Δίχως καμία υπόσχεση στους αθάνατους νεκρούς

Η πατρίδα εορτάζει. Εορτάζει το «Χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία» και το «Χαίρε ω Χαίρε Λευτεριά». Τη χαρμόσυνη δηλαδή αγγελία της σύλληψης του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού την οποία μετέφερε, ο Αρχάγγελος Γαβριήλ στην παρθένο Μαρία. Και την έναρξη της ελληνικής επανάστασης του 1821 κατά του οθωμανικού ζυγού.

Αφού, με την πτώση της Κωνσταντινούπολης, στις 29 Μαΐου 1453, η νύχτα της σκλαβιάς απλώθηκε στον εθνικό ουρανό, σβήνοντας την Ελλάδα από τον χάρτη. Και τα φτερά του Βυζαντινού δικέφαλου αετού, διπλώθηκαν βαριά πληγωμένα.

Όμως η ελπίδα και η πίστη για την απελευθέρωση, σιγόκαιγαν στα σωθικά του σκλάβου Έλληνα και τον έκαναν να ξεσηκωθεί και να κτυπήσει τον δυνάστη.

Τα βουνά μας έγιναν πεδία αντίστασης με τους Κλέφτες και τους Αρματολούς να συνθέτουν το μαχόμενο στρατό. Ο πρωτεργάτης της εθνεγερσίας του 1821, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, στα απομνημονεύματά του, αναφέρεται στην αιώνια προσπάθεια των Ελλήνων για το ύψιστο αγαθό. Την Ελευθερία. Άλλωστε η ίδια η λέξη προκύπτει από το «παρα το ελεύθειν όπου ερα τις», δηλαδή «να πηγαίνει κάποιος εκεί όπου αγαπάει», δηλαδή «να πηγαίνει κάποιος εκεί όπου αγαπάει». Να δρα δηλαδή κατά βούληση. Απέναντι στην καταπίεση και την υποταγή βρίσκεται η Ελευθερία. Η Ελευθερία ως διεκδίκηση, ως απάντηση σε κάθε άδικο καταναγκασμό που στερεί από τους λαούς ή από τους ανθρώπους τη δυνατότητα να ζουν ανάλογα με τις επιθυμίες και τις επιλογές τους.

Ο λαός μας γνώριζε καλά ότι είχε ν’ αντιμετωπίσει μια Οθωμανική Αυτοκρατορία. Και ότι η εθνική του υπόθεση υπονομεύονταν απ’ τα σχέδια του Μέττερνιχ, ή από τις αποφάσεις της Ιερής Συμμαχίας.

Οι χαρισματικοί Έλληνες, ο Τσακάλωφ από την Ήπειρο, ο Σκουφάς από την Άρτα και ο Ξανθός από την Πάτμο, ως πρωτεργάτες ίδρυσαν τη Φιλική Εταιρεία. Η επανάσταση μόλις είχε αρχίσει.

Με το καριοφίλι και το γιαταγάνι ξεπετάγονται τότε πίσω απ’ τα ταμπούρια ο Παπαφλέσσας, ο Γέρος του Μωριά, και ο Καραϊσκάκης . Και πέρα στη θάλασσα, οι Μπούμπουλίνα, ο Κανάρης, ο Μιαούλης. Η Μαντώ Μαυρογένους, ο Μάρκος Μπότσαρης και χιλιάδες άλλες ηρωικές μορφές, συνθέτουν τον εθνικό μας παλμό.

Και κάπως έτσι στις 25 Μαρτίου 1821 ο Μητροπολίτης Παλαιών Πατρών Γερμανός μαζί με τους οπλαρχηγούς Ανδρέας Λόντο και Ανδρέα Ζαΐμη, κήρυξε την επανάσταση στο μοναστήρι της Αγ. Λαύρας κοντά στα Καλάβρυτα. Από την Πελοπόννησο η φλόγα διαδόθηκε σ' ολόκληρη την υπόδουλη Ελλάδα με το σύνθημα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ή ΘΑΝΑΤΟΣ». Σε Στερεά Ελλάδα, Εύβοια Θεσσαλία, Ήπειρο, Μακεδονία, Κρήτη και άλλα νησιά οι Έλληνες ξεσηκώθηκαν και αγωνίζονταν για τη λευτεριά τους.

Η Επανάσταση του 1821 είναι το σπουδαιότερο γεγονός στην Ιστορία της Νεώτερης Ελλάδας και η αφετηρία της αναγέννησης του Ελληνικού Κράτους. Όμως, το Ελληνικό Κράτος πράγματι αναγεννήθηκε; Διεκδικώντας τη 2η θέση της διαφθοράς στην Ευρώπη, το ρουσφέτι να είναι κατάλοιπο των τετρακοσιών χρόνων σκλαβιάς, οι νέοι να μεταναστεύουν στο εξωτερικό αναζητώντας μία "θέση στον ήλιο", όταν η ηλιόλουστη πατρίδα τους δεν μπορεί να τους προσφέρει ούτε καν αυτό. Η ακρίβεια να μαστίζει τα νοικοκυριά και το ύψος των ενοικίων να φαντάζει πια δυσθεόρατο και τρομακτικό. Οι σύγχρονοι ήρωες να είναι οι παίκτες των ριάλιτυ και μία νέα γενιά που βαδίζει στα τυφλά, αναζητώντας ένα λεπτό διασημότητας στο ίνσταγκραμ. Η παιδεία καταρρέει μέσα από τη λογική του "φαστ φουντ" τρόπου ζωής. Της γρήγορου και πρόχειρου βίου δηλαδή. Και συμπαρασύρει την πτώση όλων μαζί των θεσμών. Είναι σαν να κάνουμε υπόκλιση μπροστά στους τάφους των αθάνατων νεκρών μας τρώγοντας μπακαλιάρο σκορδαλιά. Δίχως να τους έχουμε υποσχεθεί, ότι είμαστε έτοιμοι και στο μέλλον να υποστούμε κάθε θυσία για να υπερασπιστούμε τα όσια και τα ιερά.