Εθνική Ελλάδος: Η κατάκτηση του Euro το 2004 ήταν... στημένη!

Το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι, ένα απλό παιχνίδι γι’ αυτό και αγαπητό. Ετσι λένε οι ειδικοί που αγαπούν το ποδόσφαιρο, όμως δεν είναι ακριβώς τόσο απλός ο ορισμός του ποδοσφαίρου: ένα παιχνίδι.

Το ποδόσφαιρο είναι Ιστορία, είναι η φυσική προέκταση ενός λαού, είναι ο συνεκτικός ιστός της κοινωνίας μιας χώρας, είναι η έκφραση της ψυχολογίας ενός τόπου, είναι ένας οδηγός που περνάει με κόκκινο εκνευρισμένος, είναι ο πατέρας που καμαρώνει κρατώντας τον έλεγχο της κόρης του, είναι τα ακραία καιρικά φαινόμενα που ακολουθούν έναν καύσωνα, είναι ο κεραυνός που τρέχει πίσω από την αστραπή, είναι το απλό μυστικό της ζωής: μια ανάσα! Αυτά είναι το ποδόσφαιρο. Ούτε στατιστικές, ούτε δυσνόητοι κανονισμοί, ούτε μαθηματικές πράξεις. Μπήκε η μπάλα στα δίχτυα; Νίκησες! Μια ανάσα! Τόσο απλά και τόσο πολύπλοκο μαζί.

Κι αν αφήσεις τις απλές σκέψεις και καταπιαστείς με τα σύνθετα φιλοσοφικά: Το ποδόσφαιρο είναι η «ζωική ορμή» του Ανρί Μπεργκσόν. Ο γάλλος φιλόσοφος ορίζει τη «ζωική ορμή» ως μια τυφλή, ανυπότακτη σε κανόνες δύναμη που, δρώντας έξω από κάθε προγραμματισμό και σκοπιμότητα, στάθηκε η αιτία για να δημιουργηθεί ζωή στα διάφορα επίπεδά της. Αυτή η ζωική ορμή ήταν που έδωσε ώθηση στην Ελληνική ομάδα – τότε - και κατέκτησε έναν τίτλο που ίσως ποτέ μα ποτέ ξανά να μην ξαναπλησιάσει.

Τι έγινε τότε; Ποιες δυνάμεις «συνωμότησαν» για να υποκλιθεί ο ποδοσφαιρικός κόσμος στην μικρή και κακοσυστημένη και «λερωμένη» κι ασήμαντη ομάδα, που μέχρι τότε προκαλούσε αποστροφή και θλίψη; Αν ταξιδέψεις στο παρελθόν και μελετήσεις την ιστορία του ποδοσφαίρου και όχι μόνο, αλλά και ολόκληρη την μεταπολεμική ιστορία του ελληνικού αθλητισμού, με τον δείκτη των δαχτύλων σου χαϊδεύεις μονάχα αποτυχίες. Εξαίρεσεις: Το μπάσκετ του ’87 και η πτώση της Ντίβερς το ’92.

Το δημοφιλέστερο άθλημα στον τόπο μας ήταν (και δυστυχώς συνέχισε να είναι) απαχθέν ανήλικο προς άγραν λύτρων, από κακόβουλους, κακοποιούς, κακοπροαίρετους, ιδιοτελείς παράγοντες! Και νυν και αεί! Αρα τι έγινε τότε; «Το μυστικό στη ζωή αυτή, φαίνεται, δεν είναι αν είσαι επιτυχημένος ή όχι· καθόλου. Είναι να οδηγείσαι με συνέπεια σε κάποιο «άρα» και να 'χεις έτοιμη την απάντηση». Ε, λοιπόν δεν υπάρχει έτοιμη απάντηση για το τι έγινε «τότε».

Ήταν στημένο του EURO! Ναι, αν έτσι βολεύει για να δικαιολογηθεί μια στιγμή επιτυχίας: Ήταν στημένο· από τη μοίρα, για να διδάξει τους Έλληνες ξανά πως όλα τα μπορούν αρκεί να θέλουν, πως όλοι οι άθλοι είναι απλά παιχνίδια, όταν προσπαθείς κι ας αποτυγχάνεις και δεν αποτυγχάνεις να προσπαθείς…

Ήταν στημένο το EURO, γι’ αυτό τραυματίστηκε ο Νέτβεντ, γι’ αυτό μαινόμενος οπαδός επιτέθηκε στον Φίγκο, και ο σπουδαίος Ζιντάν «εκάθητω κεκμηκώς» επί του χόρτου. Ηταν στημένο το EURO από τη μοίρα. Για να έχουμε να θυμόμαστε οι παλιοί όταν βλέπουμε τα παρόντα και εικάζουμε τα μελλούμενα.

Ήταν στημένο το EURO από την τύχη, για να μην δούμε καθαρά ό,τι θα ερχόταν. Για να ξεχάσουμε το πραγματικό στήσιμο του Κεντέρη και της Θάνου, για να μην ακούσουμε ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον. Κι ανεπαισθήτως να κλειστούμε σε μεγάλα κι υψηλά τείχη, από τον κόσμον έξω…

Και να ‘χουμε πάντα να θυμόμαστε, αντί πάντα να ξαναρχίζουμε!