Επίκληση της ηθικής κατά το δοκούν

Τα τελευταία 30 χρόνια, δεν υπήρξε κυβέρνηση που να µην προσπάθησε µε διατάξεις της τελευταίας στιγµής -ακόµα και µε αλλαγές στον εκλογικό νόµο- να προσαρµόσει τα πράγµατα στις δικές της ανάγκες. Από την απλή αναλογική του Ανδρέα Παπανδρέου παραµονές των εκλογών του 1989 µέχρι και τις αλλαγές που έφεραν οι Σαµαράς-Βενιζέλος λίγες ηµέρες πριν από τις ευρωεκλογές του 2014.

Ακριβώς σε αυτή την κατεύθυνση εντάσσεται και η περίφηµη τροπολογία Κουντουρά την οποία ψήφισε προ ολίγων εβδοµάδων η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που επί της ουσίας επιτρέπει τη διατήρηση της κυβερνητικής πλειοψηφίας, αφού δεν επιβάλλει την παραίτηση των εν ενεργεία βουλευτών που είναι ταυτόχρονα και υποψήφιοι ευρωβουλευτές.

Την ηµέρα που η τροπολογία ψηφίστηκε από την εθνική αντιπροσωπεία, οι βουλευτές της Ν∆ που θα βρίσκονται στο «γαλάζιο» ευρωψηφοδέλτιο δήλωσαν ότι δεν θα κάνουν χρήση της ευεργετικής αυτής διάταξης και θα παραιτηθούν πριν από τις ευρωεκλογές – χωρίς να διευκρινίζουν το πότε.

Χθες, όµως, παραιτήθηκε ο πρώτος βουλευτής-υποψήφιος ευρωβουλευτής της Νέας ∆ηµοκρατίας. Πρόκειται για τον εκ µεταγραφής βουλευτή Γιώργο Αµυρά, που στη δήλωση παραίτησής του επισήµανε ότι δεν προτίθεται να κάνει «χρήση της ντροπιαστικής τροπολογίας Κουντουρά που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ».

Εκ πρώτης όψεως ο Αµυράς δείχνει να έχει το -πολυφόρετο τον τελευταίο καιρό- «ηθικό πλεονέκτηµα», αφού παραιτήθηκε από τα προνόµιά του. Πριν όµως χειροκροτήσουµε µια τέτοια κίνηση, καλό θα ήταν να θυµηθούµε ότι ο συγκεκριµένος -πρώην πλέον- βουλευτής επικαλείται την πολιτική ηθική κατά το δοκούν.

Ο Αµυράς ανεξαρτητοποιήθηκε πρόσφατα από την Κοινοβουλευτική Οµάδα του Ποταµιού, ανακοινώνοντας αυτό που η πιάτσα είχε τούµπανο εδώ και µήνες, ότι δηλαδή θα είναι υποψήφιος µε τη Νέα ∆ηµοκρατία. Μόνο που η ανεξαρτητοποίησή του οδήγησε στη διάλυση της Κοινοβουλευτικής Οµάδας του κόµµατος του Σταύρου Θεοδωράκη. Ενός κόµµατος που ψηφίστηκε από εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες και ξαφνικά σταµάτησε να εκπροσωπείται στη Βουλή. Αλήθεια, πόσο «ηθικό» ήταν αυτό εκ µέρους του Αµυρά; Μπορεί κάποιος να απαντήσει ότι διαφώνησε µε τη στάση του Ποταµιού στο θέµα της Συµφωνίας των Πρεσπών.

Μα δεν ήξερε όταν εντάχθηκε σε αυτό το κόμμα, ότι είχε ως προγραμματική θέση την λύση του «Μακεδονικού»; Αν επικαλεστεί «άγνοια», εκτίθεται περισσότερο. Επομένως, καλό θα ήταν ο -κάθε- Αμυράς να μην εμφανίζεται ως «κήρυκας της ηθικής», όταν έχει πρόσφατα διαπράξει πολιτικά «θανάσιμα αμαρτήματα»…