεται μαζί σου, τότε συμβαίνει κάτι μαγικό που δεν θα το άλλαζα με τίποτα στον κόσμο. Η σκηνή δίνει ζωή...

Ποια εφόδια πρέπει να έχει ένα νέο παιδί για να μην αλλοτριωθεί σ’ αυτόν τον χώρο;

Δεν νομίζω ότι είμαι ακόμα σε θέση, όντας στην αρχή της πορείας μου, να δώσω συμβουλές σε νέα παιδιά. Σίγουρα χρειάζεται επιμονή και υπομονή καθώς και πολλή μελέτη.

Ποια είναι η άποψή σας για τα μουσικά talent shows; Θα πηγαίνατε ποτέ είτε ως διαγωνιζόμενος είτε ως κριτής;

Τα talent shows είναι σαφώς μια πολύ καλή λύση στις μέρες μας, αλλιώς δεν θα υπήρχε τόση ζήτηση στην ελληνική και διεθνή τηλεόραση. Είναι ένας πιο προσιτός και άμεσος τρόπος να παρουσιάσει κάποιος την δουλεία του, χωρίς να σημαίνει βέβαια ότι θα του εξασφαλίσει μια θέση στον χώρο. Αποτελεί όμως μια σημαντική βοήθεια. Για να είμαι ειλικρινής δεν έχω ιδίαν γνώμη μιας και δεν έχω λάβει μέρος σε κάποιο talent show, χωρίς όμως να κατακρίνω κάποιο από αυτά. Δείχνω όμως προτίμηση στο μουσικό πάντα κομμάτι έναντι του lifestyle που συνοδεύει αναπόφευκτα τα παιχνίδια αυτά, η τουλάχιστον κάποια από αυτά. Ως κριτής, σίγουρα, δεν έχω ούτε την εμπειρία ούτε και την γνώση, στην παρούσα φάση, να κατευθύνω και να συμβουλεύσω άτομα στο πως να διαχειριστούν την καριέρα τους. Είμαι ακόμη στα ξεκινήματα μου κι έχω δρόμο μπροστά μου.

Εκτός από τη μουσική και την υποκριτή έχετε σπουδάσει Διοίκηση Επιχειρήσεων στο πανεπιστήμιο του Westminster. Τι σας έκανε να επιλέξετε έναν τέτοιο κλάδο;

Όπως προανέφερα, η μόνη επιθυμία των γονιών μου ήταν να σπουδάσω και κάτι διαφορετικό εκτός από την μουσική και το θέατρο, λόγω της αστάθειας που επικρατεί στον καλλιτεχνικό χώρο/κλάδο.

Πώς θα περιγράφατε τον εαυτό σας σε κάποιον που δεν σας γνωρίζει; Γενικά, είστε αυστηρός με τον εαυτό σας;

Θεωρώ ότι ως άνθρωπος είμαι κοινωνικός κι εξωστρεφής. Άνθρωπος της παρέας, του έξω, της οικογένειας και με αρκετή πειθαρχία ως προς τους στόχους μου. Είμαι άνθρωπος ανοιχτός κυρίως, ειλικρινής που προσπαθώ να προχωρώ ενεργοποιώντας τη λογική μου και να μην αυτομαστιγώνομαι άσκοπα.

Με ποια σειρά θα βάζατε τις έννοιες: «έρωτας – φιλία – οικογένεια» και ποιο κομμάτι κατέχει η κάθε μια στην προσωπική σας ζωή;

«Έρως ανίκατε μάχαν» - εγώ γιατί να αποτελώ εξαίρεση. Ο έρωτας παίζει πρωταρχικό ρόλο στη ζωή και την διάθεσή μου, με όλα τα τρελά που φέρνει μαζί του. Όσον αφορά στη φιλία και την οικογένεια, τα έχω στο ίδιο κουτάκι, μιας και είχα την τύχη και την ευλογία να έχω τους ίδιους φίλους από το νηπιαγωγείο. Η οικογένεια μου είναι πάντα δίπλα μου και με στηρίζει και μόνο ευγνώμων θα μπορούσα να είμαι σε αυτή.

Τον ελεύθερο χρόνο σας πώς τον εκμεταλλεύεστε;

Κατά την διάρκεια της μέρας θα πάω σε κάποια πρόβα με τους μουσικούς και μέχρι το βράδυ αφού ασχοληθούμε με οτιδήποτε άλλο θα κάνουμε και πρόβα τις βραδινές ώρες πάντα. Γενικά ως σινεφίλ βλέπω πολλές ταινίες, διαφόρων ειδών και γενικά μου αρέσει να περνάω τον χρόνο μου με καλούς φίλους. Αγαπώ τα ταξίδια, σε Ευρωπαϊκές κυρίως πόλεις. Να γνωρίζω κόσμο, να μαθαίνω την γλώσσα τους μιας και έχω έφεση στις γλώσσες, την κουλτούρα και τον πολιτισμό τους

Τι να περιμένουμε από εσάς στο άμεσο μέλλον;

Το φθινόπωρο θα παρουσιάσουμε το νέο μου τραγούδι σε συνεργασία με την Panik Oxygen και θα πραγματοποιήσουμε ζωντανές εμφανίσεις σε Ελλάδα και Κύπρο. Την Πέμπτη 17/10 θα εμφανιστούμε παρέα με τον Γιώργο Πανταζή στο πιάνο, τον Στέφανο Γεωργιτσόπουλο και τον Κώστα Χατζόπουλο στις κιθάρες, σε έναν πολύ όμορφο χώρο, τις Ρίζες Κεραμεικού. Παράλληλα συμμετέχω στην παράσταση «Ας ξαναβρούμε ο ένας τον άλλο» στο Θέατρο «Κάτω Από Τη Γέφυρα». Το θέατρο είναι κάτι που επίσης αγαπώ πολύ και μακάρι να προκύψουν κι άλλες ευκαιρίες/προτάσεις. Επίσης, θα ήθελα πολύ να συμμετάσχω σε κάποιο μιούζικαλ αν μου δοθεί η ευκαιρία.