Κόντρες προέδρων

Την προηγούµενη Κυριακή µόνο όσοι είναι ανυποψίαστοι δεν εξέλαβαν ως περίεργη µια εικόνα που καταγράφηκε στην εκδήλωση για την παρουσίαση του ευρωψηφοδελτίου της Νέας ∆ηµοκρατίας από τον Κ. Μητσοτάκη. Με το που ολοκληρώθηκε το event, ο Αντώνης Σαµαράς αποχώρησε βιαστικά από την αίθουσα, χωρίς προηγουµένως να χαιρετήσει υποψηφίους και ηγεσία. Οι ανυποψίαστοι ούτε που κατάλαβαν. Οι πιο προχωρηµένοι, όµως, «είδαν» στην κίνηση αυτή του πρώην πρωθυπουργού µια αντίδραση στα όσα είπε ο Μητσοτάκης για τον Β. Μεϊµαράκη, αποκαλώντας τον «πρόεδρο της καρδιάς µας». Περίεργα πράγµατα.

Συµπτωµατικά, την επόµενη ακριβώς µέρα άρχισαν τα… όργανα στο εσωτερικό της «γαλάζιας» πολυκατοικίας, µε αιχµές κατά του Μεϊµαράκη για τις αναφορές του στην πρόταση απονοµής Νόµπελ στον Τσίπρα.

Τον χορό έσυρε το γραφείο της Αννας-Μισέλ, ενώ ακολούθησαν ριπές από τον πρώην υπεύθυνο οργανωτικού της Ν∆ επί Σαµαρά. Το ενδιαφέρον είναι πως ο Μεϊµαράκης είχε ξαναπεί τη γνώµη του για το Νόµπελ και τον πρωθυπουργό, σχολιάζοντας πως είναι κάτι τιµητικό για τη χώρα. Τότε δεν είχε θορυβηθεί κανείς. Φαίνεται πως ενοχλεί περισσότερο τώρα – κυρίως όταν µετατρέπεται σε «πρόεδρο της καρδιάς µας». Η αλήθεια είναι πως ο Αντώνης Σαµαράς περίµενε πως αργά ή γρήγορα ο «Βαγγέλας» θα εξαφανιστεί από το νεοδηµοκρατικό προσκήνιο. Πίστευε πως µετά την ήττα του για την ηγεσία του κόµµατος θα αποχωρούσε. Θεωρούσε ότι θα τα τινάξει όλα στον αέρα όταν του προτάθηκε να κατέβει υποψήφιος στην Ευρωβουλή, αλλά τίποτα δεν συνέβη.

Γενικώς, ο πρώην πρωθυπουργός είναι ο άνθρωπος που επενδύει στις παρενθέσεις χωρίς αποτέλεσµα. Ο Σαµαράς έχτισε πάνω στην αριστερή παρένθεση Τσίπρα και πόνταρε στην παρένθεση Μητσοτάκη στην ηγεσία. Τώρα προσβλέπει στη θέση του επιτρόπου, αλλά αυτό προϋποθέτει ήττα του ΣΥΡΙΖΑ και απόρριψη της πρότασης Τσίπρα για τον διάδοχο Αβραµόπουλου στην Κοµισιόν.

Στο περιβάλλον Μεϊµαράκη µάλλον απολαµβάνουν αυτήν τη µεγάλη αναταραχή. Οι άνθρωποι του Βαγγέλη πιστεύουν πως όσοι του πετάνε πέτρες γιατί δεν επιλέγει το «µαύρο» απέναντι στον Τσίπρα κάνουν λάθος. Η θέση του Μεϊµαράκη ενδεχοµένως θα µπορούσε να αφαιρέσει από τον ίδιο σταυρούς, συγχρόνως όµως θα µπορούσε να προσφέρει στη Νέα ∆ηµοκρατία ψήφους. Εν πάση περιπτώσει, από τη στιγµή που ο Μεϊµαράκης έγινε «ζεν» και άρχισε να ετοιµάζει οικοσκευή για τις Βρυξέλλες, έχει την πολυτέλεια να λέει στους εσωκοµµατικούς του αντιπάλους πως «όταν χτυπάτε εµένα, χτυπάτε τον πρόεδρο»