Οι αριθµοί της αναθεώρησης

Ειδικά τα δύο µεγάλα κόµµατα αρνούνται να αντιληφθούν ότι τα «κόλπα» µε τις 151 και τις 180 βουλευτικές ψήφους είναι γνωστά σε όλους και οδηγούν σε αδιέξοδα.

Οπως είναι γνωστό, το Σύνταγµά µας προβλέπει αναθεώρηση δύο φάσεων, πριν και µετά από εκλογές. Αν η πρόταση για την αναθεώρηση µίας διάταξης συγκεντρώσει 151 βουλευτικές ψήφους πριν από τις εκλογές, τότε στην πρώτη σύνοδο της επόµενης Βουλής απαιτούνται τα τρία πέµπτα των βουλευτών, δηλαδή 180 ψήφοι – και το αντίστροφο.

Εσχάτως η κυβερνητική πλειοψηφία υιοθέτησε την άποψη ότι η δεύτερη Βουλή δεσµεύεται ως προς την κατεύθυνση της αναθεώρησης για κάθε διάταξη, κάτι που προφανώς δεν ισχύει, καθώς µετά τις εκλογές ενδεχοµένως να υπάρχουν άλλοι κοινοβουλευτικοί συσχετισµοί, και µάλιστα νωποί.

Από την άλλη πλευρά, η αξιωµατική αντιπολίτευση -θεωρώντας προφανώς ότι θα διαθέτει πλειοψηφία µετά τις εκλογές- ζητεί ουσιαστικά «λευκή επιταγή», δηλαδή να απαιτείται απλώς απόλυτη πλειοψηφία για τις αλλαγές. Πρέπει να είναι σαφές ότι η συνταγµατική αναθεώρηση είναι µια άσκηση συναίνεσης.

Στην πραγµατικότητα η µόνη διασφάλιση ότι το Σύνταγµα δεν θα γίνει έρµαιο µιας συγκυριακής πλειοψηφίας είναι µια συµφωνία των κοµµάτων ότι καµία διάταξη δεν θα αλλάξει µε λιγότερες από 180 ψήφους – µε ό,τι κάτι τέτοιο συνεπάγεται για τις ψηφοφορίες που θα γίνουν σε αυτήν τη Βουλή το επόµενο διάστηµα.