Masterchef: Η... επικίνδυνη κουζίνα

Με μια πρέζα διαγωνισμού μαγειρικής και άφθονες κουταλιές της σούπας ριάλιτι άρχισε να σιγοβράζει στους τηλεοπτικούς δέκτες το πρόγραμμα που σηματοδοτεί το τέλος του σεξιστικού χειμώνα των προγραμμάτων (με Power of love, Next top Model κ.λπ) και την άνθιση - πλάι στις αμυγδαλιές - των ρωμαλέων δένδρων της τηλεθέασης.

Άναψαν οι φωτιές στο Masterchef, έρχεται η ελληνοτουρκική σύρραξη στις ακτές του Άγιου Δομίνικου και τα πράγματα αρχίζουν και σοβαρεύουν επικίνδυνα…

Τα πιάτα των ορεκτικών έκρυβαν εντάσεις με μπαχαρικά από επιτηδευμένες ατάκες του τύπου: Ήρθα για να κερδίσω ή εγώ η καλύτερη και όλοι οι άλλοι πίσω μου.

Συνταγές σωστά δουλεμένες από έμπειρους μαγείρους που τα φθηνά υλικά της συγκίνησης, του ενθουσιασμού, της λύπης και της οργής τα δένουν σε μια σάλτσα (σος πιο δόκιμα) πού στόχος είναι να προκαλέσει διέγερση των δακρυϊκών αδένων ή τέλος πάντων του θυμικού όσων νηστικών και αποχαυνωμένων τηλεθεατών καταφεύγουν σε τηλεοπτικά νεκρόδειπνα για να κορέσουν την πείνα τους για ζωή.

Η περίπτωση, αίφνης, του κατατρεγμένου Αφγανού που ιστόρησε σαν άλλος Σεβάχ Θαλασσινός τις περιπέτειές του, έπεσε σαν βαρύ στιφάδο στα στομάχια όσων -μέχρι τότε- δεν γνώριζαν (;) τι τραβούν οι πρόσφυγες για να βρουν μια ζεστή γωνιά ν’ απλώσουν το κορμί τους κι ένα ξεροκόμματο για να ξεγελάσουν την πείνα τους.

Το… βαρύ στιφάδο ήταν, αντίθετα, ακριβό φιλέτο στρογκανόφ για την παραγωγή, που είδε την τηλεθέαση να αναρριχάται!

Και τα orderve συνεχίστηκαν με ιστορίες νεαρής κοπέλας που άφησε τα πρόβατα και τα σκυλιά να βρει την τύχη της μαγειρεύοντας μέλλον και εικονική πραγματικότητα, με επίδοξους chef με αγριεμένο μάτι και ζωντανό κοτόπουλο στο πιάτο, με ντοπιολαλιές που προκάλεσαν θυμηδία: Το «κρατς», που δεν κράτησε το αυθόρμητο γέλιο του έμπειρου κριτή κι ο «αχινιός» που ταξίδεψε στα βαθιά της Κάλυμνος…

Κι όλοι αυτοί, οι αιχμάλωτοι στα δίχτυα μιας αραχνιασμένης νιότης, από τη χαμοζωή τους προσπαθούν απεγνωσμένα να ξεφύγουν και να γίνουν οι επόμενοι δαχτυλοδεικτούμενοι στις καφετέριες και στις πλατείες και στους λερούς ασήμαντους δρόμους της πόλης τους να γίνουν ξαφνικά σημαντικοί.

Οι μικρές πεταλούδες που κυνηγούν το φως, που καίγονται με ανατριχιαστικό θόρυβο σαν πέσουν πάνω στην πυρακτωμένη λάμπα της δημοσιότητας. Αυτό είναι το μέλλον των πολλών, που πιστεύουν πως θα είναι από τους λίγους, που άρπαξαν την ευκαιρία.

«Είμαστε σαν βιτρίνες μαγαζιών, στις οποίες συνεχώς τακτοποιούμε, κρύβουμε ή φανερώνουμε τις υποτιθέμενες ιδιότητες που αποδίδουν άλλοι σε εμάς – για να εξαπατάμε τον εαυτό μας». Ο Νίτσε το ‘γραψε και ταιριάζει γάντι στα παραπλανημένα θύματα των εμπόρων επίπλαστου μέλλοντος.

Μέχρι να περάσουμε στα κυρίως πιάτα, οι πολλοί, οι ερασιτέχνες, θα έχουν συντριβεί από την καθημερινότητά τους και οι λίγοι, οι επαγγελματίες, θα αρχίσουν ένας ένας να μαγειρεύουν τα απόκρυφα της ψυχής τους για να αποδείξουν πως είναι ο «εαυτός τους»…

Και τέλος, ένας από όλους θα «καεί» δοκιμάζοντας το τέλειο πιάτο: Αυτό της ματαιότητας!