Ο άνθρωπος µε τα αλλόκοτα ελληνικά

Όσο το σκέφτομαι τόσο πιο παράξενο µου φαίνεται ότι δεκάδες αξιωµατικοί, ήτοι ένστολοι δηµόσιοι υπάλληλοι που µεριµνούσαν για προαγωγές, µεταθέσεις, επιδόµατα και ανεπαρκή µισθό, συνωµότησαν µε τόσο µεγάλη επιτυχία -ειδικά ο αρχηγός τους, που δεν ήξερε συντακτικό, αλλά κατάφερε στα 48 του να καταλάβει την εξουσία και να την κρατήσει εξίµισι χρόνια.

Η αφρόκρεμα του κρατικού µηχανισµού έσπευσε να τον πλαισιώσει και να αποδεχτεί υπουργικές θέσεις, γενικές γραµµατείες και τα συναφή. Αλλά αυτά ήταν δευτερεύοντα. Το πρώτο ήταν ο άνθρωπος µε την τσιριχτή φωνή και την αλλόκοτη αίσθηση της ελληνικής γλώσσας.

Μετά την πτώση της δικτατορίας, πολλοί πίστευαν ότι ο δικτάτορας θα απεκάλυπτε πώς τα κατάφερε -διότι µόνο αυτός γνώριζε. Αλλά δεν το έκανε. Πέρασε 25 χρόνια στη φυλακή και πέθανε χωρίς να δώσει στη δηµοσιότητα αποδείξεις για το πώς και το γιατί έγινε εκείνο το πραξικόπηµα, αλλά και για το πώς κρατήθηκε στην εξουσία. Θεωρίες έχουν διατυπωθεί πολλές, πεζές και ευφάνταστες. Αποδείξεις δεν υπάρχουν.

Κανείς μας δεν γνωρίζει τι ήταν εκείνο που ένωσε δεκάδες ανθρώπους σε ένα τόσο επικίνδυνο εγχείρηµα όπως ένα πραξικόπηµα, καθώς και µε ποιον τρόπο διατηρήθηκε η µυστικότητα για µεγάλο χρονικό διάστηµα κάτω από τη µύτη των στρατηγών. Τι ήταν εκείνο που κατέστησε δυνατή τη συνωµοσία, όταν ο κόσµος το ’χε τούµπανο και οι εφηµερίδες των πρώτων µηνών του 1967 ήταν γεµάτες από διαβεβαιώσεις ότι «η χούντα δεν θα περάσει». Οι στρατηγοί το ετοίµαζαν, οι πολιτικοί το γνώριζαν, ο Παπαδόπουλος το έκανε. Πόσο πιο περίπλοκα µπορούσαν να είναι τα πράγµατα;

Από τα βρετανικά διπλωµατικά αρχεία προέκυψε ότι ο πρεσβευτής της Αυτής Μεγαλειότητος στην Αθήνα εξεπλάγη από το πραξικόπηµα. Από τα αµερικανικά αρχεία προέκυψε ότι έκπληκτος είχε µείνει και ο Αµερικανός πρέσβης.

Αληθινό σουρπράιζ πάρτι για διπλωµάτες. Ωστόσο, τα έγγραφα από τα οποία θα µπορούσαµε πράγµατι να µάθουµε παραµένουν απόρρητα. Παραµένω και εγώ µε την απορία.