Δημόσιο Νηπιαγωγείο: Όλα αλλιώς

Σε λίγες ημέρες ξεκινάει η νέα σχολική χρονιά, με εκπαιδευτικούς, γονείς και ολόκληρη την κοινωνία να βρίσκονται σε δικαιολογημένη αναστάτωση σχετικά με τον τρόπο λειτουργίας των σχολείων, καθώς διανύουμε ήδη το δεύτερο κύμα της πανδημίας. Φέτος όλα είναι διαφορετικά, όπως τα πάντα άλλωστε. Ζούμε μια νέα πραγματικότητα που η μόνη βεβαιότητα που τη χαρακτηρίζει είναι η... αβεβαιότητα. 

Την περασμένη Άνοιξη, όταν μπήκαμε στην περιπέτεια της πανδημίας, αποφασίστηκε, από την επιτροπή των ειδικών και από την κυβέρνηση, η αναστολή λειτουργίας των σχολικών μονάδων για τρεις μήνες, ενώ όταν επαναλειτούργησαν, την 1η Ιουνίου, υιοθετήθηκαν, πολύ σωστά, αυξημένα μέτρα προστασίας. Μέσα σε αυτά και η εκ περιτροπής φοίτηση των μαθητών, στην κατεύθυνση δημιουργίας ολιγομελών τμημάτων. Υπενθυμίζουμε ότι τότε ο ημερήσιος μέσος όρος νέων κρουσμάτων δεν υπερέβαινε τα 50. 

Σήμερα που τα ημερήσια κρούσματα έχουν σχεδόν πενταπλασιαστεί, με συνεχή μείωση του μέσου όρου ηλικίας των ασθενών, το Υπουργείο Παιδείας προχωρά στην έναρξη της λειτουργίας των σχολείων με πλήρη σύνθεση των τμημάτων, δηλαδή με 25 μαθητές ανά τμήμα και με την υποχρεωτική χρήση μάσκας από μαθητές και εκπαιδευτικό προσωπικό. 

Κι ενώ έχουμε το παράδειγμα της Ιταλίας, η οποία μετά την τραγωδία που βίωσε, προχώρησε άμεσα στη θεσμοθέτηση ολιγομελών τμημάτων στα σχολεία, με την παράλληλη αύξηση των προσλήψεων εκπαιδευτικών, στην Ελλάδα, αντιθέτως, με πρόσφατη νομοθετική ρύθμιση του Υπουργείου Παιδείας, εν μέσω πανδημίας, ο αριθμός των μαθητών ανά τμήμα αυξήθηκε στους 25. Αν μη τι άλλο η στάση του Υπουργείου Παιδείας και της Κυβέρνησης είναι αντιφατική. Τελικά ποια προσέγγιση είναι η σωστή; Η τότε ή η τωρινή; 

Ειδικά στο Νηπιαγωγείο δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η σχέση των νηπίων 4-6 ετών με τους Νηπιαγωγούς είναι μια στενή σχέση, μια σχέση «αγκαλιάς», όπου το μέτρο της κοινωνικής απόστασης δε μπορεί να εφαρμοστεί. Επιπλέον σε μια τάξη Νηπιαγωγείου δεν υπάρχουν θρανία ή έδρα, ενώ τα παιδιά μαθαίνουν μέσα από το παιχνίδι στα κέντρα ενδιαφέροντος (γωνιές), καθώς και στα πλαίσια των δραστηριοτήτων τους σε μικρές ομάδες των 2-3 ατόμων. Στο Νηπιαγωγείο, τα παιδιά μαθαίνουν να μοιράζονται τα παιχνίδια τους και προσπαθούν, μέρα με τη μέρα, να αποκτήσουν βασικές δεξιότητες αυτοεξυπηρέτησης. 

Συνεπώς, πιστεύει άραγε κανείς πως τα νήπια και ειδικά τα προνήπια, πολλά εξ αυτών τον Σεπτέμβρη δε θα είναι ακόμα 4 ετών, μπορούν να ανταποκριθούν επαρκώς και να προσαρμοστούν στη χρήση μάσκας για 4 έως 8 ώρες παραμονής στο Νηπιαγωγείο (υποχρεωτικό- ολοήμερο πρόγραμμα); Πώς μπορεί άραγε μια Νηπιαγωγός, χωρίς την παρουσία βοηθητικού προσωπικού, να φροντίσει για 25 νήπια και προνήπια, ως προς την ορθή χρήση της μάσκας τους και την ασφάλειά τους και ταυτόχρονα να παράξει εκπαιδευτικό έργο;

Οι επαΐοντες του Υπουργείου Παιδείας έχουν επίγνωση των συνθηκών και των ιδιαιτεροτήτων της Προσχολικής Εκπαίδευσης; Γνωρίζουν πως η πλειονότητα των αιθουσών των δημόσιων Νηπιαγωγείων πανελλαδικά είναι προβληματικές και δεν πληρούν την αναλογία μαθητή ανά τ.μ.; Άλλωστε το πρόβλημα στέγασης των Νηπιαγωγείων, ποιοτικά και ποσοτικά, επιβεβαιώνεται και από την αδυναμία μεγάλων Δήμων ανά την Ελλάδα να εφαρμόσουν τη δίχρονη υποχρεωτική προσχολική εκπαίδευση, παρά τον αρχικό προγραμματισμό. 

Η κοινή λογική επιβάλλει την υιοθέτηση, χωρίς εκπτώσεις, μέτρων διασφάλισης της δημόσιας υγείας. Είναι προφανές λοιπόν πως το «Μένουμε ασφαλείς» σε ό,τι αφορά την ευαίσθητη λειτουργία των Νηπιαγωγείων και των πρώτων τάξεων του Δημοτικού Σχολείου, επιβάλλει τη δημιουργία ολιγομελών τμημάτων ως εκ των ων ουκ άνευ. Συνεπώς, είτε η εκ περιτροπής φοίτηση των μαθητών, είτε η φοίτηση σε βάρδιες (πρωινή- μεσημεριανή) είναι μέτρα που το Υπουργείο Παιδείας πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη του και να εφαρμόσει, καθώς τα 25μελή τμήματα ελλοχεύουν σοβαρότατους κινδύνους, ακόμα και με τη χρήση μάσκας από εκπαιδευτικούς και μαθητές. Τέλος, θεωρούμε αυτονόητη την έγκαιρη χορήγηση φορητών υπολογιστών στους μαθητές,  προκειμένου να εξασφαλισθεί η ισότιμη πρόσβαση στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση, αν και όταν αυτό κριθεί αναγκαίο. 

Γράφει η Μαρία Σπανού, Εκπρόσωπος της Ένωσης Νηπιαγωγών